In Pikmin 4 is het eindelijk tijd om Captain Olimar naar huis te brengen. Na zijn SOS-signaal in de eerste game en de daarop volgende gebeurtenissen, is in Pikmin 4 een reddingsschip naar de aarde gestuurd om hem te redden. Het noodlot slaat echter al snel toe, waardoor ook dat schip op de aarde neerstort en een nieuwe crew in dezelfde situatie terechtkomt.

Jij speelt één van deze neergestorte redders. Ditmaal is dat niet een vooraf bedacht personage, maar eentje die je zelf mag maken. Je hebt als missie om Olimar te redden, maar daarnaast ook alle neergestorte collega's weer terug te vinden.

Dat is meteen ook de kern van het verhaal: verwacht geen game met grootse plotwendingen of andere gekkigheid. Het verhaal dient puur als kapstok om de gameplay aan op te hangen. Dat is op zich prima, al begint de reeks verhaaltechnisch wel érg in de herhaling te vallen. Hoeveel aliens kunnen er neerstorten op de aarde?

Het is Pikmin

Gameplaytechnisch lijkt Pikmin 4 ook erg op zijn voorgangers. Wederom kun je een groep kleine plantwezentjes commanderen, met als doel om zo efficiënt mogelijk te multitasken. Het ene groepje Pikmin stuur je op pad om grondstoffen naar je basis te brengen, de anderen moeten een monster verslaan en zelf ga je ondertussen op verkenning.

Die formule is vooral uitgebreid in Pikmin 4, bijvoorbeeld door de toevoeging van nieuwe Pikmin. Eén daarvan is de ijsvariant, waarvan je een aantal in water kunt gooien om het te doen bevriezen. Zo kun je plekken bereiken die voorheen onbereikbaar waren.

Ook nieuw is je hond, waar je op kunt rijden om sneller de wereld te doorkruizen. In de praktijk is dat stiekem één hele grote Pikmin: je kan hem laten aanvallen of iets laten meetrekken, waarbij hij de kracht heeft van meerdere Pikmin tegelijk. Je kunt je hond gaandeweg upgraden, zodat hij tot meer in staat is.

De hond geeft ook wat rust in de chaos. Rijd je er op rond, dan klimmen alle vrije Pikmin in zijn vacht. Je hoeft hierdoor niet continu om je heen te kijken of er eentje is blijven haken achter een helling. Het geeft overzicht.

Tikkende klok

Het doel is om met je Pikmin zo efficiënt mogelijk een gebied te doorkruizen. Verspreid door de levels liggen objecten, die je moet verzamelen om je schip te repareren en upgraden. Tijdens het spelen van een level gaat langzaam de dag voorbij, en zoals gebruikelijk moet je voor zonsondergang zoveel mogelijk gedaan krijgen.

Die tijdslimiet zit al langer in Pikmin. Hij dient als een stok achter de deur: omdat je beperkt in je tijd bent, probeer je efficiënter te spelen en ga je multitasken. Zonder dit systeem zou je alle taken één voor één doen, wat resulteert in een saaiere game.

Pikmin 3 probeerde je extra op de kast te jagen door je een deadline van een bepaald aantal dagen te geven. In die game een noodzaak, want omdat de nadruk op vrije verkenning kwam was er iets nodig om je te motiveren efficiënt te blijven spelen. Die deadline ontbreekt in Pikmin 4. Enerzijds is dat goed nieuws: wie de volle honderd procent van de game wil zien, voelt zich niet meer opgejaagd.

Maar het haalt tegelijkertijd de urgentie van de tikkende klok weg. Lukt het je niet om alles in één dag gedaan te krijgen? Dan kun je gewoon lekker de volgende dag terug naar hetzelfde level voor de laatste klusjes. De klok is hierdoor hooguit een gedoe dat ervoor zorgt dat je door wat extra menuutjes moet klikken, in plaats van een inherent systeem dat de gameplay beïnvloedt.

Kerkers

Terug van weggeweest uit deel twee zijn de kerkers, verspreid door meerdere grottenstelsels verstopt in levels. Hier tikt de klok niet zichtbaar weg en heb je alle tijd om kamers met simpele puzzels op te lossen. Het voelt haast Zelda-achtig aan, vooral naarmate je dieper in de game zit en langere kerkers tegenkomt.

Deze grotten waren het hoogtepunt van Pikmin 2 - en misschien ook wel bij dit nieuwe deel. De game krijgt meer focus in deze ruimtes, waar je met een beperkt aantal Pikmin simpele problemen moet oplossen. Zelfs baasgevechten zijn als in Zelda, waarbij je op slimme wijze zwakke punten moet uitbuiten in plaats van dom op een beest in te rammen.

Dandori Battles

Verspreid door de levels vind je ook mysterieuze, plantachtige ruimtewezens. Ze zien er uit als Captain Olimar en je eigen personage, maar dan met een gekke laag gras op hun gezicht. Zij dagen je bijna altijd uit tot een Dandori Battle, waarin je moet bewijzen hoe goed je bent in het delegeren van je Pikmin.

Er zijn verschillende soorten van deze gevechten. Bij de één moeten jij en de alien vechten om grondstoffen, waarbij je kijkt wie binnen een bepaalde tijd de meeste punten haalt - de kern van een simpele multiplayerstand. Op andere momenten zit je alleen in een level, waar je zo snel mogelijk een doel moet bereiken.

De Dandori Battles hebben wel één ding gemeen: ze vragen het uiterste van je. Bij sommige uitdagingen zul je meerdere pogingen nodig hebben tot je ze weet te voltooien. Het is waar de gameplay van Pikmin het meest puur is en je echt alle nuances moet begrijpen. Dat kan soms wat stressvol zijn, maar iedere Dandori Battle gaf ons ook extra waardering voor hoe verrassend diep de systemen van de game kunnen gaan.

Nachtelijke escapades

Als de dag voorbij is, ga je naar een kamp, waar je kunt overnachten om later weer een nieuw level te proberen. Daar vind je allerlei npc's met upgrades om de game makkelijker te maken. Later ontgrendel je er één die je wat bijzonders laat doen: je kunt er ook 's nachts op uit.

Die nachtavonturen zijn waarschijnlijk het minst interessante deel van de game. Je moet in deze missies een aantal punten verdedigen tot het weer dag is, zodat je daar een mysterieuze stof uit kunt halen waarmee je plantachtige ruimtereizigers weer in hun oude zelf kunt veranderen. Het is traditionele tower defense, waarbij je een nieuw soort spook-Pikmin tot je beschikking hebt. Het wordt helaas snel eentonig en mist de nuances van de hoofdgame.

Het beste van Pikmin

Laat die laatste kritiek je niet teveel tegenhouden, want de nachtlevels zijn slechts een klein deel van de game. Uiteindelijk is dit een soort Best Of-collectie van eerdere delen. Je hebt de dungeons van Pikmin 2, de verzameldrift uit Pikmin 3 en een verhaal dat explicieter voortbouwt op Pikmin 1. Ondertussen zijn kritiekpunten zoals de deadlines weggehaald - al weten we niet of dat nou zo'n goed idee was. Wie Pikmin eerder heeft gespeeld, weet verder precies wat je hier kunt verwachten. En dan weet je ook dat dit, net als vorige games, een prima uitstapje voor de zomer is.

Pikmin 4 is vanaf 21 juli verkrijgbaar voor Nintendo Switch.

Killing Time: Resurrected komt op 17 oktober uit, zo heeft Nightdive Studios aangekondigd.

Het gaat om een eerder dit jaar aangekondigde remaster van de klassieke first-person shooter Killing Time. Het origineel verscheen in 1995 op 3DO en een jaar later op pc, en draait om een student egyptologie die in het landgoed van de rijke Tess Conway belandt. Zij wilde het geheim achter eeuwig leven achterhalen, maar dit is helemaal fout gegaan, en het landgoed zit nu vol met bovennatuurlijke vijanden. De game houdt het midden tussen horror en comedy.

De remaster laat spelers schakelen tussen de oorspronkelijke graphics en verbeterde beelden, en heeft ook verbeterde besturing. Het spel komt naar PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One, Nintendo Switch en pc (via Steam, GOG en Humble Store).

Nightdive Studios staat bekend om hun remakes en remasters, waaronder van System Shock, de Turok-games, Doom 64, Shadow Man en Blade Runner. Ook werkt de studio aan een remaster van The Thing.

De survivalgame Crow Country verschijnt op 16 oktober voor Nintendo Switch en PlayStation 4.

Dat heeft ontwikkelaar SFB Games - onder andere bekend van Switch-launchgame Snipperclips - aangekondigd. De game kwam afgelopen mei al uit voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en Steam.

Crow Country is geïnspireerd door de survivalhorrorgames die voornamelijk op de eerste PlayStation verschenen. In de game bezoeken spelers een ogenschijnlijk verlaten pretpark. Ze besturen Mara Forest, een "jonge vrouw die onderzoekt waarom de mysterieuze Edward Crow zijn beroemde pretpark heeft gesloten en hoe hij daarna is verdwenen".

De game legt de nadruk op de schaarse beschikbaarheid van items. Daarnaast moeten er puzzels opgelost worden en komen spelers logischerwijs angstaanjagende vijanden tegen. De graphics doen daarbij denken aan de survivalhorrorgames en rpg's van weleer die voorgerenderde achtergronden toonden - al kan men in deze game de camera bewegen en daardoor zien dat het hier wel om 3D-omgevingen gaat.

Daarbij kan de game met expres omslachtige besturing gespeeld worden die doet denken aan de oude Resident Evil-games, al is er ook een optie voor moderne besturing. Daarnaast is er een zogeheten Exploration-modus waarbij alle vijanden en andere gevaren worden uitgeschakeld.

Hieronder kan een nieuwe trailer bekeken worden.

De Early Access-versie van Windblown, de nieuwe game van Dead Cells-ontwikkelaar Motion Twin, verschijnt op 24 oktober.

Dat heeft de ontwikkelaar deze week aangekondigd. Het spel verschijnt via Steam Early Access, en van 14 tot en met 21 oktober komt er alvast een demo met de eerste levels van het spel beschikbaar. Dan wordt de nieuwe editie van Steam Next Festival gehouden. Geboekte progressie tijdens deze demo kan naar de Early Access-versie worden meegenomen.

De Early Access-versie zelf zal vijf verschillende omgevingen en twaalf hoofdwapens bevatten. Waar de demo alleen voor singleplayerervaringen bedoel is, kan de game zelf door drie spelers doorlopen worden. De game moet minstens een jaar in Early Access blijven en in de tussentijd diverse nieuwe omgevingen, levels en wapens ontvangen.

Windblown werd afgelopen december tijdens The Game Awards aangekondigd. De game wordt omschreven als een pijlsnelle roguelite met combat, waarbij waarbij spelers in hun eentje of teams bestaande uit drie spelers online kunnen spelen. De game moet daarbij volgens de makers "uitdagend, maar eerlijk" worden.

Spelers besturen personages genaamd Leapers. Deze personages nemen het op tegen de Vortex en hun Sentinel-minions. De Leapers zijn enorm snel, mede dankzij de stuwraketten die ze met zich meedragen. Er wordt voornamelijk een isometrisch cameraperspectief aangehouden. Ook vallen de cel-shaded graphics van de personages in de spelwereld op.