Ik koop games die ik ook via Game Pass kan spelen
Recentelijk kocht ik Star Wars Jedi: Fallen Order op PlayStation 5, terwijl ik een Series X heb waarop Fallen Order ook is inbegrepen bij Game Pass. Waarom koop ik in vredesnaam games die al dan niet bij Game Pass of PS Plus Extra zijn inbegrepen? Ik ben blij dat je dat vraagt.
Begin dit jaar speelde ik The Legend of Zelda: Breath of the Wild uit. Ik ben daar in 2017 aan begonnen en pakte de game op verschillende momenten op, om hem daarna weer even weg te leggen. Soms wilde ik weer eens even op avontuur, wat tempels ontdekken, wat nieuwe kleding vinden, drankjes mixen en geheimen zoeken. De titanen had ik allang verslagen. Het enige wat me nog restte was Ganon verslaan. Iets wat ik uiteindelijk heb gedaan, vijf jaar nadat ik het spel voor het eerst opstartte.
Breath of the Wild is niet de enige game die ik op deze manier speel. Ik heb deze knipperlichtrelatie bijvoorbeeld ook met de Metal Gear-games, Red Dead Redemption 2, Batman Arkham Knight en de Phoenix Wright-spellen. Ik verwacht ook dat Elden Ring mij op dezelfde manier jaren bezig zal houden. Ik heb er nu zo’n dertig uur in zitten en heb hem even weggelegd voor wat andere spellen. Ik kom er vast en zeker weer bij terug, om weer eens een weekend (of langer) die fantastische open wereld te verkennen. Wanneer ik dat wil, op mijn eigen tempo.
©GMRimport
Eigen tempo
Dat ‘eigen tempo’ is voor mij cruciaal. Spellen zijn voor mij het ultieme ’mij-moment’. Ik stap in een verhaal, een wereld, een ervaring waar ik de ‘echte wereld’ even helemaal los kan laten. Even hoef ik me niet druk te maken over externe factoren of agenda’s. De games zijn van mij, ik speel ze wanneer ik dat wil en doe er zo lang over als ik zelf wil.
Die rust van ‘mijn game, op mijn tempo’ ontbreekt voor mij op Game Pass en PS Plus Extra. Ik weet dat spellen van deze diensten gaan verdwijnen. Misschien niet vandaag of morgen, maar op een zeker moment absoluut. Al is het maar het moment dat Microsoft en Sony besluiten om de servers af te sluiten, zoals bijvoorbeeld bij de Nintendo eShop op de 3DS, de multiplayerservers van Halo 2 en diverse mmo’s. Maar ook omdat ik helemaal niet zeker weet of ik wel tot in de lengte van jaren voor Game Pass en PS Plus wil blijven betalen, enkel om toegang te houden tot spellen. Spellen die ik, als ik ze echt belangrijk vind, gewoon nu kan kopen.
Je denkt misschien: “Dat is allemaal ver weg! Je hebt alle tijd om Jedi Fallen Order op Game Pass uit te spelen. Het is een spel van twintig uur!”
©GMRimport
Tuurlijk, als ik de hele dag niets anders om handen had, zou dat zo zijn. Maar mijn leven zit zo niet meer in elkaar. Ik heb een eigen bedrijfje te runnen, ik moet deadlines halen, geef optredens en lezingen en heb de normale en belangrijke sociale verplichtingen. Ik ken mezelf inmiddels ook een beetje en weet dat ik doorgaans langer doe over een spel dan blijkbaar gebruikelijk is. Als ik dan besluit om tijd in een langer spel te investeren, wil ik niet het gevoel hebben dat ik daarbij afhankelijk ben van de grillen van een online dienst die op een zeker moment de stekker uit ‘mijn’ spel haalt en ik hem alsnog moet kopen om hem op ‘mijn manier’ uit te spelen. Of te herspelen, zoals ik nu doe met Uncharted 4. Ik wil naar de kast lopen, het spel eruit halen en mijn ervaring voortzetten.
Vrijblijvendheid versus diepgang
Dat wil niet zeggen dat PlayStation Plus en Game Pass voor mij geen functie vervullen. Korte, overzichtelijke games zoals bijvoorbeeld Spider Man: Miles Morales speel ik graag via het ‘gratis’ aanbod van mijn betaalde diensten. Ook vind ik het erg leuk om games uit te proberen die ik anders nooit zou kopen voor de volle prijs, zoals Forza Horizon of Days Gone. Dan is de vrijblijvendheid juist een enorm voordeel. Even mijn teen in het zwembad steken en kijken of ik iets gemist heb. Maar de ervaring voelt ergens ook leeg. Iets mijn hoofd weigert een echte relatie met een spel aan te gaan als ik hem niet zelf bezit. Dat uitproberen van spellen voelt een beetje als een avondje langs de tv zenders zappen. Het is vermaak, maar de connectie gaat niet diep.
©GMRimport
De essentie van mijn bezwaar tegen het spelen via Game Pass en Plus Extra, is ik die de controle over mijn vrije tijd voor een deel uit handen geef en betaal voor het privilege om spellen niet te bezitten. Dat er ergens toch een soort deadlinetimer begint te lopen als ik een langere game ‘huur’ via Game Pass of Plus Extra. En vooral: dat ik daarmee bijdraag aan het onterechte idee dat games iets vluchtigs zijn zonder eeuwigheidswaarde. Dat is misschien wat de grote bedrijven willen wat je denkt, maar wat mij betreft is er geen houdbaarheidsdatum aan wanneer ik eindelijk Elden Ring uitspeel. Of dat nu volgende maand is of nadat Elden Ring 4 op PlayStation 6 verschenen is. Mijn tijd, mijn game, mijn tempo.
