De game-industrie zet zwaar in op het digitale aanbod. Sony, Microsoft en Nintendo hebben imposante digitale winkels die games op toegankelijke wijze naar het grote publiek brengen. Wanneer zo’n gigant besluit een digitale winkel te sluiten gaat er echter een hoop content verloren. Als eigenaar van een gamekamer heb ik daar moeite mee.

Het zal weinig mensen ontgaan zijn dat Nintendo volgend jaar de Nintendo eShop sluit op de Wii U en Nintendo 3DS. Je hebt nog een paar weken om eShop-tegoed toe te voegen aan je portemonnee of geld over te maken via een creditkaart, maar in maart 2023 sluit de digitale winkel voorgoed. Dan gaan er een hoop games verloren die exclusief verkrijgbaar zijn via de eShop op beide systemen. Hoewel we vaak zien dat Nintendo games overzet naar de Nintendo Switch, geldt dat niet voor het gros van de beschikbare titels, noch voor de games die ontwikkeld zijn door kleine ontwikkelaars.

Bij mij gaat er dan meteen een alarm af. Zijn er nog games die ik destijds miste? Moet ik mijn spellen nog van updates voorzien? Mis ik bepaalde downloadbare content? Bij het schrijven van deze column bedenk ik me ineens dat ik nog de downloadbare content van Fire Emblem Fates wil downloaden, maar dat betekent dat ik wederom geld moet uitgeven. En op moment van schrijven heb ik al 315 euro uitgegeven aan content die ik nog wilde downloaden of belangrijk vind om te behouden. Want als Nintendo haar games niet conserveert in de naam van gamebehoud, dan doe ik het wel.

©GMRimport

315 euro

315 euro is een hoop geld. Maar als je rekening houdt met het feit dat dit bedrag verdeeld is over twee systemen die allebei al jaren op de markt zijn, dan had ik het geld natuurlijk net zo goed in de loop der jaren kunnen uitgeven. Waarschijnlijk was ik dan duurder uit, omdat ik nu veel games tegen een gereduceerde prijs kon kopen. Bovendien zitten er games tussen die fysiek niet (meer) verkrijgbaar zijn – en als dat wél het geval is, dan lopen de kosten nog hoger op. Dit was dus de minst kwade keuze van alle opties die ik had. Maar het voelt wel een beetje wrang dat ik die keuze überhaupt moest maken.

Ik snap dat het sluiten van zo’n downloadwinkel een noodzakelijk kwaad is als commercieel bedrijf. Digitale producten vereisen immers onderhoud en onderhoud kost geld. Wanneer mensen nauwelijks gebruik meer maken van zo’n winkel, is dat weggegooid geld. Helaas zijn er ook vrij weinig opties voor het overbrengen van bestaande content, omdat zowel de Nintendo 3DS als Wii U unieke systemen zijn met features die op geen ander platform zijn te vinden. Dit in vergelijking met bijvoorbeeld backward compatibility op Xbox, waar elke console nagenoeg dezelfde controller heeft. Ontwikkelaars moeten dan behoorlijk wat tijd, energie en geld investeren om die content draaiende te krijgen op de Switch; dat is de moeite vaak niet waard.

©GMRimport

Onredelijke wens

Het openhouden van de Nintendo eShop op deze systemen is een onredelijke wens. Dat zoveel videogames verloren gaan is desondanks ontzettend zonde. Maar op de vraag hoe Nintendo de games goed kan preserveren, weet ik geen antwoord. Wellicht via externe instituties, zoals de Video Game History Foundation uit de Verenigde Staten of de Game Preservation Society uit Japan. Games bestaan heel simpel gezegd uit code en code kan opgeslagen worden. Het bedrijf kan op z’n minst een poging doen de nalatenschap van haar systemen op deze manier te waarborgen.

Een andere manier is via emulatie. De laatste tijd zet Nintendo meer in op emulatie via Nintendo Switch Online. Met dat abonnement krijg je toegang tot een selectie games die eerder uitkwamen voor de NES, SNES en Nintendo 64. Helaas kun je de games niet kopen; dus als Nintendo de stekker uit zo’n dienst trekt, raak je tevens de toegang kwijt tot al die retrotitels. Vandaar dat ik ook flink investeerde in games die uitkwamen voor oude systemen, mits ik ze niet fysiek in één van de vier Billy-kasten had staan. Dan heb ik in elk geval m’n best gedaan. Tot slot gebruiken sommigen dit probleem om piraterij goed te praten, maar dat is natuurlijk geen oplossing, aangezien het om diefstal gaat. Bedrijven moeten een legale manier bieden om games voor altijd beschikbaar te stellen.

Persoonlijk vind ik het heel belangrijk om oude games toegankelijk te houden voor iedereen. Niet alleen omdat games kunstwerken zijn of omdat je er zelf met een roze bril op kunt terugkijken, maar omdat het interactieve medium nog altijd relatief jong is en in korte tijd grote stappen heeft gemaakt. De oudere titels brengen dat heel mooi in kaart, waardoor het dus een belangrijk stukje geschiedenis is. Iedereen met interesse in die geschiedenis zou zoveel mogelijk toegang moeten hebben tot kennis uit het verleden, net zoals dat gaat met schilderijen, beelden, muziek en films.

©GMRimport

Nintendo in de toekomst

Voor de toekomst verwacht ik minder grote problemen. De Nintendo-games van nu leunen minder op gekke touchscreen- of bewegingsgevoelige besturingen. Als het volgende Nintendo-systeem gewoon ‘normale’ controllers ondersteunt, dan is de kans vrij groot dat Nintendo dik inzet op backward compatibility, net zoals Microsoft dat al doet. Wellicht dat je in 2035 dan nog steeds Switch-games kunt kopen op het systeem dat dan verkrijgbaar is. In de naam van gamebehoud zou dat heel fijn zijn, want games verliezen aan het verloop van de tijd is eeuwig zonde.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.