Disintegration is nu al dood
Reviews

Disintegration is nu al dood

De timer van de matchmaking tikt de tien minuten aan. Het is de dag na lancering, dus je zou verwachten dat er genoeg spelers zijn om een potje mee te spelen. Toch heeft Disintegration de grootste moeite om tien spelers bij elkaar te schrapen om een multiplayermatch mee op te starten.

Een recensie draait niet om of er genoeg mensen zijn die een game spelen, maar of het spel goed genoeg is. Toch is de lange wachttijd om überhaupt aan een potje toe te komen tekenend voor de problemen waar Disintegration mee kampt. De game is onopvallend en middelmatig, maar wordt wel voor de volle mep verkocht. Dan is het logisch dat het publiek nogal klein is.

Dat is spijtig, want de ideeën van Disintegration zijn ambitieus. De eerste game van het nieuwe V1 Interactive, opgericht door Master Chief-bedenker Marcus Lehto, wil twee tegengestelde genres met elkaar combineren: shooters en real-time strategy. Het spel doet een aardige poging, maar het blijkt simpelweg onmogelijk om dit op een soepele manier te doen. Disintegration is te sloom voor een shooter en te snel en simpel voor een rts. Het faalt daardoor in beide genres.

©GMRimport

Nergens heel goed in

Het concept is verfrissend: jij bestuurt een vliegende Gravcycle, waarmee je boven het speelveld zweeft. Deze futuristische vliegfiets heeft zijn eigen geweren, zodat je zelf je vijanden met kogels kunt bestoken. Daarnaast krijg je een klein legertje van maximaal vier eenheden mee, die jouw bevelen opvolgen. Er zijn alleen simpele commando’s beschikbaar: je kunt ze vertellen waar ze heen moeten lopen, of hun speciale vaardigheid gebruiken. Schieten doen ze uit zichzelf.

Als shooter maakt het weinig indruk, omdat jouw kogels nauwelijks aan lijken te komen. Het zou natuurlijk te makkelijk zijn als je zelf iedereen neer kon knallen, omdat je dan je eenheden niet nodig zou hebben. Daardoor voelt het uiteindelijk alsof je voor spek en bonen meespeelt, terwijl je legertje de vijanden omlegt.

Omdat de eenheden zo moeilijk te besturen zijn, mondt elk potje uit in blind op elkaar knallen.

-

Ook als rts laat Disintegration veel steken vallen, want je eenheden hebben constant een babysitter nodig. Ze lopen als een kip zonder kop middenin het vuurgevecht en worden om de haverklap doodgeschoten. Als je ze vertelt waar ze heen moeten lopen, zien ze dat meer als richtlijn dan als bindend bevel. Dat is extra frustrerend als ze ergens moeten schuilen voor een aankomend projectiel, maar vervolgens doodleuk weer achter dekking vandaan lopen.

Het is bizar hoe weinig tactisch deze strategiegame is. Je kunt je eenheden bijvoorbeeld niet afzonderlijk aansturen, waardoor je kwetsbare sniper gewoon naast je andere soldaten in de vuurlinie staat. Ze hebben speciale vaardigheden die je kunt activeren, maar de meeste komen neer op een gebiedseffect dat je ergens op kunt mikken. Een handgranaat, een gadget die de tijd vertraagt: er komt geen tactiek bij kijken, omdat je het simpelweg op de grootste groep vijanden gooit.

©GMRimport

Boeiend conflict

Dit steekt extra hard, juist omdat het concept achter Disintegration bijzonder interessant is. In een wereld die is geraakt door een dodelijke ziekte, kiezen veel mensen ervoor om hun bewustzijn over te zetten in een robotlichaam. Sommigen zijn van plan om weer terug te gaan naar hun lichaam als de ziekte is genezen, anderen zien het als een evolutie en willen hun mechanisch omhulsel nooit meer kwijt. Het vormt een interessant dilemma, met twee facties die lijnrecht tegenover elkaar staan.

De wereld is dus creatief bedacht, maar de personages komen niet goed uit de verf. Ze zijn zo dun als een A4’tje en hebben onbegrijpelijke motivaties. In het hoofdverhaal speel je als Romer Shoal, een voormalige beroemdheid die reclame maakte voor de robotlichamen. Veel verder dan een stoere flyboy komen zijn karaktereigenschappen niet. Aan het begin van de game loop je de menselijke Waggoner tegen het lijf, die pardoes de leider van je groep wordt. Waarom iedereen zijn bevelen ineens opvolgt, blijft een raadsel.

©GMRimport

Blind knallen

Na een uurtje of tien ben je door het verhaal heen en kun je los in de multiplayer. Althans, als je daar matches zou kunnen vinden. Als het niet lukt, mis je echter weinig. Ook online is tactiek ver te zoeken in Disintegration. Omdat de eenheden zo moeilijk te besturen zijn, mondt elk potje uit in blind op elkaar knallen. Dat is niet wat je verwacht van een strategiegame.

De maps zijn bovendien erg ongeïnspireerd, met meerdere variaties op het ‘verwoeste stad’-thema. Sowieso is het uiterlijk van de game nogal generiek. Grauwe omgevingen, onpersoonlijke robots en stotterende animaties: het is niets om over naar huis te schrijven. Tel daar een handjevol bugs bij op, zoals harde crashes en het feit dat de game steeds vergeet dat ik inverted wil spelen, en het advies is duidelijk: deze game kun je voorlopig beter laten liggen. Zeker voor het prijskaartje van 50 euro.

Disintegration verdient lof omdat het echt iets nieuws probeert. Het is jammer dat al die losse onderdelen niet in een vloeiend geheel samenkomen. Het voelt alsof er meer in had gezeten, maar dat komt er simpelweg niet uit.

Disintegration is getest op een pc en is sinds 16 juni ook verkrijgbaar op PlayStation 4 en Xbox One.

Laatste reviews:

Conclusie

Disintegration is gebouwd op een fantastisch idee, maar valt uit elkaar door de belabberde uitvoering. Met een generiek uiterlijk en middelmatige gameplay is het weinig aansprekend, wat ook blijkt uit het feit dat je nu al nauwelijks een match kunt vinden.

Plus- en minpunten
  • Interessante combinatie van genres, boeiende lore
  • Generiek uiterlijk, blinkt nergens in uit, eenheden luisteren nauwelijks, multiplayer is nu al verlaten, te duur

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Todd Howard wilde Troy Baker eerst niet in rol van Indiana Jones in The Great Circle
Nieuws

Todd Howard wilde Troy Baker eerst niet in rol van Indiana Jones in The Great Circle

Maar tijdens tests kwam Baker telkens als favoriet uit de bus

Volgens Bethesda's Todd Howard was hij in eerste instantie niet van plan om de rol van de beroemde archeoloog in het aankomende Indiana Jones and The Great Circle aan Troy Baker te geven.

Dat melden Howard en Baker in gesprek met Rolling Stone. Baker - die onder andere bekend is voor zijn rol als Joel in de The Last of Us-games - claimt dat hij Howard via Zoom ontmoette, en dat Howard de acteur vertelde dat hij Baker in eerste instantie niet de rol van Indiana Jones wilde geven.

"Voor dit project en de tijdperiode waarin het zich afspeelt wilden we een breed net uitwerpen", aldus Howard. Toch werd Baker na de audities van honderden anderen gekozen. Howard liet Baker tijdens het Zoom-gesprek weten dat "we een blinde test hebben gedaan, en mensen elke keer weer jou kozen". Het lijkt er dus op dat Baker van alle audities het dichtste in de buurt kwam van de stem van Harrison Ford, die in de films de rol vertolkt.

Indiana Jones and the Great Circle heeft een eerstepersoonsperspectief, al wisselt de camera soms naar de derde persoon - bijvoorbeeld tijdens tussenfilmpjes of wanneer Indiana Jones klimt. Het uiterlijk van het hoofdpersonage is overigens wel gebaseerd op een jonge Harrison Ford.

Het verhaal van de game speelt zich af tussen de films Raiders of the Lost Ark en The Last Crusade. Wanneer Indiana Jones in Marshall College op een inbreker in de vorm van een gigantische man stuit die een relikwie steelt, reist de avonturier af naar Vaticaanstad om meer te weten te komen. Andere locaties die spelers bezoeken, zijn onder andere Egypte en de Himalaya.

Spelers kunnen tijdens gevechten niet alleen schieten met geweren, maar ook vechten met hun vuisten of gebruikmaken van de iconische zweep. Puzzels spelen daarnaast een belangrijke rol in de game.

Lars Cornelis kreeg eerder een uitgebreide presentatie van de game en schreef een preview: "De spelwereld oogt onmiskenbaar als de jaren dertig, maar dan door een jaren tachtig-lens, compleet met een acteur uit die tijd. Of het inderdaad de perfecte hommage aan de originele Indiana Jones-trilogie wordt, weten we later dit jaar."

Indiana Jones and the Great Circle verschijnt op 9 december voor Xbox Series-consoles, pc en Xbox Game Pass. In de lente van 2025 komt het spel ook naar PlayStation 5. Eerder deze week bleek dat Bethesda en MachineGames op 60 frames per seconde mikken, zowel op Xbox Series X als S.

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Matthew McConaughey licht verschillende rassen in Exodus uit
Nieuws

Matthew McConaughey licht verschillende rassen in Exodus uit

Scifigame komt op een nog onbekend moment uit voor pc, PS5 en Xbox Series

Er zijn meerdere video's van de aankomende sciencefictiongame Exodus uitgebracht, waarin diverse rassen uit de game worden uitgelicht. De video's worden van narratief voorzien door acteur Matthew McConaughey, die een rol heeft in de game.

De video's behandelen de Arkavir, de Awakened Ravens, de Awakened Bears en de Koven. Deze rassen maken allemaal onderdeel uit van de Celestial, verschillende buitenaardse wezens die de mensheid als grootste vijand zien. De video's bevatten overigens geen gameplaybeelden. Enkele weken geleden werd al een ander ras in de vorm van de Mara Yama uitgelicht.

In Exodus laat de mensheid een stervende aarde achter, en heeft men een nieuwe thuishaven gevonden in een gewelddadig universum. "Hier zijn we de underdogs en vechten we om te overleven. Jij bent de Traveler, de laatste hoop van de mensheid." Spelers moeten buitenaardse technologie en wapens stelen in een poging te overleven.

Exodus wordt ontwikkeld door Archtype Entertainment, dat weer eigendom is van Wizards of the Coast. De studio is opgericht door voormalige Bioware-werknemers. De game komt op een nog onbekend moment naar pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S.

Watch on YouTube
Watch on YouTube
Watch on YouTube
Watch on YouTube

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!