Een Silent Hill 2-remake is niet wat de serie nodig heeft
Sinds het verschijnen van de inmiddels roemruchte speelbare teaser P.T. is de impact van deze korte maar intense ervaring op het horrorgenre duidelijk zichtbaar. Het uiteindelijke project - Silent Hills – gaat echter het daglicht niet zien. In de acht jaar die volgden leek het erop dat de gehele Silent Hill-franchise hetzelfde lot beschoren was, want Konami bleef angstvallig stil. Totdat onlangs in een goed gevulde videopresentatie de terugkeer van Silent Hill officieel werd bevestigd.
Zelf had ik de hoop op een nieuw deel al bijna opgegeven, maar ineens was daar een hele reeks aankondigingen. Maar liefst een vijftal projecten werden in één klap door Konami bevestigd. Veel van de geruchten die de ronde deden bleken inderdaad in ontwikkeling en de toekomst van de serie is opeens heel helder. Voor alle liefhebbers die al jaren vurig hoopten op de terugkeer van hun geliefde horrorserie, moet dit haast wel een droom zijn die uitkomt. En toch ben ik niet écht aangenaam verrast. Ik zet de nodige vraagtekens bij de keuzes die Konami heeft gemaakt is dit echt wat de franchise nodig heeft?
©GMRimport
Verloren ziel
De Silent Hill-reeks is inmiddels al jaren op zoek naar zichzelf. De kwaliteit en het succes van de serie zijn namelijk absoluut niet rotsvast gebleken. Een echt groot commercieel succes is de franchise nooit geweest, maar vooral de laatste paar delen konden stuk voor stuk rekenen op lauwe kritische ontvangst en dito verkoopcijfers. Om een glansrijke terugkeer te maken hoeft Konami echter alleen maar één echt goed, nieuw deel uit te brengen die wél de juiste toon heeft en volledig inspeelt op alles wat de geliefde eerste games zo goed maakt. De uitgever gooit echter alle remmen los, wil meteen maximaal inzetten en overrompelt ons met meerdere projecten die zich allemaal nog moeten bewijzen.
Onder horrorfanaten is Silent Hill een bijzondere, gekoesterde franchise. Die liefde komt voort uit de waardering die men heeft voor de eerste drie delen. Het oorspronkelijke team achter de serie staat al lange tijd niet meer aan het roer en de spellen worden uitbesteed aan andere ontwikkelaars die steeds weer de grootste moeite lijken te hebben om te doorgronden wat de oorspronkelijke spellen nu precies zo geliefd maakte. Helaas geeft de pas uitgezonden presentatie niet echt de indruk dat dit in de toekomst gaat veranderen. Is het uitbrengen van een nieuwe speelfilm, met het verschrikkelijke Silent Hill Revelation 3D nog in het achterhoofd, echt een goede manier voor de serie om zich te revancheren? Of is die taak besteed aan een vage, interactieve game die de ervaring van een horrorgamestream na moet bootsen? Ik word er niet warm of koud van.
©GMRimport
De lokroep van het verleden
Het grootste paradepaardje van alle aangekondigde projecten is natuurlijk de remake van Silent Hill 2, en dat is tevens de aankondiging die de grootste kans maakt om het vertrouwen van fans in de reeks weer terug te winnen. Het is duidelijk waarom voor deze remake is gekozen: concurrent Capcom wist een paar jaar terug hoge ogen te gooien met de remake van Resident Evil 2, een andere onbetwiste horrorklassieker uit hetzelfde tijdperk. Het is niet verrassend dat Konami nu uit hetzelfde vaatje wil tappen met hun eigen geliefde klassieker. Silent Hill 2 is een van de beste psychologische horrorspellen die ooit is uitgebracht en wordt door velen op handen gedragen. Het lijkt een veilige keuze om af te kijken bij Capcom en hetzelfde te doen voor een spel dat velen al liefhebben.
Toch ben ik er persoonlijk niet van overtuigd dat deze remake zonder meer succesvol gaat zijn. Ik hoop vurig dat ik het mis heb, maar Silent Hill 2 is nou eenmaal niet een spel dat je zonder fluwelen handschoentjes aan kunt pakken. Uit de informatie die we tot nu toe hebben, lijkt het erop dat ontwikkelaar Bloober Team inderdaad dezelfde vernieuwde gameplayelementen introduceert als die uit Resident Evil 2 Remake. Dat betekent een camerastandpunt dat over de schouder van het hoofdpersonage meekijkt en een gevechtssysteem dat intuïtiever en intenser aanvoelt. Maar alleen maar omdat dit werkt voor Resident Evil, wil nog niet zeggen dat het ook werkt voor Silent Hill 2. Die aanname gaat er namelijk vanuit dat de twee oorspronkelijke spellen dezelfde soort ervaring boden. Dat is niet het geval.
©GMRimport
Een wereld van verschil
Resident Evil gaat om een tastbaar, acuut gevaar. Monsters die je mogelijk om elke hoek opwachten en het voortdurende vraagstuk of je nog genoeg ammunitie hebt: het is de klassieke survival-horrorformule. Terwijl we door Raccoon City rennen, spelen we niet zozeer als Leon of Claire, maar zijn we hen. We ervaren deze beknellende, ijzingwekkende ervaring van dichtbij. Wie Leon of Claire precies zijn is eigenlijk ook niet zo belangrijk - ze zijn een invulling voor ons als speler, zodat wij de spelwereld kunnen betreden en beleven. Het is eng en opzwepend, omdat het ons op het puntje van onze stoel houdt en bij vlagen de adrenaline door ons lichaam laat gieren.
Silent Hill 2 is totaal anders. We scharen het wel onder het survival-horrorgenre, maar eigenlijk is het survivalgedeelte helemaal niet belangrijk in deze game. De reden waarom het spel zo geliefd is, is omdat de sfeer en de impact van het verhaal zo ongelooflijk sterk zijn. We volgen hoofdpersoon James, een volledig gebroken en zonderling figuur, op een innerlijke zoektocht die ontzettend persoonlijk en uitermate confronterend is. Als speler kijken we als het ware mee naar wat hij meemaakt, vanuit de lens van een buitenstaander. We spelen wel als James, maar het is niet echt de bedoeling dat wij ons met hem identificeren. Het spel behoudt voortdurend een zekere mate van afstand tussen speler en het hoofdpersonage en dat zorgt ervoor dat we precies de ervaring krijgen die de schrijvers voor ogen hadden.
Silent Hill 2 zou misschien beter uit de verf komen als een horror-avonturenspel dan als een survival-horrorgame. De vaste camerastandpunten en het lineaire karakter van het oorspronkelijke spel vestigen de aandacht precies op datgene wat James ziet, en daarmee dus wat het spel wil dat wij als speler zien. De spanning in de game is subtiel en moet het meer hebben van het mysterie en de psychologische impact van wat je om je heen ziet, dan van enig gevaar dat op de loer ligt. De monsters die je tegenkomt hebben allemaal een symbolische betekenis, en van ze wegvluchten zou een logischere optie zijn dan ze direct te lijf gaan. Dat de besturing op de schop gaat lijkt me niet meer dan logisch, maar het gevechtssysteem verdient geen bijzondere aandacht. Het zou juist beter zijn als dit een minder belangrijk onderdeel van het spel wordt.
Voor een nieuw publiek
Grafisch is er op de beelden die we tot nu toe hebben gezien in ieder geval niks aan te merken. Zeker de mistige straten van Silent Hill zien er ongelooflijk goed uit. Maar de toon uit de trailer is totaal anders dan die van de oorspronkelijke game. De beelden zijn opzwepend en laten vooral herkenbare stukken zien met monsters en actie. James zit eveneens vol met emotie, terwijl zijn apathische karakter nou juist een belangrijk onderdeel van zijn personage is. Dat is niet is waar de ervaring van Silent Hill 2 zijn kracht uit haalt. Dit verhaal moet het meer hebben van surrealisme, symboliek en een constante ongemakkelijke sfeer. Als Konami dan tóch een horror-remake wil maken met dezelfde insteek als Resident Evil, kunnen ze beter gewoon het eerste deel van een remake voorzien. Die game lijkt sowieso veel meer op de oorspronkelijke Resident Evil-spellen en is inmiddels zo verouderd dat er naar teruggrijpen enige moeite kost. De ervaring van Silent Hill 2 komt daarentegen ook nu nog bijzonder goed uit de verf.
De remake wordt zogezegd gemaakt door fans, voor de fans, maar het zijn de mensen die niet met de eerdere spellen bekend zijn wiens interesse het meest word gewekt. Voor nieuwkomers is deze hernieuwde visie een uitgelezen kans om een gemiste ervaring in te halen, maar juist voor de fans voelt het vooral overbodig. De oorspronkelijke Silent Hill-spellen hebben mijn liefde voor het genre tot stand gebracht en hebben een speciaal plekje in mijn hart. Van de ziel van Silent Hill is het spoor al jaren bijster en eerlijk gezegd steekt dat een beetje. Liever had ik gezien dat Konami onze interesse wist te wekken met één enkele, solide trailer die een volledig nieuwe Silent Hill-ervaring voorlegt. Een ervaring die de serie voortstuwt en het gemis van Silent Hills (P.T.) kan verzachten. Wellicht wordt het mysterieuze en intrigerende Silent Hill f wel die game, maar daar kunnen we voor nu alleen maar op hopen.
