Als kind droomde ik weg van de stapel games die ik als volwassene met een vast inkomen zou gaan spelen. In de praktijk valt dat echter behoorlijk tegen. Ik kwam deze week tot de treurige realisatie dat ik slechts een handvol van de dit jaar verschenen games heb gespeeld.

Ik kwam tot dit besef toen ik mijn games van het jaar overwoog. Daar kun je met de aankomende felle discussies in het achterhoofd immers niet vroeg genoeg mee beginnen. Ik kwam er maar niet aan uit en realiseerde mij spoedig de oorzaak: ik heb erg weinig gespeeld. De vijf games die dit jaar zijn uitgekomen en uitvoerig heb gespeeld zijn Resident Evil Village, Ratchet & Clank: Rift Apart, Metroid Dread, Zelda: Skyward Sword HD en Super Mario 3D World + Bowser’s Fury. Die laatste twee zijn remasters van eerder verschenen spellen die ik al eens had doorlopen. Puntje bij paaltje gaat het dus om drie compleet nieuwe ervaringen.

En dat noemt zich gameredacteur?!

Dat is een bizar klein aantal nieuwe spellen dat ik heb gespeeld, zeker gezien ik in de game-industrie werk. Je zou toch denken dat je in deze sector de ene na de andere game uitprobeert, dan wel uitspeelt. Dat is deels ook zo, al ligt het vooral aan je specialisatie. Diverse collegae van mij richten zich bijvoorbeeld voornamelijk op het recenseren van games en spelen logischerwijs behoorlijk wat titels. 

©GMRimport

Zelf doe ik vooral verslag van het laatste gamenieuws, waar ik zo nu en dan ook achtergronden of columns over produceer. Daar hoef je niet per se de nieuwste games voor te spelen – al kan ik indien nodig wel putten uit mijn rijkelijk gevulde geschiedenis als gamer. Het is naast mijn werk immers ook mijn grootste hobby.

Ik moet het bovenstaande overigens enigszins nuanceren: ik heb wel degelijk meer dan vijf games gespeeld in 2021. Het overige materiaal stamt echter allemaal uit voorgaande jaren, zoals Ori and the Will of the Wisps en Hellblade: Senua’s Sacrifice. Maar die kan ik natuurlijk niet meenemen in toplijstjes eind dit jaar!

Zeeën van tijd

Ik kan uiteindelijk niets anders doen dan mijzelf neerleggen bij het feit dat ik nooit de hoeveelheid games ga spelen die ik eigenlijk zou willen. Als kind had ik zeeën van tijd, maar een beperkte financiële bron om uit te putten – mijn ouders schonken me immers niet het hele jaar door nieuwe games. Nu is de situatie omgekeerd: de financiële middelen zijn er, maar ik heb tijd tekort, zeker nu er buitenshuis weer iets meer mogelijk is in verband met het coronavirus. 

©GMRimport

Mijn werkdagen als freelancer beslaan alle dagen van de werkweek, alsmede enkele avonden en soms een half weekend. De overgebleven tijd vul ik in met wandelingen (zodat de muren niet op mij afkomen), bezoekjes aan de sportschool (om fit en gezond te blijven), een drankje in de stad met vrienden (sociale interactie) en zo nu en dan een aflevering van een serie of film om even te ontladen. De tijd die overblijft, is voor games gereserveerd… maar dat is tegenwoordig hoogstens een paar uur per week. En dan heb ik niet eens een stel koters rondrennen!

Is het erg?

Dan rest alleen de vraag of het überhaupt erg is dat ik niet zoveel spellen meer speel. Het knaagt wel degelijk: ik zie tijdens het schrijven van nieuws zoveel toffe games voorbij komen die ik graag wil spelen. Ik zet ze in mijn denkbeeldige lijst met spellen die ik op of rond release wil kopen. Vervolgens is het releasedag, een paar weken na releasedag, een paar maanden… en besef ik dat die ene game waar ik zo zin in had al geruime tijd uit is. Maar de volgende grote release staat alweer voor de deur.

©GMRimport

Toch vind ik het geen grote ramp om minder fanatiek te gamen. Het is bijvoorbeeld lekker goedkoop om oudere games die je voorheen hebt gemist te spelen. Zo is het eerder genoemde Ori and the Will of the Wisps eigenlijk mijn game van het jaar, al telt dat natuurlijk niet bij het samenstellen van een toplijstje. En daarbij: al die gemiste virtuele ervaringen lopen niet weg. Daar heb ik als ik later met pensioen ga vast alle tijd voor! Of zou dat dezelfde illusie zijn die ik als kind mijzelf voorhield?

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:

Microsoft heeft bekendgemaakt welke spellen er de rest van de maand januari en begin februari aan Xbox Game Pass worden toegevoegd.

Na een opvallend rustige eerste helft van de maand qua Game Pass-toevoegingen, hebben de tweede helft van januari en het begin van februari wat meer vlees op de botten. Zo is vandaag de wintersportgame Lonely Mountain: Snow Riders uitgekomen (via Game Pass Ultimate en Game Pass voor pc, op Xbox Series-consoles, pc en cloud).

Morgen worden er ook flink wat titels toegevoegd. Zo arriveert de moba heroshooter Gigantic: Rampage Edition op Game Pass Ultimate, Standard en Game Pass voor pc (voor console, pc en cloud) en wordt ook de actie-adventuregame Starbound aan Ultimate en Standard voor console en cloud toegevoegd nadat de game eerder al op Game Pass voor pc verscheen.

Morgen worden ook diverse games die eerder al voor Game Pass Ultimate en/of Game Pass voor pc beschikbaar waren aan Standard-abonnementen toegevoegd. Het gaat om Flock, Kunitsu-Gami: Path of the Goddess, Magical Delicacy, Tchia en The Case of the Golden Idol.

Op 28 januari volgt Eternal Strands, de debuutgame van de nieuwe studio van Dragon Age-regisseur Mike Laidlaw, voor Game Pass Ultimate en Game Pass voor pc (op console, pc en cloud). Op die dag komt het spel ook officieel uit, dus het gaat om een day one-release voor Game Pass. Dat geldt ook voor Orcs Must Die! Deathtrap, die op dezelfde tiers beschikbaar komt.

Een dag later op 29 januari wordt de adventuregame Shady Part of Me aan Ultimate, Standard en Game Pass voor pc toegevoegd (voor console, pc en cloud). Op 30 januari volgt de day one-release Sniper Elite: Resistance voor Ultimate en Game Pass voor pc. Op 31 januari arriveert Citizen Sleeper 2: Starward Vector voor Ultimate en Game Pass voor pc (voor Xbox Series-consoles, pc en cloud), wederom een day one-release. De hekkensluiter is Far Cry New Dawn voor Ultimate, Standard en Game Pass voor pc.

De volgende spellen worden op 31 januari van Game Pass voor console, pc en cloud verwijderd:
Anuchard
Broforce Forever
Darkest Dungeon
Death’s Door
Maquette
Serious Sam: Siberian Mayhem

Meer informatie voer de hierboven genoemde toevoegingen valt op Xbox Wire te vinden.

Nintendo heeft besloten geen reclames meer uit te zenden op het Japanse televisiekanaal Fuji Television, nadat er een schandaal rondom de zender naar buiten is gekomen.

Fuji TV wordt er van beschuldigd onder valse voorwendselen een meeting tussen een vrouwelijke werknemer en Masahiro Nakai, een bekende acteur en voormalig lid van de boyband SMAP, te hebben opgezet.

De werknemer in kwestie zou zijn verteld dat ze Nakai op een bedrijfsetentje zou ontmoeten samen met andere aanwezigen. De meeting bleek echter een privéaangelegenheid tussen de twee te zijn, en Nakai zou vervolgens de werknemer seksueel hebben aangevallen. Nakai zou vervolgens 90 miljoen yen aan de vrouw hebben betaald om er voor te zorgen dat het niet naar buiten kwam.

Afgelopen maand lekte de situatie toch naar buiten, en Nakai heeft inmiddels via een statement aangegeven "tekortkomingen" te hebben. Fuji TV ontkent echter dat het de meeting heeft opgezet en claimt intern een onderzoek uit te voeren over de mogelijkheid dat mannelijke beroemdheden konden afspreken met vrouwelijke werknemers van het televisiestation.

Het schandaal heeft er voor gezorgd dat bedrijven hun reclames massaal terugtrekken op het televisiestation, waaronder nu dus Nintendo, zo meldt Nikkei (via Automaton). Het bedrijf maakt op dit moment promotie voor de Switch-release van Donkey Kong Country Returns HD. Het televisiekanaal vervangt de reguliere programmering tijdelijk met aankondigingen van non-profit organisaties.