Als kind droomde ik weg van de stapel games die ik als volwassene met een vast inkomen zou gaan spelen. In de praktijk valt dat echter behoorlijk tegen. Ik kwam deze week tot de treurige realisatie dat ik slechts een handvol van de dit jaar verschenen games heb gespeeld.

Ik kwam tot dit besef toen ik mijn games van het jaar overwoog. Daar kun je met de aankomende felle discussies in het achterhoofd immers niet vroeg genoeg mee beginnen. Ik kwam er maar niet aan uit en realiseerde mij spoedig de oorzaak: ik heb erg weinig gespeeld. De vijf games die dit jaar zijn uitgekomen en uitvoerig heb gespeeld zijn Resident Evil Village, Ratchet & Clank: Rift Apart, Metroid Dread, Zelda: Skyward Sword HD en Super Mario 3D World + Bowser’s Fury. Die laatste twee zijn remasters van eerder verschenen spellen die ik al eens had doorlopen. Puntje bij paaltje gaat het dus om drie compleet nieuwe ervaringen.

En dat noemt zich gameredacteur?!

Dat is een bizar klein aantal nieuwe spellen dat ik heb gespeeld, zeker gezien ik in de game-industrie werk. Je zou toch denken dat je in deze sector de ene na de andere game uitprobeert, dan wel uitspeelt. Dat is deels ook zo, al ligt het vooral aan je specialisatie. Diverse collegae van mij richten zich bijvoorbeeld voornamelijk op het recenseren van games en spelen logischerwijs behoorlijk wat titels. 

©GMRimport

Zelf doe ik vooral verslag van het laatste gamenieuws, waar ik zo nu en dan ook achtergronden of columns over produceer. Daar hoef je niet per se de nieuwste games voor te spelen – al kan ik indien nodig wel putten uit mijn rijkelijk gevulde geschiedenis als gamer. Het is naast mijn werk immers ook mijn grootste hobby.

Ik moet het bovenstaande overigens enigszins nuanceren: ik heb wel degelijk meer dan vijf games gespeeld in 2021. Het overige materiaal stamt echter allemaal uit voorgaande jaren, zoals Ori and the Will of the Wisps en Hellblade: Senua’s Sacrifice. Maar die kan ik natuurlijk niet meenemen in toplijstjes eind dit jaar!

Zeeën van tijd

Ik kan uiteindelijk niets anders doen dan mijzelf neerleggen bij het feit dat ik nooit de hoeveelheid games ga spelen die ik eigenlijk zou willen. Als kind had ik zeeën van tijd, maar een beperkte financiële bron om uit te putten – mijn ouders schonken me immers niet het hele jaar door nieuwe games. Nu is de situatie omgekeerd: de financiële middelen zijn er, maar ik heb tijd tekort, zeker nu er buitenshuis weer iets meer mogelijk is in verband met het coronavirus. 

©GMRimport

Mijn werkdagen als freelancer beslaan alle dagen van de werkweek, alsmede enkele avonden en soms een half weekend. De overgebleven tijd vul ik in met wandelingen (zodat de muren niet op mij afkomen), bezoekjes aan de sportschool (om fit en gezond te blijven), een drankje in de stad met vrienden (sociale interactie) en zo nu en dan een aflevering van een serie of film om even te ontladen. De tijd die overblijft, is voor games gereserveerd… maar dat is tegenwoordig hoogstens een paar uur per week. En dan heb ik niet eens een stel koters rondrennen!

Is het erg?

Dan rest alleen de vraag of het überhaupt erg is dat ik niet zoveel spellen meer speel. Het knaagt wel degelijk: ik zie tijdens het schrijven van nieuws zoveel toffe games voorbij komen die ik graag wil spelen. Ik zet ze in mijn denkbeeldige lijst met spellen die ik op of rond release wil kopen. Vervolgens is het releasedag, een paar weken na releasedag, een paar maanden… en besef ik dat die ene game waar ik zo zin in had al geruime tijd uit is. Maar de volgende grote release staat alweer voor de deur.

©GMRimport

Toch vind ik het geen grote ramp om minder fanatiek te gamen. Het is bijvoorbeeld lekker goedkoop om oudere games die je voorheen hebt gemist te spelen. Zo is het eerder genoemde Ori and the Will of the Wisps eigenlijk mijn game van het jaar, al telt dat natuurlijk niet bij het samenstellen van een toplijstje. En daarbij: al die gemiste virtuele ervaringen lopen niet weg. Daar heb ik als ik later met pensioen ga vast alle tijd voor! Of zou dat dezelfde illusie zijn die ik als kind mijzelf voorhield?

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:

Ontwikkelaar Nihon Falcom levert de games Trails in the Sky 1st Chapter en Ys X: Proud Nordics beide in 2025 af.

Trails in the Sky 1st Chapter was eerder al aangekondigd en stond voorheen bekend als The Legend of Heroes: Trails in the Sky The 1st. Het is een remake van de klassieke rpg die twintig jaar geleden uitkwam. Spelwereld Liberl Kingdom is geheel naar drie dimensies overgezet. Er kan daarnaast naadloos geschakeld worden tussen twee vechtmodi: Field Action en Command Battle. De game komt in het najaar van 2025 wereldwijd uit op PlayStation 5, Nintendo Switch en Steam en bevat zowel Engelse als Japanse stemmen.

Daarnaast werd Ys X: Proud Nordics aangekondigd, een nieuwe versie van de vorig jaar uitgekomen actie-rpg Ys X: Nordics met een nieuw verhaal en diverse toevoegingen. In de game kunnen spelers ook het grote nieuwe Aland Island bezoeken, ten noorden van de Obelia Gulf. Het spel komt ergens in 2025 in ieder geval in Japan uit op nog onaangekondigde consoles.

Eerder deze week bleek dat Masayuki Kato, de oprichter van de Japanse ontwikkelaar Nihon Falcom, op 78-jarige leeftijd is overleden.

Het openingsfilmpje van Sid Meier's Civilization 7 is online gedeeld en valt nu te bekijken.

De cinematische beelden maken de Civilization-fan alvast lekker voor wat komen gaat, met verschillende samenlevingen die door de tijd heen uitgelicht worden.

Civilization 7 verschijnt op 11 februari 2025 op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en Nintendo Switch. Mensen die de Deluxe of Founders Edition van de game reserveren kunnen vanaf 6 februari aan de slag met de game.

De Civilization-reeks bestaat al sinds 1991 en inmiddels zijn er meer dan 65 miljoen exemplaren van games uit de serie verkocht. Civilization 6 verscheen in 2016 en is de bestverkochte game in de reeks. In de turn-based strategiegames bouwen spelers hun eigen samenleving op door de jaren heen.

Marvin Toepoel speelde tijdens Gamescom alvast een vroege versie van de game: "Als er één ding duidelijk wordt in onze drie uur in Civilization 7, is dat er veel meer keuzes zijn die juist de doorgewinterde Civ-speler de mogelijkheid geven om hun beschaving te sturen, en er iets unieks van te maken. In die eerste pakweg zeventig beurten zijn er al te veel keuzes om hier allemaal op te kunnen schrijven. ’Narrative’ keuzes, bijvoorbeeld: wat voor soort toespraak houdt jouw eerste gouverneur? Hoe reageert jouw stad op de eerste natuurramp? Maar er komen ook allerlei quests langs, vaak op basis van jouw speelstijl."