Shadow Hearts: Fromthe New World is, in tegenstelling tot wat velen mi chien denken, geen speldat voorzien is van een volledig vers verhaal. Aan deze titel gaan namelijktwee andere delen vooraf, zijnde het originele Shadow Hearts en het vervolgdaarop dat als bijtitel Covenant met zich meekreeg. Het is echter zo dat jedeze titels niet moet gespeeld hebben om van From the New World te kunnengenieten, het spel kan namelijk het beste gezien worden als een soort van spin-off,zeg maar een zijstapje binnen de serie. Gelukkig wil dit niet zeggen dat we temaken hebben met een flauw afkooksel van de voorgaande edities, integendeel! We bevinden ons in het jaar 1930 te New York City, een staddie stilaan uit de depre ie aan het klimmen is waarin ze haar bevond tijdensde woelige jaren 30. Ineen knap introfilmpje zien we op een erg filmische wijze bekendebezienswaardigheden als het vrijheidsbeeld voorbijrazen, terwijl er op deachtergrond drukverlichte wolkenkrabbers het straatbeeld van The Big Apple opfleuren.Op een zo'n complex zien we een schaars geklede vrouw staan die zich blijkbaaraan het voorbereiden is om haar van de rand van het gebouw te laten vallen. Nawat lijkt op getreuzel staat haar besluit opeens vast en springt ze van dewolkenkrabber naar beneden, een val die een mens op het eerste gezicht nooit zoukunnen overleven. Tijdens het zien van de val blijkt het echter dat we hier niet te makenhebben met zomaar een of andere vrouw, de dame blijkt opeens te beschikken overeen paar witte vleugels die op magische wijze uit de tatoeages op haar rug zijnverschenen. Vleugels of niet, de mysterieuze vrouw blijft naar beneden suizenen doorklieft al snel met een helse knal een dakraam. Blijkbaar wist degevleugelde vrouw echter heel goed wat ze deed, ze is namelijk terechtgekomenin een kamer waarin een jongeman net aangevallen wordt door een boelstollendmonster dat uit een blauwschijnende portaal komt gekropen. Nadat we hetverbaasde gezicht van de bange jongen te zien krijgen volgt er een lichtflitswaarna we van start mogen gaan met het spelen van Shadow Hearts: From the NewWorld. Na de bovenstaande inleiding op het verhaal komen we al snelte weten dat de jongen in de kamer met het (nu kapotte) dakraam Johnny Garnaldheet en dat hij bovendien het hoofdpersonage van het spel blijkt te zijn. Dejonge Johnny staat aan het hoofd van een detectivebureau en laat er net nu eenintere ante opdracht zijn binnengekomen waarmee de speler de jonge speurneuskan helpen. Tijdens Shadow Hearts: From the New World is het namelijk debedoeling dat je samen met Johnny het mysterie achter het verschijnen van hetvreemde monster uit het introfilmpje gaat ontrafelen. Dat doe je uiteraard niet alleen, naar goedeRPG-gewoonte zullen er zo nu en dan enkele personages zich bij je aansluiten,de een al wat vreemder dan de ander. Zo zul je op een bepaald moment eensprekende kat tegenkomen die tot overmaat van ramp te kampen heeft met een drankprobleemen zich, om haar eigen redenen, aan je groep zal toevoegen. Over het algemeen valt de aanwezigheid van absurde, typischJapanse plottwists in Shadow Hearts: From the New World wel mee, maar net zoalsin elke JRPG zul je ongetwijfeld zo nu en dan je wenkbrauwen fronsen.Ontwikkelaar Nautilus heeft gelukkig genoeg Westerse invloeden toegevoegd zodatook wij kunnen genieten van het spel. De game is bijvoorbeeld voorzien van eenopvallend knappe soundtrack waarin zo nu en dan Lord of The Rings-achtigeklanken terug te vinden zijn. Het verhaal speelt zich bovendien op het Westersecontinent af en handelt over onderwerpen die zonder twijfel elke Europeaan zalkennen, gaande van de aanwezigheid van de maffia in Chicago onder leiding vanAl Capone tot de onderzoeken die men in Roswell uitvoert omtrent buitenaardseactiviteit. Natuurlijk geeft men aan al deze 'historische' gebeurteni en eeneigen draai, wat het extra leuk maakt voor iedereen die in het verleden al watdingen afwist van de geschiedenis van Amerika.  Naast een knap verhaal is een van de sterkste punten aanShadow Hearts: From the New World zonder twijfel de manier waarop de gevechtenzich voordoen. Alles gaat op traditionele wijze nog steeds turn-based in z'n werk, maar men heeft net zoals in de vorige delenbinnen de reeks de Judgment Ring weer in het spel gestopt, een soort vanradarschijf die zowat alles bepaalt tijdens een confrontatie met tegenstanders.De Judgment Ring heb je tijdens zowat alle acties die je moetondernemen in een gevecht nodig. In plaats van de aanvallen, magische spreukenof items simpelweg te selecteren en te wachten tot een balkje zich heeft kunnenvullen zodat de actie kan plaatsvinden gaat alles in Shadow Hearts er watcomplexer aan toe. Stel je voor, je wilt de vijand bestoken met een vuuraanval:je moet dan de nodige magische spreuk selecteren waarna de Judgment Ring inbeeld zal komen . Het is nu aan jouw om op het juiste moment de ronddraaiendelijn de gekleurde vlakken op de ring te laten aantikken. Doe je dat op dejuiste manier, dan zal de vuuraanval plaatsvinden. Doe je het echter minder goeden laat je de lijn een van de vlakken mi en, dan verlies je je beurten krijgt je tegenstander de kans om aan te vallen. Het klinkt simpel, maar alsje weet dat het verder in het spel mogelijk wordt om verschillende JudgmentRings aan elkaar te linken aan de hand van combo's dan kan je wel verwachtendat de nodige vingervlugheid en koelbloedigheid nodig zullen zijn om teoverleven. Naast het feit dat de Judgment Ring dient om aanvallen uitte voeren kan deze ook allerlei vormen aannemen naargelang welke status jepersonage zich in bevindt. Heeft men bijvoorbeeld een spreuk over jeuitgesproken waardoor je blind bent geworden, dan zullen bepaalde delen van dering niet langer zichtbaar zijn en moet je gokken waar de gekleurde vlakkenzich bevinden om je aanval alsnog te laten plaatsvinden. Een erg originele aanpak waar menig andere RPG nog een puntje aan kan zuigen. Het gebruik van deJudgment Ring werkt verder ongelofelijk goed en zorgt ervoor dat gevechten telkensweer anders kunnen uitdraaien. Ook voelt het door de ring steeds weer aan datje gevechten voor de verandering eens helemaal zelf in de hand hebt, wat inandere RPG's soms niet het geval is door de onzichtbare dobbelsteenrol die injouw plaats beslist of een aanval succesvol zal plaatsvinden of niet. Naast het puike vechtsysteem bevat Shadow Hearts ook denodige extra's om het geheel lange tijd intere ant te houden. Natuurlijk is dekwaliteit van het verhaal ook e entieel voor het speelplezier, maar men heeftervoor gezorgd dat je je tijdens het spelen van From the New World nooit zultvervelen. Er zijn altijd wel dingen te beleven, zonder dat ze volledignutteloos of onvolledig aanvoelen. Zo kun je, als je dat wilt, elk personagevoorzien van enkele speciale krachten die enkel te verkrijgen zijn door je teverdiepen in randopdrachten. Op een bepaald moment zal er zich bijvoorbeeld eengitarist bij je team aansluiten die tijdens gevechten als wapen zijnsnaarinstrument gebruikt. Natuurlijk is hij in het bezit van enkelebasisaanvallen, maar als je hem écht sterk wilt maken dan moet je op zoek gaannaar allerlei muzen, objecten die een gitarist een speciaal gevoel geven. Hierdoorkan de gitarist in Shadow Hearts niet alleen andere melodieën componeren maar ook andere aanvallen tijdens eengevecht inzetten. Het is echter ook mogelijk om zonder op zoek te gaan naardeze extra's het spel te spelen, men laat de speler volledig vrij. Ik zou nog uren kunnen doorgaan over de leuke dingen die inShadow Hearts: From the New World terug te vinden zijn, maar natuurlijk zijn erook enkele nadelen verbonden aan het spel. Zo zien de tu enfilmpjes er wel heelerg knap uit, maar voelen de ingame graphics wat troebel en soms onduidelijk aan. Ook zou het kunnen dat bepaalde dungeons wat langdradig worden, vooraldoordat je telkens weer hetzelfde, overduidelijke stramien moet doorlopen:vijanden doden, wat schakelaars omzetten en de eindbaas verslaan. Als laatstenog even vermelden dat ook dit spel weer te kampen heeft met erg baggerestemacteurs (op enkele uitzonderingen na) waardoor het mi chien leuk wasgeweest om de Japanse stemmen ook toe te voegen aan de Westerse versie. Dezeminpunten wegen echter niet op tegen de sterke punten die in ShadowHearts terug te vinden zijn. Nautilus heeft gewoon een spel weten af te leverendat elke zichzelf respecterende RPG-liefhebber op z'n minst moet getest hebben,al was het maar om het sublieme vechtsysteem zelf eens te mogen hanteren.