Waar was jij toen je hoorde dat Earthblade nooit het daglicht meer gaat zien? Misschien kreeg je tijdens je avondwandeling de nieuwsbrief van Extremely OK Games binnen, wellicht zag je een tweet na het avondeten of las je het nieuws de volgende dag hier op Gamer.nl. Of misschien zat je met een aantal vrienden van over de hele wereld in een AirBnB in London, waar je je even moest terugtrekken omdat het nieuws toch iets harder aankwam dan je had verwacht.

Voor mij was laatstgenoemde het geval, mocht dat nog niet duidelijk zijn. Ik beleefde een rustige avond met vrienden toen ik de nieuwsbrief in mijn mailbox zag. ‘Final Update for Earthblade’. Shit. Dat heeft alles te maken met EXOK Games’ vorige project, het alom geprezen Celeste. Het is een fantastische 2d-platformer waarin het verhaal over het overwinnen van de mentale problemen van protagonist Madeline op unieke wijze wordt verteld, niet in de laatste plaats omdat de uitdagende platformgameplay dit verhaal zo goed ondersteunt.

Spoken

Celeste wist veel mensen te raken, en daar ben ik er een van. Toen Earthblade werd aangekondigd leek het dan ook alsof alles op zijn plek viel. Een ontwikkelaar met de bewezen capaciteit voor sterke verhaalvertelling en ondersteund door strakke gameplay, maar nu in een fantasywereld? Say no more. Ik had eerlijk gezegd niet de illusie dat het verhaal van Earthblade net zo hard aan zou komen als dat van Celeste, maar toch... alle beelden die we te zien kregen raakten wel de juiste snaren in mijn hart en brein.

Het is nu, iets meer dan twee maanden na de publieke annulering, eigenlijk te laat om het echt over Earthblade te hebben. Het helpt niet dat ik Lena Raine’s recent uitgebrachte soundtrack voor het spel continu op repeat heb staan, maar terwijl ik recentelijk de game Everhood 2 speelde begon het geannuleerde project van EXOK Games toch weer door mijn hoofd te spoken.

Ever heard of Everhood?

Everhood 2 is op 4 maart van dit jaar uitgekomen, zo’n vier jaar nadat het eerste deel uitkwam. Voor wie er niet bekend mee is: Everhood is een indie-rpg waarin combat ritmisch werkt. Spelers moeten projectielen van vijanden ontwijken door heen en weer te springen, en kunnen uiteindelijk terugvechten door aanvallen te absorberen en terug te gooien. Ook deze game wist indruk op mij te maken. Niet zoveel als Celeste, maar meer dan genoeg om uit te kijken naar een vervolg.

De 16-bit grafische stijl wordt op bepaalde momenten gebruikt om psychedelische taferelen neer te zetten, maar de opzet is best simpel. Jouw avatar, Red, is een houten pop. Een dief heeft jouw arm gestolen, en die wil je terug hebben. De gestoorde, bijna hoofdpijnopwekkende visuals zijn erg tof, maar vooral omdat ze zo schaars gebruikt worden.

Het vervolg gooit al binnen het eerste halfuur gevechten op je af waarin het slagveld ondersteboven, gedupliceerd en bewegend wordt weergegeven. Het voelde als meer Everhood, zonder de opbouw die dergelijke momenten zo verrassend maakte in het eerste deel. Nou is Everhood 2 natuurlijk een vervolg - eentje die ik bovendien nog niet heb uitgespeeld - maar het is jammer dat dit deel me niet direct zo wist te grijpen als de eerste. Meer Everhood is fundamenteel gezien absoluut niet verkeerd. De gameplay is weer hartstikke strak en de humor is gevat, maar nu ik het speel, vraag ik me af of ik hier eigenlijk wel echt behoefte aan had.

Laat het duidelijk zijn dat ik de Everhood-spellen en games van EXOK niet met elkaar vergelijk. De ervaring met Everhood 2 liet mij eerder nadenken over de dag dat ik Earthblade voor het eerst op zou starten, ergens in een alternatieve tijdlijn. Zou ik er echt door weggeblazen worden? Zouden er toch nog diepgewortelde verwachtingen bestaan die zouden leiden tot een gevoel van teleurstelling?

Hoewel ik al niet per se verwachtte dat Earthblade even hard aan zou komen als Celeste, is dat nu onmogelijk om achter te komen. Natuurlijk baal ik ervan dat ik die ervaring, ongeacht de opvolgende gedachtegang, niet tot me kan nemen. Maar eigenlijk draait het ook totaal niet om wat ik hierover denk.

Klein maar fijn

Maddy Thorson, de medeoprichter van Extremely OK Games, schreef het volgende over de annulering: "Ik geloof dat als we ondanks alles verder hadden gestreden, Earthblade een erg goede game was geworden.” Toch werd het project geannuleerd, door een eerder conflict over de IP-rechten van Celeste binnen de studio en het feit dat de ontwikkeling van Earthblade over het algemeen niet zo soepel verliep als gehoopt. De beslissing werd genomen om de actie-platformer te schrappen en de focus te verleggen naar kleinere projecten waar het team wél gelukkig van wordt.

Dat is onder de streep natuurlijk het belangrijkste. Als Earthblade de plezierige kanten van gameontwikkeling voor het team verpestte, is dat al reden genoeg om het project achterwege te laten. En hoewel Everhood 2 mij nog niet echt kan bekoren, is dat voor mij geen reden om te wensen dat het spel nooit heeft bestaan. De ontwikkelaars hebben er overduidelijk veel tijd en moeite in gestoken, en dat geeft de game al het benodigde bestaansrecht. Ondanks dat het jammer is dat we Earthblade nooit zullen spelen, ben ik tevreden met het feit dat een game waar deze getalenteerde ontwikkelaar niet volledig achter stond niet meer uitkomt. Ik kijk bovenal uit naar waar Extremely OK Games nu mee op de proppen komt!

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.