In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Lars met Cyberpunk 2077.

Cyberpunk 2077 voltooide eind vorig jaar zijn eigen ‘redemption arc’. Met de release van uitbreiding Phantom Liberty en de laatste patches die éindelijk de puntjes op de i hebben gezet, loste CD Projekt RED bijna drie jaar te laat zijn belofte in. Toch is de reden dat Cyberpunk 2077 mijn favoriet van het jaar is, een stukje persoonlijker.

Eind vorig jaar verloor ik, niet onverwachts en toch veel te snel, mijn vader. Het einde van het jaar was daarom een moeilijke, hectische periode. Het net uitgekomen Phantom Liberty spelen stond dus even niet op mijn to do-lijstje. Maar na deze periode had ik juist meer dan ooit behoefte aan een game waar ik écht in kon duiken. Die game werd Cyberpunk 2077.

Terug naar Night City

Cyberpunk was niet nieuw voor me. Drie jaar eerder genoot ik ook al van het dystopische universum dat CD Projekt RED heeft gebouwd op het fundament van Mike Pondsmith. Destijds ging er natuurlijk nog wel een hoop potentie verloren. Het is nou eenmaal wat moeilijker om jezelf echt onder te dompelen in een spelwereld als er op ieder moment auto’s uit de lucht kunnen vallen.

Dankzij de vele updates is het tegenwoordig juist leuker dan ooit om echt te roleplayen in Night City. De verbeteringen reiken immers veel verder dan puur polijsting. De manier waarop cyberware en perks werken, nieuwe interacties met personages en zelfs het toevoegen van werkend openbaar vervoer maken dat Cyberpunk lééft. Night City werd, hoe verdorven de stad ook is, een wereld waar ik even naartoe kon ontsnappen. Grofweg honderdvijftig uur bracht ik er door – en ik ben pas recent aan Phantom Liberty begonnen.

Toch is de wereld van Cyberpunk niet eentje die je zomaar naar je hand kan zetten. Boven alles hangt immers een grimmig overkoepelend thema. V gaat langzaam dood door een chip in zijn hoofd, als een tijdbom waarvan onduidelijk is hoeveel er nog op de klok staat. Vanwege de gebeurtenissen van vorig jaar keek ik nu uiteraard anders tegen dit thema aan dan drie jaar geleden, maar daar kwam tijdens het spelen nog iets bij.

Digitale spiegel

Door het jaar heen worstelde ik zelf ook met mijn gezondheid. Uiteindelijk bleken een hoop vage klachten allemaal samen te hangen en lag slaapapneu hieraan ten grondslag. Weliswaar niet zo dodelijk als V’s chip, maar weldegelijk een sluipende conditie die je dagelijkse leven, functioneren en in zekere zin je persoonlijkheid steeds meer overneemt. Het is bovendien iets waar niet zomaar iets aan te doen is.

Het gaat wat ver om te zeggen dat Cyberpunk 2077 me heeft geleerd om met de situatie om te gaan. Toch denk ik dat Cyberpunk een positieve noot is geweest in de turbulente afgelopen anderhalf jaar. Niet in de laatste plaats omdat je in Cyberpunk wél kunt weglopen voor je problemen. Gewoon door iets anders te gaan doen. Wanneer Panam of Judy weer eens appten dat ze iets nodig hadden, reed ik er gelijk heen. Die main quest (lees: het dealen met die tijdbom in je hoofd) wachtte maar even. Ik heb er dan ook alle tijd voor genomen om heel Night City uit te pluizen.

Cyberpunk spelen in deze omstandigheden zette me tegelijkertijd aan het denken. Ik merkte dat daardoor gaandeweg mijn keuzes in het spel ook veranderden. In het begin verzette ik mij vrij hevig tegen V’s ‘ziekte’ en Johnny Silverhand, net als drie jaar geleden. Maar na een tijdje veranderde dat. Ik begon Johnny te omarmen. Ik scheld ‘m nog steeds verrot als dat terecht is hoor, maar ik realiseerde me dat hem wegduwen uiteindelijk geen zin heeft. Johnny is onderdeel van V, zoals slaapapneu onderdeel van mij is.

Cyberpunk 2077 had een paar jaar en flink wat patches nodig om zijn huidige niveau te bereiken, maar wat mij betreft kwam ‘ie zo precies op tijd. Het was exact de game die ik nodig had. Om dingen te vergeten, of juist te overdenken en in perspectief te plaatsen. Inmiddels gaat het na bijna een jaar aanklooien gelukkig een stuk beter met me. Ik ben als het ware zelf ook eindelijk gepatcht. Nog niet helemaal de oude, maar inmiddels ben ik na het opstaan weer klaar voor nieuwe avonturen. Het is dus de hoogste tijd om, na Night City, nu ook Dogtown op stelten te zetten.  

Meerdere in de Verenigde Staten gesitueerde PlayStation-ontwikkelstudio's hebben op social media hun medeleven geuit over de aanhoudende branden in Los Angeles.

Het gaat daarbij in ieder geval om Santa Monica Studio, Naughty Dog en Insomniac Games. Alle drie de studio's zijn gesitueerd in Californië, de staat waarin Los Angeles ligt, en de eerste twee studio's hebben zelfs vestigingen in de stad.

"We zijn enorm getreurd om zo'n groot deel van onze lokale gemeenschap geroerd te zijn, waaronder veel van onze eigen teamleden, partners en vrienden", aldus God of War-ontwikkelaar Santa Monica Studio. Vervolgens bedankt de ontwikkelaar de eerstehulpverleners. "We weten dat de weg naar het herbouwen lang zal zijn, maar er is geen plek die ons trotser maakt om thuis te kunnen noemen." Het bericht, samen met de soortgelijke statements van The Last of Us-ontwikkelaar Naughty Dog en Spider-Man-studio Insomniac, valt hieronder te lezen.

Gisteren kondigde Sony al aan 5 miljoen dollar te doneren voor hulp bij de branden die in Los Angeles woeden. Het geld is bedoeld voor eerstehulpverleners en de gemeenschappen die geteisterd worden door de branden. Niet alleen Sony heeft de portemonnee getrokken. Zo hebben Netflix, Amazon en Comcast allen 10 miljoen dollar gedoneerd, Paramount 1 miljoen dollar en Warner Bros. Discovery 15 miljoen dollar.

De branden in Los Angeles woeden inmiddels al langer dan een week. Er zijn minstens 24 mensen overleden aan en meer dan 12.000 gebouwen vernietigd door de gevolgen van de brand. De branden treffen logischerwijs ook de game- en filmindustrie. Zo bleek al dat de opnames van het tweede seizoen van de Fallout-serie zijn uitgesteld, en geven diverse gamebedrijven gesitueerd in en rondom de stad aan de veiligheid van werknemers voorop te stellen.

Mensen kunnen nu de early access-versie van Hyper Light Breaker aanschaffen.

De game is sinds gistermiddag voor 26,09 euro te koop via Steam. Daar ontvangt men ook het eerste deel in de reeks, Hyper Light Drifter, bij.

Gedurende de early access-periode kunnen spelers regelmatig nieuwe content - waaronder bestuurbare personages en nieuwe verhaalelementen - verwachten. Gedurende de komende weken moet er een roadmap worden g epubliceerd.

Hyper Light Breaker speelt zich af in een nieuwe wereld genaamd Overgrowth, maar het grootste verschil ten opzichte van de eerste game is dat de 2D-gameplay wordt vervangen voor drie dimensies. Spelers moeten in de roguelite de Abyss King zien te verslaan. Ook heeft de game een hubgebied genaamd The Settlement die spelers tussendoor kunnen bezoeken.

Consoleversies voor de game zijn vooralsnog niet aangekondigd. Hyper Light Drifter kwam na de pc-release uiteindelijk wel naar consoles.