EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.
Puppeteer zou zomaar geregi eerd kunnen zijn door Tim Burton. Het gevoel dat de esthetiek namelijk oproept doet denken aan films als Corpse Bride of Alice in Wonderland. Aan de ene kant is de wereld van Puppeteer kleurrijk en hebben de personages aandoenlijke vormen, maar aan de andere kant is het verhaal duister en vertonen de hoofdrolspelers ongemakkelijk en verstrooid gedrag.
De vergelijking met Tim Burton zou een enorm compliment zijn geweest als we refereerden naar zijn oude meesterwerken als Big Fish of Ed Wood. Puppeteer ligt echter meer langs de lijn van zijn recentere werk, waarbij de fascinatie voor de stijl wat wegzakte en de inhoud wat voorspelbaar werd. Dat wil overigens niet zeggen dat de laatste films van Tim Burton slecht zijn. Integendeel zelfs, ze kijken heerlijk weg, net zoals Puppeteer heerlijk wegspeelt. Het vertelt ons wel dat een kunstzinnige stijl niet genoeg is om een meesterwerk te zijn.
Gekkigheid op de maan
Puppeteer wordt gepresenteerd alsof het een poppenkast is. De set van elke nieuwe scène wordt eerst fysiek opgebouwd, er is een enthousiaste verteller die het verhaal voordraagt en zo nu en dan hoor je het publiek applaudiseren en reageren. Als speler voel je daardoor soms wel enige afstand, maar het sympathieke verhaal houdt je op zichzelf voldoende betrokken. Wel schiet de game soms te ver door in allerlei poespas, zoals met iets te lang durende liedjes of geforceerd grappige dialogen, maar dat neem je graag voor lief door Puppeteers enthousiasme.
Waar het allemaal om draait is Kutaro, een klein mannetje zonder hoofd. Hij wordt gevangengenomen door de Moon Bear King, een grote, kwaadaardige beer die heerst over het koninkrijk van de maan. Vanuit zijn enorme kasteel verzamelt hij zielen van kinderen, om ze vervolgens te gebruiken als slaaf. Jij ontsnapt echter, nadat eerst wel je hoofd afgebeten wordt, en gaat op pad om de maan te verlo en van zijn tiran.
Tijdens je avontuur kom je langs allerlei kleurrijke en gevarieerde omgevingen, doordrenkt van cartooneske figuren en bizarre situaties. Dit zorgt in elk level voor kleine verhaaltjes die hun uitwerking hebben op het design van de verschillende levels. Zo krijg je in een woestijnlevel te maken met een paard en een stier die tegen elkaar aan het racen zijn en is er ook een level waar vechtende piraten een schip tot zinken brengen. De verschillende karakteristieken van elk level houden Puppeteer fris, verra end en dynamisch.
Vliegende poezen en dansende hoofden
Als je Kutaro voor de eerste keer onder handen krijgt doet dat erg denken aan LittleBigPlanet. Niet alleen doordat het hoofdpersonage qua schattigheid erg veel overkomsten vertoont met Sackboy, maar vooral door de beweging nelheid en de manier van springen. Ook heeft de platform-actie dezelfde toegankelijke opzet. Gelukkig heeft Puppeteer wel zijn eigen unieke elementen, waarvan een vliegende poes, het kunnen verwi elen van hoofden en een magische schaar het meest in het oog springen.
Die vliegende poes kun je besturen met je rechterstick om op een point-and-click-adventure-achtige wijze het level te onderzoeken. Vaak vind je daardoor extra verzamelbolletjes of unieke hoofden, maar ook geinige animaties of geheime doorgangen. Tevens zorgt de poes, die later vervangen wordt door een eigenwijs elfje, voor flauwe teksten die op zeldzame momenten voor een glimlachje zorgen. Overigens kan een tweede speler die kat besturen, maar dat stelt maar weinig voor.
Van gameplay-elementen die niet heel erg veel voorstellen heeft Puppeteer meer last. De verschillende hoofden van Kutaro worden gepresenteerd als een groot onderdeel van de gameplay, maar ze fungeren slechts als indicator van het aantal levens of als een soort sleutel voor interactie met de omgeving. Zie je in het level bijvoorbeeld een projectie van een doodshoofd, en jij hebt toevallig een doodshoofd, dan kun je een dansje doen en iets in het level activeren. Vaak is dat een klein hulpmiddeltje of een geheime doorgang. Voor de verzamelaars onder ons is dat een leuk extraatje om de speelduur te verlengen, maar een echt significante invloed op de gameplay heeft het nooit.
Zwemmen met scharen
Wel bijzonder is de magische schaar die je al vroeg in het spel krijgt. Met deze schaar kun je door bepaalde materialen knippen, waardoor je als het ware door het level heen ‘zwemt’. Zo moet je bijvoorbeeld knippen door een vlag of opwaaiende bladeren om hogerop te komen. De flow van dit actieonderdeel is net zo hoogstaand als het uiterlijk van de game, en doet de beleving van levels en vooral bo -battles veel goed. Daar teert de gameplay enorm op, want inhoudelijk zijn de levels over het algemeen vrij inspiratieloos en is er van veel uitdaging geen sprake.
De overige krachten, zoals bommen of een schild, illustreren dat gebrek aan inspiratie enorm. Het spreekt vaak op kinderlijke wijze voor zich welke kracht je in welke situatie moet gebruiken, wat ervoor zorgt dat de game in lange levels ietwat eentonig wordt. Puppeteer kent ook schaarse momenten die je wel op een creatieve manier gebruik laten maken van je krachten, maar die wegen niet op tegen de zwakke hoofdmoot.
Puppeteer heeft uiteindelijk veel last van het grote contrast tu en geïnspireerd en inspiratieloos. De simpele levels halen op een jammerlijke wijze het tempo uit de game, dat net zo verfijnd was opgebouwd door het sympathiek vertelde verhaal en de onderdelen met de magische schaar. Over het algemeen blijft Puppeteer wel overeind als een degelijke platformgame, maar nergens bereikt het de grote hoogten die de fascinerende stijl wel doet verwachten.