Als kind droomde ik weg van de stapel games die ik als volwassene met een vast inkomen zou gaan spelen. In de praktijk valt dat echter behoorlijk tegen. Ik kwam deze week tot de treurige realisatie dat ik slechts een handvol van de dit jaar verschenen games heb gespeeld.

Ik kwam tot dit besef toen ik mijn games van het jaar overwoog. Daar kun je met de aankomende felle discussies in het achterhoofd immers niet vroeg genoeg mee beginnen. Ik kwam er maar niet aan uit en realiseerde mij spoedig de oorzaak: ik heb erg weinig gespeeld. De vijf games die dit jaar zijn uitgekomen en uitvoerig heb gespeeld zijn Resident Evil Village, Ratchet & Clank: Rift Apart, Metroid Dread, Zelda: Skyward Sword HD en Super Mario 3D World + Bowser’s Fury. Die laatste twee zijn remasters van eerder verschenen spellen die ik al eens had doorlopen. Puntje bij paaltje gaat het dus om drie compleet nieuwe ervaringen.

En dat noemt zich gameredacteur?!

Dat is een bizar klein aantal nieuwe spellen dat ik heb gespeeld, zeker gezien ik in de game-industrie werk. Je zou toch denken dat je in deze sector de ene na de andere game uitprobeert, dan wel uitspeelt. Dat is deels ook zo, al ligt het vooral aan je specialisatie. Diverse collegae van mij richten zich bijvoorbeeld voornamelijk op het recenseren van games en spelen logischerwijs behoorlijk wat titels. 

©GMRimport

Zelf doe ik vooral verslag van het laatste gamenieuws, waar ik zo nu en dan ook achtergronden of columns over produceer. Daar hoef je niet per se de nieuwste games voor te spelen – al kan ik indien nodig wel putten uit mijn rijkelijk gevulde geschiedenis als gamer. Het is naast mijn werk immers ook mijn grootste hobby.

Ik moet het bovenstaande overigens enigszins nuanceren: ik heb wel degelijk meer dan vijf games gespeeld in 2021. Het overige materiaal stamt echter allemaal uit voorgaande jaren, zoals Ori and the Will of the Wisps en Hellblade: Senua’s Sacrifice. Maar die kan ik natuurlijk niet meenemen in toplijstjes eind dit jaar!

Zeeën van tijd

Ik kan uiteindelijk niets anders doen dan mijzelf neerleggen bij het feit dat ik nooit de hoeveelheid games ga spelen die ik eigenlijk zou willen. Als kind had ik zeeën van tijd, maar een beperkte financiële bron om uit te putten – mijn ouders schonken me immers niet het hele jaar door nieuwe games. Nu is de situatie omgekeerd: de financiële middelen zijn er, maar ik heb tijd tekort, zeker nu er buitenshuis weer iets meer mogelijk is in verband met het coronavirus. 

©GMRimport

Mijn werkdagen als freelancer beslaan alle dagen van de werkweek, alsmede enkele avonden en soms een half weekend. De overgebleven tijd vul ik in met wandelingen (zodat de muren niet op mij afkomen), bezoekjes aan de sportschool (om fit en gezond te blijven), een drankje in de stad met vrienden (sociale interactie) en zo nu en dan een aflevering van een serie of film om even te ontladen. De tijd die overblijft, is voor games gereserveerd… maar dat is tegenwoordig hoogstens een paar uur per week. En dan heb ik niet eens een stel koters rondrennen!

Is het erg?

Dan rest alleen de vraag of het überhaupt erg is dat ik niet zoveel spellen meer speel. Het knaagt wel degelijk: ik zie tijdens het schrijven van nieuws zoveel toffe games voorbij komen die ik graag wil spelen. Ik zet ze in mijn denkbeeldige lijst met spellen die ik op of rond release wil kopen. Vervolgens is het releasedag, een paar weken na releasedag, een paar maanden… en besef ik dat die ene game waar ik zo zin in had al geruime tijd uit is. Maar de volgende grote release staat alweer voor de deur.

©GMRimport

Toch vind ik het geen grote ramp om minder fanatiek te gamen. Het is bijvoorbeeld lekker goedkoop om oudere games die je voorheen hebt gemist te spelen. Zo is het eerder genoemde Ori and the Will of the Wisps eigenlijk mijn game van het jaar, al telt dat natuurlijk niet bij het samenstellen van een toplijstje. En daarbij: al die gemiste virtuele ervaringen lopen niet weg. Daar heb ik als ik later met pensioen ga vast alle tijd voor! Of zou dat dezelfde illusie zijn die ik als kind mijzelf voorhield?

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."