Ik weet dat jullie allemaal met smart zitten te wachten op mijn nieuwste column. Daarom ben ik blij dat ik bekend mag maken dat ‘Betaal 20 euro meer voor deze column en lees ‘m drie dagen eerder’ op zaterdag 17 juni verschijnt, exclusief op Gamer.nl. Wie pre-ordert, krijgt een unieke versie waarbij in de hele tekst het woord ‘spelletje’ wordt vervangen door ‘game’. Als je de deluxe edition koopt voor 79,99 euro, kun je de column al op donderdag 15 juni lezen. Pre-order nu!

Dat een releasedatum niet heilig is in de spelletjesindustrie, mag geen verrassing meer heten. Spelletjes worden aan de lopende band aangekondigd, maar nog vaker uitgesteld. Sowieso is het concept ‘releasedag’ iets dat alleen nog in onze collectieve fantasie bestaat. De realiteit is grijzer en grimmig, schimmig zelfs. Als er al een fysieke versie is, staat op de disk niet het volledige installatiebestand. De rest moet je eerst downloaden, samen met een update die de meest prangende problemen belooft te verhelpen.

Eerdere excessen

Het is wat het is, ook al is het niet altijd zo geweest. Als je de mogelijkheid hebt om later nog iets aan te passen, maak je daar gebruik van. Zo gaat dat nu eenmaal, zelfs als het er misschien voor zorgt dat je voortaan minder nauwkeurig te werk gaat. Toen ik als tiener een potje typex kocht, ging ik er ook slordiger van schrijven. Bovendien blijven spelletjes tegenwoordig steeds vaker in ontwikkeling, nog lang na hun ‘release’. Fortnite verscheen ooit officieel, maar heeft inmiddels zoveel transformaties doorgemaakt dat het eigenlijk geen zin meer heeft om het te beschouwen als een product met een releasedatum. Spelletjes as a service.

Verandering wekt vrijwel altijd weerstand op, vaak gevolgd door gewenning. Waar zouden we zijn zonder microtransacties, battle passes, day one-patches, always online? En laten we early access niet vergeten. Wie ooit bedacht heeft dat je een spelletje dat nog niet af is toch al kunt verkopen, is een genie. Nu ben ik hier niet om al die ontwikkelingen af te schrijven als onnodig en bij voorbaat klantonvriendelijk. In veel gevallen valt er zelfs wel wat voor te zeggen. Sommige spelletjes floreren juist als de ontwikkelaar gaandeweg steeds weer wat geld vraagt en krijgt om de beschikbare content uit te diepen en toe te spitsen op wat de doelgroep wil. Daar is niets mis mee.

New world pre-order

Helaas is er altijd iemand die het voor de rest, wij in dit geval, verpest. De beruchte horse armor-dlc voor The Elder Scrolls 4: Oblivion was niet de eerste microtransactie, maar het vormde wel de aanzet voor de hele spelletjesindustrie om de grenzen op te zoeken van wat spelers nog accepteren als betaalde downloadbare content. Destijds leidde het terecht tot ophef, tegenwoordig is het vooral een uitgekauwde meme. Als ik nu voor 2,50 euro een skin kan kopen, ben ik nog geneigd het goedkoop te vinden ook.

En dat is waar de schoen wringt. Ik vind het nu al normaal dat spelletjes niet meer een releasedatum hebben die in steen geschreven staat. Maar ik wil het niet normaal gaan vinden dat diezelfde spelletjes over een paar jaar twee releasedatums hebben. Want dat is wat early access tegenwoordig steeds vaker betekent.

Ik heb overwegend met plezier gekeken naar alle presentaties afgelopen week, maar ik zag schrikbarend vaak diezelfde term staan als middel om hetzelfde spelletje voor nog meer geld te verkopen, in ruil voor een paar dagen eerder toegang. Lies of P, Remnant 2, Starfield en onlangs natuurlijk ook Diablo 4 flikken het allemaal. Laat het maar aan het kapitalisme over om een concept als early access om te buigen naar een manier om van de trouwste fans juist nog meer geld te vragen. Of in mijn geval van iemand die niet kan omgaan met een andere beloningsstructuur dan instant gratification.

Jarenlang heeft de spelletjesindustrie ons voorgehouden dat het van levensbelang is om al hun prachtige producten te pre-orderen, want anders wisten de arme uitgevers niet of ze wel genoeg centjes zouden verdienen. Sterker nog, we moesten haast wel, want anders zouden we die ene exclusieve outfit of missie mislopen die nooit meer los zou worden verkocht en al helemaal niet gratis zou worden uitgebracht een paar weken later. Het is nooit genoeg.

Wat zou het mooi zijn als ik sterk genoeg blijk om weerstand te bieden tegen deze trend. Maar ik heb zo mijn reserveringen.

Als het aan acteur Idris Elba ligt wordt er een liveactionfilm gebaseerd op Cyberpunk 2077 gemaakt en krijgt hij daar zelf een rol in.

Dat meldde hij aan Screen Rant. Hoewel het interview vooral draait om zijn rol als Knuckles in de aankomende film Sonic the Hedgehog 3, liet hij zich ook enthousiast uit over zijn rol als Solomon Reed in de Cyberpunk 2077-uitbreiding Phantom Liberty.

Toen Idris werd gevraagd of een film gebaseerd op Cyberpunk 2077 zou kunnen werken, waas hij in ieder geval zeer positief: "Als er ergens een liveactionversie van gemaakt zou kunnen worden, is het (Cyberpunk 2077) wel. Ik denk dat (Keanu Reeves') personage en mijn personage samen 'whoa' zouden zijn. Dus laten we zorgen dat dit gebeurt."

Vorig jaar werd al aangekondigd dat er wordt gewerkt aan een liveactionproject rondom Cyberpunk, al werd toen nog niet duidelijk of het om een film of serie gaat. Toen eerder dit jaar een nieuw Cyberpunk-animatieproject voor Netflix werd aangekondigd, heeft CD Projekt Red aangegeven dat het liveactionproject zich nog in een vroeg stadium bevindt. "We zijn er nog niet klaar voor om het concept aan potentiële streamers of studio's voor te stellen."

Amir Satvat, die voor zijn werk binnen de game-industrie tijdens The Game Awards een Game Changer-award kreeg uitgereikt, ontvangt sindsdien allerlei hatelijke berichten op internet.

Afgelopen week werd voor het eerst de Game Changer-award uitgedeeld tijdens The Game Awards. Deze award is bedoeld voor mensen werkzaam in de game-industrie die op wat voor manier dan ook een verschil maken.

Amir Satvat was de winnaar van de award. Die ontving hij omdat hij meerdere jaren online een overzicht bijhoudt van ontslagen mensen uit de game-industrie en ze op die manier probeert te helpen aan nieuw werk. Dat doet hij kosteloos. Hij reageerde tijdens de prijsuitreiking dankbaar en met merkbare emotie.

Satvat heeft inmiddels via LinkedIn laten weten dat hij sinds de gewonnen award het doelwit is van hatelijke berichten via internet en social media. Ook zijn vrouw en andere familieleden ontvangen dergelijke berichten. Satvat wordt door sommigen als fraudeur bestempeld, omdat hij werkzaam is bij Tencent en dit niet werd gemeld tijdens de awardshow. Ook ontvangt hij antisemitische berichten - ook al is hij zelf niet Joods - en wordt hij spottend autistisch genoemd.

Satvat benadrukt in zijn bericht op LinkedIn dat de complottheorieën dat zijn werk bij Tencent expres verborgen werd gehouden, of dat hij zelfs verantwoordelijk is voor ontslagrondes, nergens op gebaseerd zijn. Hij laat ook weten dat hij zijn pogingen om ontslagen gameontwikkelaars te helpen al voordat hij bij Tencent aan de slag ging ondernam. Daarbij geeft hij aan dat hij niet aan fusies of overnames bij Tencent - of zijn vorige werkplek Amazon - heeft gewerkt.

"Ze hebben mijn werk bij Tencent niet bij The Game Awards benoemd omdat het niets te maken heeft met de gemeenschap die ik heb opgebouwd, en ze wilden zich richten op hoe we dit uit onszelf hebben gedaan." Ergens anders binnen zijn LinkedIn-bericht vertelt hij: "Ik heb in mijn carrière nooit een contract getekend of onderdeel uitgemaakt van een deal dat heeft geresulteerd in ontslagrondes."

De website van Amir Satvat, waar hij mensen aan een baan in de game-industrie probeert te helpen, kan hier bezocht worden. Hieronder is de prijsuitreiking van vorige week te zien.