Een lagere moeilijkheidsgraad verpest helemaal niks
De release van roguelike Returnal deed vorige week aardig wat stof opwaaien. Zelfs na een grote update op dag één, die wat van de scherpe randjes eraf haalde, blijft Housemarque’s nieuwste game behoorlijk pittig. En dus laaide de discussie rondom moeilijkheidsgraden weer eens op. Althans… mag het nog een discussie heten wanneer er een goede mening is en een foute?
De hoeveelheid aandacht voor Returnal komt niet uit de lucht vallen. Het spel lanceerde in een luwte. Er komen dit jaar sowieso niet zoveel grote games uit, maar een nog kleiner deel daarvan verschijnt exclusief voor de nieuwe generatie spelcomputers. Voor PlayStation 5-bezitters is Returnal daarom de facto dé PS5-game van het moment. Daardoor spreekt het spel ineens een grotere en vooral bredere doelgroep aan. Niet al die mensen zitten te wachten op zo’n meedogenloze moeilijkheidsgraad.
Returnal policy
Dat vermoeden wordt bevestigd als je de comments doorspit onder talrijke speelsessies en tipvideo’s op YouTube. Nu moet je daar nooit te veel gewicht aan hangen, maar toch zijn al die verbaasde en soms zelfs verbouwereerde reacties veelzeggend. Returnal is bovengemiddeld moeilijk en dat schrikt sommige mensen dusdanig af dat ze de game niet meer verder willen spelen, of niet eens durven te kopen.
Ook in reviews kwam de pittige moeilijkheidsgraad regelmatig ter sprake, zo ook in de mijne. Hierin pleitte ik al voor een beter savesysteem, zodat spelers niet aangewezen zijn op de rustmodus van de PS5 om hun voortgang in het spel te bewaren. Er mogen van mij nog wel meer toegankelijkheidsopties toegevoegd worden, want Returnal sluit met zijn huidige opzet best een hoop mensen uit.
©GMRimport
Beerput
Als je het onderwerp moeilijkheidsgraad aansnijdt, weet je dat je een beerput opentrekt. Het zal niet lang duren of er verschijnt onder deze column een reactie van iemand die zegt dat een game als Returnal bedoeld is om moeilijk te zijn. Dat dit onlosmakelijk verbonden is met de lol die je aan zo’n spel beleeft. Dat een lagere moeilijkheidsgraad die zorgvuldig gecreëerde uitdaging om zeep helpt - en daarmee ook het spelplezier verpest.
Tegen die persoon wil ik graag het volgende zeggen: je mening klopt van geen kanten. Als je oprecht denkt dat verschillende (en daarmee ook lagere) moeilijkheidsgraden de uitdaging uit een spel halen, dan vraag ik me af of je het principe van uitdaging wel begrijpt. Besef dat moeilijk of makkelijk subjectieve begrippen zijn.
Ik heb overigens niets tegen spellen die bewust uitdagend zijn of daar zelfs hun speerpunt van maken. Integendeel: ik zweer bij de vaak meedogenloze gameplay van een Dark Souls, Bloodborne of Sekiro. En ik kan niet wachten om ook door Elden Ring weer genadeloos afgestraft te worden. Maar dat ben ík.
©GMRimport
Precies goed genoeg
Mijn speelvaardigheden sluiten aardig aan bij wat er nodig is om dit soort games tot de aftiteling uit te zingen. Voor mij is de uitdaging dus precies goed. Een hoop andere mensen staan voor een veel moeilijkere opgave. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Het idee van dit soort games is juist dat spelers collectief tegen dezelfde uitdagingen aanlopen en moeten leren om die te overwinnen. Dat werkt alleen als die uitdaging is afgesteld op hoe ‘goed’ je bent in gamen.
Anders gezegd: spellen als Returnal of Sekiro hebben wel degelijk verschillende moeilijkheidsgraden. Je ziet ze alleen niet. Voor de doorgewinterde gamer staan deze games op ‘hard’, voor minder ervaren spelers al op ‘very hard’. Mensen die om wat voor reden dan ook niet in staat zijn om razendsnel verschillende knoppen in te drukken, op precies de goede momenten en in de juiste volgorde, spelen standaard op ’impossible’. Kom dus niet aanzetten met de notie dat dit soort uitdagende spellen verpest zouden worden door de toevoeging van moeilijkheidsgraden. Dat zeg je alleen maar omdat de hoeveelheid uitdaging voor jou toevallig wel prettig is.
Doe niet zo moeilijk
Dat brengt me terug bij mijn punt: tegen de toevoeging zijn van moeilijkheidsgraden of andere opties die een spel toegankelijker maken, is echt zeldzaam elitair.
©GMRimport
Toegegeven: ergens snap ik de weerstand wel. Het kan erg aanlokkelijk zijn om de moeilijkheidsgraad terug te schroeven als het even niet wil lukken. Het overwinnen van een ogenschijnlijk onmogelijke uitdaging komt met een zekere ontlading. Die krijg je mogelijk niet als je de moeilijkheidsgraad van de game voor die tijd al handmatig naar beneden hebt bijgesteld. Maar bedenk goed wat voor persoon je bent als je liever miljoenen mensen het plezier van een game ontzegt, dan dat je geconfronteerd wordt met de optie om het eventueel makkelijker voor jezelf te maken. Een optie die je niet eens hoeft te selecteren.
Wees beter
Als je zo per se zo wilt zijn, dan weet ik het ook niet meer. Ik vind het nogal makkelijk gedacht. Doe beter je best. Daag jezelf eens uit om verder te denken dan je eigen belevingswereld. Uitdaging is subjectief. Verschillende moeilijkheidsgraden en andere toegankelijkheidsopties zorgen er juist voor dat meer mensen hun sweet spot kunnen vinden. Als jij de jouwe hebt gevonden: gefeliciteerd, geniet ervan! Maar sta het spelplezier van anderen niet in de weg.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen.
