Starfield is altijd groot maar zelden saai
Achtergrond

Starfield is altijd groot maar zelden saai

De kunst van pacing

“Ik schrijf je een lange brief, want ik heb geen tijd voor een korte”, schreef de Franse filosoof Blaise Pascal in de zeventiende eeuw. Beknopt schrijven is veel moeilijker dan uitgebreid. Inkorten is een schrijverskunst, maar die vertaalt zich ook naar gamedesign. Genoeg games gaan te lang door en kakken in. Ik dacht dat Starfield zo’n game was, maar de pacing en afwisseling zijn juist wat ik aan Starfield waardeer.

Een perfect gepacete videogame bestaat niet, maar voor mij komt The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom in de buurt. Net als Breath of the Wild is Tears of the Kingdom zó immens dat veel spelers nooit alle uithoeken van Hyrule zullen zien. Toch voelt de spelwereld op maat gemaakt. Je interesse wordt continu geprikkeld en die prikkels worden continu beloond met nieuwe avonturen.

Zo’n getrimde open spelwereld is ingewikkeld en zeldzaam. Neem de opzet van Assassin’s Creed Valhalla. Alleen al het introductiegebied is een spel op zich. Er is zó veel te doen dat het duizelingwekkend is. Sommige mensen vinden dat leuk, maar ik vind dat begin saai. Er is weinig afwisseling en het tempo ligt laag vanwege de gigantische schaal van de spelwereld. De bevrediging zit ‘m vooral in het afvinken van missies op je immer aanzwellende questlog.

Te groot?

Waarom is dat relevant in een verhaal over Starfield, hoor ik je denken. Nou, de ene open wereld is de andere niet. Het spectrum aan openwereldgames is breed, en als ik mag kiezen, dan vind ik Zelda’s filosofie veel aantrekkelijker dan die van veel concurrenten. In Tears of the Kingdom heb je alle vrijheid, maar is die vrijheid ook gecureerd. Dat vind ik een prettig idee, want mijn tijd is kostbaar, zeker met al die goede games dit jaar.

Na het spelen van Baldur’s Gate 3 - een game met totale vrijheid in de afdeling rollenspel -  hield ik mijn hart vast voor Starfield. Bethesda’s rpg werd in de markt gezet als een immens ruimteavontuur. Tijdens de Starfield Direct zei Bethesda-regisseur Todd Howard dat Starfield “wel vijf of zes games ineen” is. Een Xbox-official ging daar nog even overheen door later te zeggen dat Starfield pas echt op gang komt na 130 uur speeltijd.

Inmiddels heb ik zo’n twintig uur Starfield op de teller staan en kan ik bevestigen dat die quotes overtrokken zijn. Het begin van Starfield zet je weliswaar op het foute been. De eerste paar missies sturen je van hot naar her terwijl je nog geen idee hebt wat het spel nou precies leuk maakt. Maar Starfield heeft wel degelijk een ritme. En nadat je dat ritme vindt, wordt Starfield een van de vlotste games in zijn genre.

Omslachtig menuutje

Dat is natuurlijk geen toeval. Dat is een designkeuze. Starfields tempo ligt hoog omdat Bethesda bepaalde segmenten van het genre heeft weggesneden. Veel mensen waren teleurgesteld toen afgelopen week duidelijk werd dat reizen met je ruimteschip overbodig is in Starfield. Geen spannende tochten naar het onbekende: het bezoeken van andere planeten gaat in Starfield via een hopeloos onduidelijk en omslachtig menuutje.

Dat is een gemis. Had het op z’n minst optioneel gemaakt, denk ik dan. Maar goed, onderaan de streep heeft deze manier van reizen een groot voordeel. Je gaat nu met een sneltreinvaart door de game heen. Heb je een missie afgerond? Nog geen minuut later sta je weer op je thuisbasis om met je teamgenoten te praten. Binnen luttele seconden reis je tussen sterrenstelsels, ongeacht waar je bent. Dat is best uniek.

Het reizen is in openwereldgames onderdeel van het design. In Red Dead Redemption, The Witcher 3 en Horizon wordt het reizen van punt A naar B aangegrepen om ademruimte tussen actierijke en verhalende momenten te creëren. Vaak krijg je dan een hulpmiddel waarmee reistijden worden ingekort, zoals een paard of een auto. Een spelwereld hoeft zo niet geschaald te worden op loopafstanden. Zulke hulpmiddelen staan schaalvergroting toe.

Starfield schiet dat openwerelddesign het airlock uit, want de game heeft geen noemenswaardige reistijd. Na ongeveer vijftien uur spelen vloog ik in een kwartiertje tijd naar een bankoverval, naar een ruimtestation én naar een ruimteschipgevecht. Die afwisseling vond ik verfrissend. Dat geldt al helemaal wanneer je missies afwisselt met momenten van rust. Ja, Starfield heeft een lekker tempo, maar hoe hoog dat tempo is, ligt helemaal aan jou.

Afwisseling

Zo vind ik het heerlijk om in de steden rond te lopen. Dat klinkt saai, maar rondlopen heeft me in Starfield nog niet teleurgesteld. New Atlantis is waarschijnlijk een van de eerste steden die je bezoekt. Na twintig uur spelen besef ik dat ik nog amper heb gezien wat New Atlantis te bieden heeft. Ik neem moedwillig afstand van Starfields ritme, loop doelloos door de stad en verdrink vrijwel meteen in de world building waar Bethesda om bekendstaat.

Ik kom in een museum terecht waar ik word bijgepraat over een grote oorlog. Onder dat museum ligt een archief. Daar wordt de verboden technologie van die oorlog bewaard. Volgens mij kan ik die spullen stelen. Later loop ik een bank binnen. Ik spreek de directeur aan. Hij heeft me ingehuurd. Binnenkort ga ik wat mensen ‘vragen’ om hun lening af te betalen. Oh, en ik heb mijn ouders ontmoet! Enkel door een triviaal appartement in te lopen.

Ik vind het leuk om de rol van ‘bewoner’ op me te nemen in Starfield. Om winkels binnen te lopen om met mensen te praten en te kijken wat er te koop is. Ik weet dat ik binnen luttele seconden terug de actie in kan duiken om als ruimtesheriff bankovervallers in de cel te gooien. Maar soms wil ik gewoon op mezelf zijn. Ik hoef niet altijd aan te staan. Dankzij de geweldige world building vind ik het nooit erg om in Starfield gas terug te nemen.

Er valt genoeg op het design van Starfield aan te merken, met name de user interface en de hinderlijke map. Toch leerde ik zelfs de vele lege en loze planeten te waarderen in Starfield. Ja, ze zijn saai. En nee, ik kom er niet vaak. Er is weinig te halen behalve momenten van rust, maar hey, dat is ook wat waard. Die lege planeten vullen de ruimte tussen actie en verhaal. Inderdaad, zoals het reizen van plek A naar B dat in de meeste openwereldgames doet.

Maar in Starfield zijn ze optioneel. En dat kan ik echt waarderen.

©GMRimport

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Super Mario Kart-soundtrack toegevoegd aan Nintendo Music
Nieuws

Super Mario Kart-soundtrack toegevoegd aan Nintendo Music

De app is beschikbaar voor Nintendo Switch Online-leden

Nintendo heeft de soundtrack van de SNES-game Super Mario Kart toegevoegd aan de Nintendo Music-app.

De soundtrack bestaat uit 37 nummers die samen 33 minuten beslaan. Super Mario Kart is de eerste game in de gigantisch populaire kartracefranchise. Een van de meest recente delen, Mario Kart 8 Deluxe, is de bestverkochte Switch-game.

Vorig jaar bracht Nintendo Nintendo Music uit. Met de gratis app die alleen beschikbaar is voor Nintendo Switch Online-leden kan men muziek uit diverse Nintendo-games beluisteren op iPhone- of Android-apparaten. De app is daarmee vergelijkbaar met andere muziekapps als Spotify en Apple Music, maar dus louter voor muziek uit Nintendo-spellen.

Mensen kunnen daarbij zoeken op games, personages en verschillende speellijsten. Er is muziek beschikbaar uit games van verschillende consoles. Denk aan spellen als Donkey Kong Country, Super Mario Odyssey, Animal Crossing: New Horizons, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom en Super Mario Bros.

Diverse nummers kunnen ook 'verlengd' worden tot wel zestig minuten. Bepaalde soundtracks kunnen verborgen worden om spoilers te voorkomen en daarbij worden er soundtracks aangeraden gebaseerd op de speelgeschiedenis op de Switch. Zoals gezegd is een abonnement op Nintendo Switch Online nodig om in te kunnen loggen op Nintendo Music en de app te gebruiken. Dit kost 19,99 euro per jaar.

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Geplande extra content voor Kingdom Come Deliverance 2 onthuld
Nieuws

Geplande extra content voor Kingdom Come Deliverance 2 onthuld

Diverse gratis updates en drie betaalde uitbreidingen op komst

Deep Silver en Warhorse Studios hebben bekendgemaakt welke content Kingdom Come Deliverance 2-spelers in de loop van het jaar voor de game kunnen verwachten.

Zo zal aankomende lente een aantal gratis updates verschijnen, waaronder een 'kappersfeature' om het uiterlijk van het hoofdpersonage te veranderen, een Hardcore-modus voor nog meer uitdaging en paardenraces. Gedurende de rest van het jaar zullen er diverse gratis updates uitkomen om de game te verbeteren.

In de loop van de zomer verschijnt de betaalde uitbreiding 'Brushes with Death'. Hierin helpt hoofdpersonage Henry een artiest met een twijfelachtig verleden. Ook in het najaar volgt een betaalde uitbreiding, ditmaal met de naam 'Legacy of te Forge', waarin spelers de smidsafkomst van Henry verkennen. Tot slot zal ook volgende winter een betaalde uitbreiding verschijnen in de vorm van 'Mysteria Ecclesia', waarin spelers de intriges van het Sedlec-klooster achterhalen.

De hierboven genoemde betaalde uitbreidingen maken onderdeel uit van de uitbreidingspas van de game, die ook bij de Gold Edition van het spel zit. Deze Gold Edition kost 79,99 euro.

Kingdom Come Deliverance 2 is het vervolg op de in 2018 verschenen eerste game en laat spelers terugkeren naar het Centraal Europa van de vijftiende eeuw - de game speelt zich na het eerste deel af. Spelers besturen Henry, de zoon van een smid, die in een duizelingwekkend verhaal van wraak, bedrog en zelfontdekking terechtkomt.

De game speelt zich af in het Boheems Paradijs, een echte locatie die nog altijd bezocht kan worden in de Tsjechische Republiek. Zo zijn er het majestueuze Kasteel Trosky en de mijnstad Kutná Hora. Het gameplayconcept van het origineel, waarin de wereld realistisch op de acties van de speler reageert, blijft intact. Wel is het vechtsysteem op de schop gegaan, en zijn er nu ook nieuwe wapens voor op afstand, zoals kruisbogen en vroege vuurwapens.

Kingdom Come Deliverance 2 komt op 4 februari naar pc (Steam en Epic Games Store), PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Aankomend voorjaar verschijnt de game ook op GOG. Onlangs bleek nog dat het spel volgens de makers het langste script voor een game ooit heeft.

Marvin Toepoel ging onlangs aan de slag met de game, zoals te lezen valt in de preview: "De rijke natuur van Bohemen komt nog veel beter tot zijn recht dan in het eerste deel, met dank aan sterk verbeterde graphics en belichting. Het geheel draait op PS5 soepel op 60 fps. Vanaf minuut één is ook duidelijk dat Warhorse Studios KCD2 een stuk beter heeft afgewerkt dan zijn voorganger. Npc’s bewegen natuurlijker en het handjevol bugs dat we tegenkomen is zo minimaal dat je goed op moet letten om er überhaupt iets van mee te krijgen (op twee crashes na). Waar deel één na zijn release nog maanden aan patches nodig had, lijkt het vervolg al voor release in een betere staat te verkeren."

Watch on YouTube

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!