Lang leve de launchgame
Als ik een nieuwe console koop, zijn de spellen bijna bijzaak. Het is voor mij genoeg om die kersverse spelcomputer voorzichtig uit de doos te halen, aan te sluiten, tegenwoordig eerst een uur of wat te updaten en daarna op mijn gemak door alle menu’s en mogelijkheden te bladeren. Toch zal ik de spellen die ik bij de lancering van een console koop nooit vergeten, hoe matig ze ook zijn. Dat is de kracht van launchgames.
Geef toe, ook jij kunt ze waarschijnlijk moeiteloos oplepelen. Misschien niet als je een routinier bent die al sinds het Atari-tijdperk meegaat, al zou het me zelfs dan niets verbazen. Ik weet van iedere console nog wel welke spellen ik erbij heb gehaald.
Neem ZombiU, een launchgame van Ubisoft voor de Wii U. Absoluut geen slechte game hoor, maar ook weer niet noemenswaardig. Toch weet ik nog precies waar ik was toen ik ‘m speelde. Zittend op de grond op 50 centimeter afstand van de tv, omdat ik net mijn Wii U had aangesloten en zo gebiologeerd was door die wisselwerking tussen tv en tablet dat ik niet eens de kleine moeite nam om mezelf naar de bank te verplaatsen. Ik vond het magisch dat ik op het scherm van de Gamepad moest kijken om te zien wat voor overlevensmiddelen ik had, terwijl het spel op de tv gewoon doorging.
©GMRimport
Roze bril
De lancering van een spelcomputer is nu eenmaal een bijzonder moment, en je krijgt er gratis een roze bril bij die beschermt tegen teleurstelling. De console en bijbehorende launchgames kunnen niet zonder elkaar. Zonder spellen gaat niemand honderden euro’s uitgeven aan zo’n nieuw apparaat. Andersom is er sprake van een soortgelijke afhankelijkheid. Veel games die samen met een nieuwe spelcomputer uitkomen zou je op ieder ander moment links laten liggen. Maar die kritische blik is nergens te bekennen op de launchdag.
Ja, dat nieuwe voetbalspel moet ik toch ook wel halen eigenlijk. Als ik er dan een extra controller bij koop dan kan ik af en toe wat potjes spelen met een vriend van me. Oh, en een racegame is altijd leuk om te hebben. En die fighter eigenlijk ook wel, hè? Die dialoog speelt zich af in mijn hoofd terwijl ik wacht tot ik mijn exemplaar bij de balie kan afhalen. Ik geef mezelf groot gelijk en voor ik het weet loop ik met drie of vier games de winkel uit. Welke titels dat zijn boeit eigenlijk niet. Ik ga ze allemaal proberen en ik ga ervan genieten ook. Zo gaat dat bij launchgames.
Veel games die samen met een nieuwe spelcomputer uitkomen zou je op ieder ander moment links laten liggen. Maar die kritische blik is nergens te bekennen op de launchdag.
-
Inwisselbaar
Ik noem de games bewust niet bij naam, want ze zijn in principe compleet inwisselbaar. Ok, met dat voetbalspel bedoel ik uiteraard FIFA, maar eigenlijk zouden ze prima als ‘Soccer game’, ‘Fighting game’ of ‘Racing game’ uitgebracht kunnen worden. Het zou me eerlijk gezegd niet storen. Het gaat om de genres waartoe ze behoren, niet om de spellen zelf. Zelfs de drie grote platformhouders zijn daar niet vies van. Ik noem een New Super Mario Bros. U. In alle opzichten een van de matigste Mario-games ooit gemaakt, maar het is de perfecte launchgame binnen het platformgenre. De lijst met dit soort voorbeelden is lang. Uncharted: Golden Abyss en MotorStorm RC voor de PlayStation Vita, Ryse: Son of Rome en Dead Rising 3 voor de Xbox One, Red Steel voor de Wii, noem het maar op. En natuurlijk Wii Sports, dat standaard bij de Wii werd geleverd. Kun je een betere launchgame noemen…?
KNACK! Laten we alsjeblieft Knack niet vergeten.
©GMRimport
De launchgames voor Xbox Series X en PS5
Ik was daarom verheugd toen Microsoft in mei de eerste Xbox Series X-games onthulde. Ik zag een racegame (Dirt 5), een shooter (Bright Memory Infinite), een sportgame (Madden NFL 21) en een openwereldtitel (Assassin’s Creed: Walhalla). Alleen de kleurrijke platformer ontbrak (waar blijft Kameo 2, Rare?). Niet alle getoonde games zullen de lancering van Microsofts nieuwe console per se halen (Bright Memory Infinite bijvoorbeeld), maar de toon is vast gezet. Sowieso brengt Activision een nieuwe Call of Duty uit, dus ook het shootergenre is gedekt. Microsoft komt zelf nog met Halo: Infinite en misschien verschijnt de nieuwe Fable, die volgens hevige geruchten in de maak is, wel op lancering?
Afgelopen donderdag kwam ook Sony over de brug met de eerste lichting PS5-games. En ik zag dat het goed was, of moet ik zeggen goed genoeg. Het is nog niet helemaal duidelijk wat er allemaal verschijnt zodra de PS5 in de winkels ligt, want we weten nog niet eens wanneer dat is. Toch durf ik wel een inschatting te maken. De ideale launchgame is alvast bekend: Astro’s Playroom. Dat spel staat standaard op iedere PS5 geïnstalleerd en etaleert de nieuwe mogelijkheden van de console en zijn unieke DualSense-controller. Het platformgenre kunnen we afvinken, al zou het me niets verbazen als Sackboy: A Big Adventure eveneens op launch verkrijgbaar is. Met Spider-Man: Miles Morales zit het met de openwereldgames ook wel snor, want Assassin’s Creed: Valhalla verschijnt net zo goed voor de PS5. Raceliefhebbers zitten ook gebakken met Dirt 5, het Rocket League-achtige Destruction Allstars en Gran Turismo 7, dat vanzelfsprekend vanaf dag één beschikbaar is en absoluut niet nog jaren op zich laat wachten (sorry).
En dan hebben we Godfall nog, een schlooter (hack ’n slash-looter) van een studio die ik niet ken (Counterplay Games), uitgegeven door een bedrijf met een twijfelachtige reputatie (Gearbox). Godfall ademt launchgame. Wordt het goed? Vast niet. Ga ik het kopen? Sowieso.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:
