Ik weet dat jullie allemaal met smart zitten te wachten op mijn nieuwste column. Daarom ben ik blij dat ik bekend mag maken dat ‘Betaal 20 euro meer voor deze column en lees ‘m drie dagen eerder’ op zaterdag 17 juni verschijnt, exclusief op Gamer.nl. Wie pre-ordert, krijgt een unieke versie waarbij in de hele tekst het woord ‘spelletje’ wordt vervangen door ‘game’. Als je de deluxe edition koopt voor 79,99 euro, kun je de column al op donderdag 15 juni lezen. Pre-order nu!

Dat een releasedatum niet heilig is in de spelletjesindustrie, mag geen verrassing meer heten. Spelletjes worden aan de lopende band aangekondigd, maar nog vaker uitgesteld. Sowieso is het concept ‘releasedag’ iets dat alleen nog in onze collectieve fantasie bestaat. De realiteit is grijzer en grimmig, schimmig zelfs. Als er al een fysieke versie is, staat op de disk niet het volledige installatiebestand. De rest moet je eerst downloaden, samen met een update die de meest prangende problemen belooft te verhelpen.

Eerdere excessen

Het is wat het is, ook al is het niet altijd zo geweest. Als je de mogelijkheid hebt om later nog iets aan te passen, maak je daar gebruik van. Zo gaat dat nu eenmaal, zelfs als het er misschien voor zorgt dat je voortaan minder nauwkeurig te werk gaat. Toen ik als tiener een potje typex kocht, ging ik er ook slordiger van schrijven. Bovendien blijven spelletjes tegenwoordig steeds vaker in ontwikkeling, nog lang na hun ‘release’. Fortnite verscheen ooit officieel, maar heeft inmiddels zoveel transformaties doorgemaakt dat het eigenlijk geen zin meer heeft om het te beschouwen als een product met een releasedatum. Spelletjes as a service.

Verandering wekt vrijwel altijd weerstand op, vaak gevolgd door gewenning. Waar zouden we zijn zonder microtransacties, battle passes, day one-patches, always online? En laten we early access niet vergeten. Wie ooit bedacht heeft dat je een spelletje dat nog niet af is toch al kunt verkopen, is een genie. Nu ben ik hier niet om al die ontwikkelingen af te schrijven als onnodig en bij voorbaat klantonvriendelijk. In veel gevallen valt er zelfs wel wat voor te zeggen. Sommige spelletjes floreren juist als de ontwikkelaar gaandeweg steeds weer wat geld vraagt en krijgt om de beschikbare content uit te diepen en toe te spitsen op wat de doelgroep wil. Daar is niets mis mee.

New world pre-order

Helaas is er altijd iemand die het voor de rest, wij in dit geval, verpest. De beruchte horse armor-dlc voor The Elder Scrolls 4: Oblivion was niet de eerste microtransactie, maar het vormde wel de aanzet voor de hele spelletjesindustrie om de grenzen op te zoeken van wat spelers nog accepteren als betaalde downloadbare content. Destijds leidde het terecht tot ophef, tegenwoordig is het vooral een uitgekauwde meme. Als ik nu voor 2,50 euro een skin kan kopen, ben ik nog geneigd het goedkoop te vinden ook.

En dat is waar de schoen wringt. Ik vind het nu al normaal dat spelletjes niet meer een releasedatum hebben die in steen geschreven staat. Maar ik wil het niet normaal gaan vinden dat diezelfde spelletjes over een paar jaar twee releasedatums hebben. Want dat is wat early access tegenwoordig steeds vaker betekent.

Ik heb overwegend met plezier gekeken naar alle presentaties afgelopen week, maar ik zag schrikbarend vaak diezelfde term staan als middel om hetzelfde spelletje voor nog meer geld te verkopen, in ruil voor een paar dagen eerder toegang. Lies of P, Remnant 2, Starfield en onlangs natuurlijk ook Diablo 4 flikken het allemaal. Laat het maar aan het kapitalisme over om een concept als early access om te buigen naar een manier om van de trouwste fans juist nog meer geld te vragen. Of in mijn geval van iemand die niet kan omgaan met een andere beloningsstructuur dan instant gratification.

Jarenlang heeft de spelletjesindustrie ons voorgehouden dat het van levensbelang is om al hun prachtige producten te pre-orderen, want anders wisten de arme uitgevers niet of ze wel genoeg centjes zouden verdienen. Sterker nog, we moesten haast wel, want anders zouden we die ene exclusieve outfit of missie mislopen die nooit meer los zou worden verkocht en al helemaal niet gratis zou worden uitgebracht een paar weken later. Het is nooit genoeg.

Wat zou het mooi zijn als ik sterk genoeg blijk om weerstand te bieden tegen deze trend. Maar ik heb zo mijn reserveringen.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.