“Elden Ring beheerst mijn leven”, schreef ik eind vorig jaar in mijn href="https://gamer.nl/artikelen/favorieten-van-de-redactie/elden-ring-beheerst-mijn-leven/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">Favorieten van de redactie-artikel</a>. Dat klinkt misschien overdreven, maar er is geen woord van gelogen. Het is alleen niet de hele waarheid. Ja, ik was obsessief bezig met Elden Ring omdat ik er heel erg naar uitkeek. Maar misschien nog wel meer omdat ik autistisch ben. Wellicht heeft het daar een heel klein beetje mee te maken. Eventueel.

Ik kreeg de diagnose een paar jaar geleden, maar toch ben ik al mijn hele leven autistisch. Als ik terugdenk aan mijn schooljaren en studententijd vallen er een hoop dingen op hun plek. Ik wist als tiener wel dat er iets aan de hand was, alleen toen vond ik het vooral mijn eigen schuld. Ik was niet goed genoeg, of op zijn minst niet zo goed als de rest. 

Hoe kon ik anders verklaren dat zij wel over koetjes en kalfjes konden praten en ik niet? Mij lukte dat alleen als er een duidelijke context was. In de mmo Ultima Online vond ik het heel logisch om wildvreemden aan te spreken en ze te vragen of ze samen een kerker wilden doorlopen. Daarvoor waren ze hier toch? Maar een klasgenoot vragen hoe zijn of haar weekend was… waarom zou ik dat zomaar kunnen vragen? Hoe vraag je dat überhaupt, en wanneer dan? 

©GMRimport

Inside-aut

Twintig jaar later snap ik gelukkig wel een beetje hoe mijn brein werkt. Mezelf de schuld geven van alles is een vervelend gevolg van onverbitterd perfectionisme. De daadwerkelijke reden dat sociaal contact allesbehalve vanzelf ging, was dat ik autistisch ben. Dit wil trouwens niet zeggen dat ik geen sociaal iemand ben. Integendeel: ik ben een ontzettend empathisch iemand die eerder te veel rekening houdt met de gevoelens van anderen dan te weinig. 

Neem al die bestaande vooroordelen over autistische mensen sowieso met een korreltje zout. We zijn geen robots zonder emoties die allemaal van modeltreintjes houden. De algemene kennis over wat autisme is en hoe dat zich uit neemt gelukkig toe, maar er is in veel gevallen nog sprake van beperkt begrip of compleet onbegrip. Ik heb in die zin geluk, want ik word zelf eigenlijk nooit op die manier gestigmatiseerd. Ik ben onzichtbaar autistisch: je ziet het niet aan me, tenzij je me goed kent. Omdat ik het grootste deel van mijn leven niet wist dat ik autistisch was, heb ik heel goed geleerd om te doen alsof ik het niet ben. Daardoor zag niemand het en ik al helemaal niet. 

Een van de stereotyperingen die dan wel weer bijna altijd klopt, is dat autistische mensen een bepaalde obsessie hebben, beter gezegd een speciale interesse. Daar komt dat hele beeld van die modeltreintjes vandaan, al is dat toch vooral iets waar de media maar naar terug blijft grijpen. Over een obsessie gesproken. In mijn geval heb ik meerdere speciale interesses die elkaar afwisselen. Zo val ik grofweg één keer per jaar in een Depeche Mode-gat en ben ik dagen bezig met al hun albums luisteren, documentaires kijken en Wikipedia-pagina’s doorspitten. Meestal geef ik er ook een smak geld aan uit, aan alles wat maar voorhanden is. Tegen de tijd dat die bestelde dingen binnenkomen, is de interesse vaak alweer verdwenen. Maar er komt altijd weer een obsessie voor in de plek.

Mijn ziel verknocht

Een van mijn terugkerende obsessies is games, en dan die van FromSoftware in het bijzonder. Sinds Demon’s Souls heeft ontwikkelaar FromSoftware een interesse in mij aangewakkerd die maar moeilijk te evenaren valt. Dus toen ik eind oktober lucht kreeg van een naderende netwerktest voor Elden Ring, kon ik vrij letterlijk aan niets anders meer denken. Mijn collega’s bij Gamer.nl kunnen en zullen dit ongetwijfeld beamen.

Ik heb wat dat betreft zero chill en ook geen intentie om ook maar één of meer chill te hebben. Ik moest en zou meedoen aan die test. Gelukkig kon dat ook, maar een paar dagen later deed zich het volgende probleem voor: de test was voorbij en Elden Ring zou pas drie maanden later uitkomen. Als ik niet autistisch was geweest, had ik er alsnog erg naar uitgekeken. Maar dan zou ik de maandag erna weer doorgaan met de orde van de dag. Kon ik dat maar.

©GMRimport

Het lukt mij niet om verder te gaan met mijn leven, alsof er niets aan de hand is. Een speciale interesse slokt al mijn aandacht op, dusdanig dat ik me nergens anders meer op kan concentreren. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, mits ik de tijd, ruimte en middelen heb om die behoefte te botvieren. Een gigantische openwereldgame ram ik er daarom in twee weken continu spelen doorheen, maar daarna is het ook wel klaar. Met Elden Ring bleef de speciale interesse, maar de game verdween weer, ver voordat ik er genoeg van had.

Het enige wat ik wilde was méér Elden Ring. Al het andere was irrelevant. Films en series waren stom. Andere games waren stom. Werken was helemaal stom. Het enige wat nog een beetje oké klonk was slapen, want daarmee kwam de releasedag in ieder geval wat dichterbij.

Eindelijk verlost

Elden Ring ligt inmiddels in de winkels, praise the sun. Geloof me wanneer ik zeg dat ik intens toe heb geleefd naar dat moment. De dagen nadat de reviewcode binnenkwam waren een roes. Ik kon het eigenlijk alleen maar over Elden Ring hebben en andere informatie of communicatie kwam nauwelijks meer aan. Kort daarna kwam alle spanning van het lange wachten en het obsessieve denken eruit. Ik was doodmoe en snapte eerst niet goed waarom, maar nu wel. Het waren mijn lichaam en geest die eindelijk konden ontspannen nadat ze maanden aan hadden gestaan, in een constante staat van anticipatie. 

©GMRimport

Sinds de review op de website staat speel ik Elden Ring op mijn eigen tempo (lees: alsnog iedere dag). Maar nog belangrijker: ik kan eindelijk de content bekijken die anderen erover maken. Want deze obsessie overstijgt het gamen. Het is lezen, luisteren, kijken, erover praten en dromen. Stiekem begint de echte obsessie nu pas. Ik kijk er nu al naar uit om iedere dag de playthroughs te volgen van mijn favoriete streamers. De komende tijd hoef ik me geen zorgen te maken dat ik mijn speciale interesse nergens kwijt kan. Een veel mooiere wetenschap kan ik me als autist niet wensen. 

De tweede grote update voor de early access-versie van Hades 2 is uitgekomen, genaamd Warsong Update.

Een van de grootste toevoegingen van de update is een nieuwe Olympian in de vorm van de god van de oorlog, oftewel Ares. Spelers kunnen diverse moves van dit personage overnemen en gebruiken. Ares kwam ook al in de eerste Hades voor, maar is van een redesign voorzien in het vervolg.

Verder is er een zogeheten 'Final Confrontation' toegevoegd voor mensen die het oppervlak bereiken aan het einde van de game. "Kom er achter wat er voorbij de Guardian of Olympus ligt... als je durft!"

Verder zijn er meer dan tweeduizend nieuwe ingesproken zinnen toegevoegd, is de Altar of Ashes verbeterd met nieuwe art en Arcada-effecten en zijn er diverse nieuwe details en interacties in de game te vinden, waaronder de mogelijkheid om een duet te zingen in de Crossroads.

Een compleet overzicht van alle inhoud van de update is op Steam te vinden, en hieronder kan een trailer worden bekeken waarin de nieuwe content ook wordt uitgelicht. Afgelopen oktober verscheen de eerste grote update voor de game.

Over Hades 2 gesproken: er ontstond eerder deze week enige controverse toen stemacteur Marin Miller, die de stem van Athena in beide Hades-game inspreekt, ontwikkelaar Supergiant Games min of meer beschuldigde van het recasten van het personage in verband met de huidige acteursstaking in de game-industrie. Hoewel niet direct de ontwikkelaar werd genoemd, werd er wel naar gehint met woorden als 'super' en 'giant' in caps lock geschreven. Supergiant Games bracht een beknopte reactie naar buiten waarin het bedrijf meldt dat er geen sprake is van een recast en dat het bedrijf wil blijven samenwerken met alle stemacteurs.

Hades 2 speelt zich in hetzelfde universum af als de eerste game, maar heeft ditmaal een vrouwelijk hoofdpersonage in de vorm van Melinoë. Dit is de zus van Zagreus - ze wordt ook wel de prinses van de onderwereld genoemd. Ze heeft als doel om Chronos te doden, de god van de tijd. Melinoë kan onder andere van hekserij gebruikmaken. Het vervolg op de succesvolle game is als early access-spel verkrijgbaar via Steam en Epic Games Store.

De zogeheten 'Friend Pass' voor Split Fiction, waarmee een tweede persoon de game gratis mee kan spelen, bevat cross-play-functionaliteit. Het maakt dus niet uit op welk systeem de tweede persoon speelt.

Dat werd via een FAQ en onderstaande trailer onthuld. Net zoals It Takes Two, de vorige game van Hazelight Studios, wordt Split Fiction geleverd met een Friend Pass. Omdat de game alleen in co-op speelbaar is, hoeft maar één speler het spel aan te schaffen. De bijgeleverde Friend Pass kan vervolgens met een andere speler gedeeld worden om de game samen te doorlopen.

Nu is dus duidelijk dat het niet uitmaakt op welk systeem de betreffende vriend of vriendin speelt - de Friend Pass is geheel cross-play en werkt dus op alle platforms. Wanneer men de game samen doorloopt, maakt het dus niet uit wie er op pc, PlayStation 5 of Xbox Series-consoles speelt. Wel heeft iedereen een EA-account nodig om de game te spelen.

De FAQ onthult nog een interessant feitje over de Friend Pass: deze kan oneindig worden gebruikt met een onbeperkt aantal vrienden. Hoewel het niet aan meerdere spelers tegelijk uitgedeeld kan worden, betekent dit wel dan iemand die de game koopt, het spel eerst met iemand kan doorlopen en daarna weer met iemand anders. Het dus dus niet een code die maar eenmalig werkt.

Aangezien de persoon die de game heeft gekocht bepaalt vanaf en tot waar gespeeld wordt, kunnen er zelfs verschillende vrienden ingeroepen worden voor verschillende secties van de game. Mensen die de game via de Friend Pass spelen, slaan hun progressie wel op, mochten ze ooit bijvoorbeeld zelf de game aanschaffen en verder willen spelen. Trophies en Achievements worden echter alleen ontgrendeld door eigenaren van de game.

Tot slot kan Split Fiction ook geheel offline in co-op gespeeld worden op hetzelfde systeem als daar behoefte aan is. Daar is de Friend Pass logischerwijs niet voor nodig.

Hazelight specialiseert zich in het ontwikkelen van games die coöperatief gespeeld moeten worden. Split Fiction is dan ook een coöperatieve game: twee spelers besturen Mio en Zoe, twee schrijvers die worden ingehuurd om verhalen te creëren voor een technologie die deze verhalen kan simuleren. Het bedrijf dat ze inhuurt vangt de vrouwen echter in deze simulaties om hun ideeën te stelen.

Dankzij dit concept schakelen spelers in Split Fiction telkens tussen de twee verhalen van de hoofdpersonages. Een van de settings is futuristisch, terwijl het verhaal van het andere hoofdpersonage een fantasiesetting betreft. Natuurlijk moeten de personages - en dus de spelers - samenwerken om de verschillende uitdagingen te overkomen. Er zijn zwevende voertuigen, draken en spelers kunnen zich oprollen in magnetische ballen om puzzels vergelijkbaar met die uit Metroid Prime te klaren.

Split Fiction verschijnt op 6 maart voor pc (Steam), PlayStation 5 en Xbox Series X en S.