Reload: Sonic Adventure | Gamer.nl

Reload: Sonic Adventure | Gamer.nl

Sommige gamereeksen hebben de transitie van twee naar drie dimensies nagenoeg vlekkeloos overleefd. Sonic heeft er toch wat meer moeite mee gehad. De mascotte van Sega liep behoorlijk achter, maar wist met Sonic Adventure eindelijk te tonen dat een driedimensionale Sonic bijna net zo leuk kon zijn. Had hij alleen zijn vriendjes maar thuisgelaten…

Toegegeven, Sonic Adventure was officieel niet de eerste 3D-game met Sonic in de hoofdrol. Op de Mega Drive verscheen in ’96 al Sonic 3D Blast, een isometrische platformer die echter weinig van doen had met de snelle gameplay die we van de serie gewend waren. De Saturn kreeg een jaar later de racegame Sonic R, een soort kartracer… maar dan zonder karts. Nee, in ’98 (en bijna een jaar later in het westen) mochten we pas aan de slag met de eerste échte 3D Sonic, op de gloednieuwe Sega-spelcomputer Dreamcast. En dat werd de hoogste tijd, want andere mascottes, zoals Mario, hadden inmiddels al een aantal jaren de vrijheid om te gaan en staan waar ze maar wilden.

Sonic Adventure

Killer whale

De Dreamcast was op release de meest krachtige console die op dat moment beschikbaar was. Logischerwijs maken nieuwe games dan sowieso veel indruk. Sonic Adventure zag er voor die tijd werkelijk prachtig uit en gaat, zoals het de franchise betaamt, heerlijk snel. De blauwe mascotte rent als een bezetene door steden, over stranden en door duizelingwekkende loopings. Regelmatig gebeuren er spectaculaire dingen in levels. Wie kan zich niet de iconische killer whale herinneren die Sonic op een pier achtervolgt? De oooh’s en aaah’s vlogen ons tijdens de eerste speelse ie thuis op de bank om de oren en we zaten zelf ook met open mond te kijken.

Eindelijk leek Sega de kern van wat een Sonic-game… nouja, een Sonic-game maakt, te hebben begrepen. Geen langzame stukken, maar spectaculair ogende levels waarin je doorheen racet. Dat is precies waar de 2D-games ook om draaien. Na het wennen aan de prachtige graphics viel echter op dat er toch het een en ander verloren ging in de transitie naar drie dimensies. Allereerst is er weinig ruimte voor verschillende routes, terwijl de 2D-platformers met Sonic juist uitblinken in diverse wegen. De levels zijn dus bijzonder lineair. Daarbij neemt het spel ook gedeeltelijk de controle uit handen van spelers. Op veel plekken rent Sonic netjes weg van gevaar of door een prachtige looping, maar eigenlijk doet de game dat automatisch. Zou je de analoge stick van de Dreamcast-controller loslaten, dan zou dat op die momenten weinig verschil maken.

Sonic Adventure

Vrienden voor het leven

Ook het aangeplakte verhaal, waarin Sonic tu en levels door verschillende open gebieden aandoet, heeft weinig met de kla ieke Sonic-formule te maken. Je kunt onder andere een stad en een regenwoud verkennen, maar het enige wat je doet is zoeken naar objecten of personages, onintere ante gesprekken houden en in feite wachten tot je weer aan de slag mag met het volgende supersnelle level. Gelukkig blijven die levels zelf dankzij hun prachtige graphics en duizelingwekkende snelheid indrukwekkend.

De grootste boosdoener is echter niet Sonic zelf, maar een peloton aan vriendjes die hij heeft meegenomen. Vooral Big, een vi ende kat, en de robot E-102 Gamma, zijn verschrikkelijk langzaam en hebben specifieke mi ies die behoorlijk de snelheid uit de game halen. Gelukkig is het niet verplicht om de game met deze personages uit te spelen. Wonderbaarlijk genoeg leek Sega geheel doof voor de kritieken op andere personages buiten Sonic en is de focus in latere games in de serie alleen maar meer op randfiguren komen te liggen, waarbij je soms zelfs verplicht bent om hele stukken met iemand anders dan Sonic te spelen.

Sonic Adventure

De toekomst is nu

Ook in Sonic Forces, de meest recente Sonic-game die sinds deze week beschikbaar is (en waar een recensie op Gamer.nl gisteren online kwam), is Sega’s mascotte niet het enige speelbare personage. De game bevat zeven dierentypes van waaruit spelers eigen ‘avatars’ kunnen maken en zo unieke moves krijgen. Hoewel een groot gedeelte van het spel zich nog met Sonic laat besturen (en dat zowel in kla ieke 2D-levels als in driedimensionale gebieden), moet je toch ook af en toe de hulp van een vrij karakterloze avatar inschakelen. We begrijpen zelf eigenlijk ook niet helemaal waarom Sega dit soort fratsen door onze strot blijft schuiven. Alleen Sonic is genoeg, hoor!

De geschiedenis van Sonic is in al die jaren sinds de release van Sonic Adventure gevuld met twijfelachtige 3D-releases met hier en daar een positieve uitschieter. Terugkijkend is het makkelijk te constateren dat deze aftakeling is begonnen bij de Dreamcast-game. Hoewel Adventure nog genoeg toffe gameplaysecties had, is daar de toon gezet voor lineairdere gameplay en nutteloze andere personages. Eerlijk is eerlijk: geef ons maar de kla ieke Sonic-gameplay zoals in het eerder dit jaar verschenen Sonic Mania!

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou