De verhaallijn is ijzersterk en gaat dieper in op hetpersonage van Ratchet. Deze Lombax is namelijk de laatste van zijn soort en nuwil de kwaadaardige Emperor Percival Tachyon ook hem uitroeien, zodat hetvolledige Lombax-ras weggevaagd is. Ratchet gaat op zoek naar zijn verleden ennaar dat van het ras der Lombaxen, terwijl zijn robotvriendje Clank geholpenwordt door spirituele mederobots. Het verhaal is erg leuk uitgewerkt endoorspekt met best wel toffe humor. Ontwikkelaar Insomniac heeft al verklaptdat het met de franchise verhaaltechnisch gezien een nieuwe weg wil inslaan,dus we zijn zeer benieuwd naar de voortgang van de serie. Helaas betekent datwel dat het einde een beetje een cliffhanger is, hoewel dat niets afdoet aan dekwaliteit van de verhaallijn. Zoals de veteranen van de serie gewend zijn, stuur je deharige Lombax Ratchet en zijn op je rug gehesen robotmaatje Clank inderdepersoons perspectief de vele planeten door. De gameplay is een combinatievan schietwerk en platformen, waarbij het schieten met de meest idiote wapensgebeurt. Wat dacht je van een bestuurbare tornado-schijf, een plasma-beest ofeen bijenzwerm? En dan hebben we de Groovitron, de discobal die elke vijand inde game laat dansen, of de Transmorpher Grenade, die iedereen in pinguïnsverandert, nog niet eens genoemd. Uiteraard kun je de wapens op een geweldigemanier met elkaar laten samenwerken door er slim tu en te wi elen.
Het andere gameplay-onderdeel behelst het platformen. De fansvonden dat de serie steeds meer afgleed naar een ordinaire shooter, dus heeftInsomniac nu veel nadruk gelegd op platformelementen. Het shooterelement is nogsteeds het meest prominent aanwezig, maar er is zeker geen tekort aanplatformen. Fans van de eerdere delen zullen tevreden gesteld worden, terwijlook de schietfanaten hun lol op kunnen. Een gulden middenweg dus. De aanwezigeplatformelementen zijn allemaal zeer vermakelijk, zoals het grinden overrails en het springen door fabrieken met een speciaal platformcreërend wapen.Ook wanneer de game met de zwaartekracht gaat spelen, zoals op hetruimtestation, is Ratchet & Clank puur vermaak.
Mi chien is dat nog wel de beste omschrijving voor de game:puur vermaak. Alles in de game is simpelweg leuk om te doen. De enormediversiteit aan wapens, de wonderlijke werelden die je telkens opnieuwverra en, het zeer grote scala aan gameplay-elementen dat over je uitgestortwordt: het is allemaal enorm tof. Die gameplay-elementen bestaan bijvoorbeelduit de Gyro-Cycle, een soort hoverbike die je door gangen, buizen eninstortende structuren moet leiden. Ook zijn er enkele ruimtegevechtenaanwezig, waarbij je met het ruimteschip al schietend langs planeten zoeft. Ener zijn de Robo-Wings, waarmee je door sommige levels volledig vrij kuntrondvliegen.Met de Robo-Wings komt ook de Sixaxis-bewegingsbesturingkijken, die over het algemeen zeer goed is geïntegreerd in de gameplay en netdat extra beetje plezier geeft. Slechts bij de Tornado Launcher, waarmee je deTornado bestuurt met bewegingen en Ratchet gewoon onder de knoppen houdt, werkthet niet zoals gewenst. Maar met de Robo-Wings, de vallende Ratchet die je doorhet luchtruim moet sturen en minigames bij een speciaal ontcijferapparaat,werkt het gewoon goed en is het leuk. Overigens is deze besturing optioneel (jekunt alles ook gewoon met de pookjes doen), behalve dan bij de Tornado Launcheromdat die besturingsmanier daar bittere noodzaak is.
Het upgrade-systeem van de serie is op de schop gegaan enverder uitgebreid, wat de game zeer ten goede komt. Je verbetert je wapen nietalleen wanneer je het veel gebruikt, maar je kunt ook het zeldzame goedjeRaritanium verzamelen om verschillende eigenschappen van je wapen (zoals de schietsnelheiden capaciteit) in een heuse tech-tree te upgraden. Bovendien zit er in dezetech-tree bij elk wapen nog een extra speciale upgrade, waardoor je echt jefavoriete wapens naar grotere hoogten tilt. Een prima toevoeging dus.Helaas heeft Ratchet & Clank: Tools of Destruction ééngroot minpunt waardoor de echte kla iekerstatus helaas onthouden moet worden:het is veel te simpel. Eigenlijk zit er, grof gezegd, geen enkele balans in deschietgameplay. De vijanden hebben een prima design en zijn afwi elend, maarje wapens voelen veel te sterk aan (of je vijanden te zwak). Hierdoor krijg jeniet echt de impuls om het beste wapen tegen de meest geschikte vijand tegebruiken, want je verslaat ze hoe dan ook. Als je een klein beetjegame-ervaring hebt en een beetje je wapenupgrades bijhoudt, knal je zonderenige moeite door de game heen. Zelfs eindbazen mi en elke vorm van uitdagingen ook de platformstukken zul je zonder veel moeite doorkruisen. Het is dood-en doodzonde dat Insomniac de game kennelijk toegankelijk wilde maken voor demeest onervaren gamers, want nu is het spel belachelijk simpel voor vrijwelelke geoefende speler. Er is geen instelbare moeilijkheidsgraad en de voorhanden zijnde uitdaging krijg je pas na het eenmaal uitspelen, met hetontgrendelen van de Challenge Mode.
De Challenge Mode zorgt sowieso voor vele uren extragameplay, want de mogelijkheid om het fantastische avontuur nogmaals door tespelen zul je waarschijnlijk gewillig aannemen, al helemaal omdat de vijandeneen heel stuk sterker zijn en je een aantal zeer krachtige power-ups kuntvergaren. Bovendien is er een bolt-multiplier (bolts gebruik je om wapens tekopen), die hoger wordt naarmate je meer vijanden doodt zonder geraakt teworden. Hierdoor gaat het echt om het ontwijken van vijandige aanvallen en hetzo hoog mogelijk opwaarderen van de multiplier, waardoor je op het puntje vanje stoel zit. Buiten deze Challenge Mode zit de replaywaarde hem ook in hetverzamelen van gouden bouten om nieuwe skins te verdienen, het verzamelen vanHolo-Plans voor een superwapen en het behalen van Skill Points (vergelijkbaarmet Achievements) om filmpjes, artwork en gameplaytweaks (zoals grotere hoofdenvoor personages) te ontgrendelen. Kortom: er is genoeg te doen in Ratchet &Clank en het is ook heel leuk om te doen.De veelgehoorde kritiek op het ontbreken van een multiplayermodus is enerzijds begrijpelijk, maar anderzijds enigszins overtrokken. Quacontent is deze iteratie van de franchise een stap achteruit, nu de multiplayermodus eruit is gehaald, maar het schaadt het spel verder niet. Bovendien is ergewoon heel veel te doen in de game, waardoor het voor een singleplayergame eenuitermate hoge replaywaarde heeft. Voor de fans die fanatiek multiplayerspeelden in de voorgaande PlayStation 2-delen is het jammer, maar vrijwelniemand zal zich bekocht voelen met dit deel, omdat je werkelijk eenfantastisch avontuur voorgeschoteld krijgt dat op vrijwel alle punten magnifiekis uitgewerkt.
Uiteindelijk doet Insomniac het toch maar weer en Sony magblij zijn dat het deze onafhankelijke ontwikkelaar aan zijn zijde heeft staan.Met Ratchet & Clank: Tools of Destruction levert het slechts een jaar naResistance: Fall of Man wederom een pure topgame af, die slechts heel weinig mensenniet leuk zullen vinden.