Het gegeven is even simpel als briljant: de PlayStation Eye toont je vloer op de televisie, maar in plaats van een lege plek wandelt er in EyePet een eigen huisdier rond. Het aandoenlijke beestje kun je kietelen, strelen en lokken door hem met de Move-controller aan te raken of ermee te bewegen. Je hebt dus je eigen virtuele huisdier in je televisie zitten, al lijkt het op televisie net alsof hij in je woonkamer rondloopt. Klinkt dit je bekend in de oren, dan is dat niet zo vreemd, want vorig jaar verscheen deze game ook op de PlayStation 3. Nu bevat het echter Move-support. Tja, origineel is anders.
Hoera, een Eyepet!
Spelers worden continu begeleidt door echte filmpjes, waarin een aardige profe or alles uitlegt. Deze presentatie werkt goed en wordt bovendien met de nodige humor gebracht. Alleen al het krijgen van je EyePet is, net als bij het halen van je eerste huisdier, een heel evenement. Je krijgt een ei, dat je op moet warmen zodat je EyePet klaar is om er uit te komen. Hij speelt zelfs nog wat met je vanuit zijn ei: tik je er een aantal keer op, dan duwt hij evenveel keer terug met zijn handje. Schudt het ei een beetje heen en weer en je EyePet zal uiteindelijk geboren worden. Nu nog netjes een naam op zijn geboortekaartje zetten en je kunt aan de slag.
Naast het gebruikelijke aaien en ronddollen met de EyePet, die constant blij over het scherm – en dus over jouw vloer – blijft lopen, kun je jezelf wagen aan diverse spelletjes met hem. Er is een ‘Pet Program’ met tientallen spelletjes die goed zijn voor je nieuwe huisdier en op een speelse manier een band tu en jou en je EyePet creëren. Van in een vliegtuigje rondvliegen tot het vangen van voedsel. Weet je de spelletjes tot een goed einde te brengen, dan krijg je vaak speelgoed of opties voor het uiterlijk voor je huisdier. Zo kun je hem kleren geven of zijn haar korter of langer maken.
Ook moet je EyePet natuurlijk goed verzorgd worden. Je moet hem dan ook wa en, voeden, en er voor zorgen dat hij voldoende beweging krijgt. Niet dat het veel uitmaakt als je dit niet doet: je EyePet gaat na een gebrek aan wasbeurten en voedsel een beetje stinken (gezien de vliegjes die om hem heen gaan cirkelen), maar we hebben hem in ieder geval niet flauw zien vallen.
Mindere besturing
Helaas laat de besturing wat te wensen over, al is het niet helemaal duidelijk of dit aan de Move of aan het spel zelf ligt. Meerdere malen zul je je EyePet aanraken, om vervolgens er achter te komen dat je ver voor of achter hem zit en in de lucht loopt te zwiepen. Dit heeft te maken met het feit dat diepte erg belangrijk is in deze game: de EyePet loopt op een specifieke plek op jouw vloer, maar doordat de camera op de vloer staat gericht, is het soms moeilijk te zien wáár hij precies op de vloer loopt. Een televisiescherm is immers plat, in vergelijking met de driedimensionale afmetingen van jouw vloer. Je grijpt dus regelmatig mis en dat wekt irritatie.
We betwijfelen ook of de Move wel een nuttige toevoeging is aan het spel. EyePet werkte immers al precies hetzelfde zonder Move-support, toen je alles met je handen deed. Wel is duidelijk dat je huisdier net iets sneller reageert op de gloeiende bal van de Move-controller, maar het concept is dus zeker niet uitsluitend mogelijk met Move. EyePet is gewoon een leuk op zichzelf staande game, die mi chien niet zo accuraat is als je zou willen, maar die vooral voor de jongere spelers erg vermakelijk kan zijn. Na een klein weekje voor ons huisdiertje zorgen hadden wij het echter wel gezien. Mi chien worden we een beetje te oud en zijn we toe aan een echte luie kat die zich op onze schoot nestelt.