The Last Of Us: Part 1 is geldklopperij
The Last Of Us is voor mij een van de beste games ooit gemaakt. De trektocht van Joel en Ellie zal me altijd dierbaar blijven en een remake juichte ik in eerste instantie dan ook toe. Totdat ik erachter kwam wat er nou precies veranderd is aan het spel.
De remake werd met veel bombarie aangekondigd tijdens de Summer Game Fest Kick-off eerder deze zomer. Het vormde de klapper van de show. Helaas lag de aankondiging, inclusief trailer, afbeeldingen en prijs, al een uur voor de presentatie op straat. Van een verrassing was dan ook geen sprake meer. Toch was ik behoorlijk enthousiast, want dit zou de kans zijn voor Naughty Dog om mijn favoriete game nóg beter te maken. Waar het verhaal geen enkele aanpassing nodig heeft, is er qua gameplay echt wel winst te behalen.
©GMRimport
Gemiste kansen
Al gauw lekte er gameplay uit en helaas, zo op het eerste gezicht lijkt de game qua spelmechanieken exact hetzelfde als in het origineel uit 2013. Volgens Naughty Dog gingen de gelekte beelden om een oudere versie van het spel. Dat wilde ik ook wel geloven, maar het zag er al zo gepolijst uit dat ik niet verwachtte dat er nog veel aan zou veranderen. Helaas kreeg ik gelijk, want ook uit de uitgebreide deep dive-video van Naughty Dog zelf leek de gameplay nagenoeg identiek.
Dat is een gemiste kans, want er zijn best wat dingen te bedenken die van The Last Of Us echt een betere ervaring zouden maken en een remake bestaansrecht meer zouden geven. Het eindeloze rondsleuren van ladders, planken, vlotten en containers begint bijvoorbeeld al snel te vervelen. Een paar van die segmenten zouden prima vervangen kunnen worden door wat ingewikkeldere omgevingspuzzels.
De gevechten met de geïnfecteerde vijanden zijn al behoorlijk interessant, maar ook daar kan nog wel wat toegevoegd worden. Nu moet je een Clicker bijvoorbeeld anders benaderen dan een Runner. Clickers zien niets en horen juist heel veel, terwijl Runners alles zien, maar minder goed kunnen horen. Dat biedt al wat diepgang, maar heel diep gaat het niet. Een aantal nieuwe vijanden die weer net op een andere manier benaderd moeten worden, zouden geen overbodige luxe zijn en de ervaring behoorlijk verbeteren.
En waar zijn de lessen die uit The Last Of Us: Part 2 getrokken kunnen worden? Ik verwachtte stiekem dat sommige spelmechanieken overgenomen zouden worden voor de remake van de eerste game, maar dat blijkt dus niet het geval. Het uitgestrektere leveldesign met meer vrijheid waren een welkome toevoeging in het vervolg en zouden niet misstaan in Part 1. Ook de rondlopende honden zorgden er voor dat spelers nieuwe tactieken moesten inzetten. Helaas lijkt deze remake té trouw te blijven aan het origineel en zijn levels ogenschijnlijk exact hetzelfde opgebouwd.
©GMRimport
Grafische mod
Grafisch ziet de remake er logischerwijs een stuk beter uit en de DualSense-controller voegt ook nog wat foefjes toe, waardoor de ervaring weldegelijk aan immersie wint. Naar mijn mening is dat echter niet genoeg om het prijskaartje van tachtig euro te rechtvaardigen. De ervaring is op het belangrijkste gebied, de gameplay, namelijk geen stap vooruit gegaan. Het excuus daarvoor is dat de levels volledig opnieuw opgebouwd moeten worden om dit soort veranderingen aan te brengen. Prima excuus, maar waarom zou je een game überhaupt van een remake voorzien als je geen intentie hebt om de ervaring wezenlijk te veranderen? In principe is deze remake een dure grafische mod die verder geen enkel bestaansrecht heeft.
Zeker als je je bedenkt dat The Last Of Us Remastered voor een tientje op te pikken is. Dan moet je wel gek zijn om de volle mep neer te leggen voor deze ‘remaster van een remaster’. Op de PlayStation 5 en de PlayStation 4 Pro draait de remaster in een uitstekende resolutie van 1800p met zestig frames per seconde. Je ziet wel duidelijk dat het geen current gen-game is, maar dat doet verder weinig af aan de ervaring. De tussenfilmpjes zien er nog steeds fantastisch uit, de omgevingen zijn sfeervol, de reflecties ogen prachtig. Voor het schrijven van deze column heb ik de eerste paar uurtjes nog eens doorgespeeld en ik kon geen reden vinden om een remake boven dit spel te verkiezen. De essentie van The Last Of Us is het verhaal en dat wordt in de remaster uitstekend verteld.
©GMRimport
De AI is misschien niet erg slim, maar dat heeft niet zo’n grote invloed op de algemene ervaring. In ieder geval niet genoeg om tachtig euro neer te leggen voor een nieuwere versie. Ellie staat soms als een bezetene tegen de muur aan te rennen en loopt met enige regelmaat bijna door vijanden heen tijdens stealth-segmenten. Dat komt wat onrealistisch over, maar uiteindelijk heeft het weinig invloed op de gameplay. Je moet immers gewoon zorgen dat je zelf uit het zicht van de vijanden blijft. Het zou pas echt een probleem zijn als Ellie of een van de andere kompanen ook gespot kon worden, maar dat is dus niet het geval.
De enige belangrijke stappen worden dus gemaakt op het gebied van graphics en toegankelijkheidsopties. Dat laatste juich ik wel toe, want des te meer barrières er worden weggenomen, des te beter. Dat spreekt voor zich. Alleen had dit ook prima een gratis update kunnen zijn voor de remaster. Je zou kunnen zeggen dat Naughty Dog op dat gebied gewoon liegt: er werd een nieuwe ervaring beloofd, maar die krijgen we niet. Sowieso krijg ik er de kriebels van als pre-orders al open gaan zonder dat een game echt getoond is en het verbaast me nog meer dat een hoop mensen blind tachtig euro overmaken naar Sony.
©GMRimport
Nieuw publiek
Het grote voordeel van deze remake is dat een volledig nieuwe doelgroep kennis kan maken met dit fantastische verhaal. De game komt immers ook naar de pc. Een releasedatum is er nog niet, maar Naughty Dog heeft laten weten dat de pc-versie niet lang na de PlayStation 5-versie uitkomt. Ook hier geldt weer dat de remaster prima had volstaan.
De kans dat deze remake ooit op mijn PlayStation komt te staan, is aanwezig, maar dan pas na een fikse korting of wanneer hij op PlayStation Plus Extra en Premium verschijnt. Ik ben ook niet boos op Sony of mensen die wel enthousiast worden van de grafische verbeteringen. Ik maak alleen voor mezelf een afweging en vindt de remake schandalig mager en totaal niet de volle mep waard. Een prijskaartje van veertig euro was al een stuk beter te behappen geweest.
Ik roep iedereen op die The Last Of Us wil ervaren om de remaster te spelen. Die is spotgoedkoop en voldoet nog steeds uitstekend. De emotionele rollercoaster is nog even indrukwekkend als in 2013 en wat nieuwe grafische toeters en bellen zijn echt niet nodig. Zo geven we het signaal aan Sony dat ze beter geld kunnen steken in een remake van Jak and Daxter, Syphon Filter of Sly Cooper: games die inmiddels veel meer verouderd zijn.
