Bramble: The Mountain King is even duister als meeslepend

De Zweedse ontwikkelaar Dimfrost Studios heeft Bramble: The Mountain King gemaakt als een ode aan Noordse fabels, maar de game voelt eigenlijk vooral aan als een Noordse versie van Little Nightmares. Je speel als Olle, een jongentje dat na een grote val opeens klein is geworden en op zoek moet naar zijn grote zus Lillemor nadat ze voor zijn neus is gekidnapt door een trol. Vanaf hier beginnen de gelijkenissen met Little Nightmares flink door te schemeren, zoals de duistere thema’s in contrast met de schattige personages, het platformen en de simpele puzzels. Maar Bramble is in veel opzichten ook zijn eigen, volwaardige avonturengame. 

Boy meets world

Als Olle verken je de spelwereld op een rustig tempo en ontmoet je aan het begin allerlei vriendelijke fabelwezens, zoals kleine gnomen die op egels rijden en verlegen bloemknopjes. De omgevingen zijn prachtig belicht en hebben een soort etherische sfeer, alsof het allemaal een droom is. Laat je daar echter niet door misleiden, want de mooie droom kan zo weer voorbij zijn. De manier waarop Bramble zo snel van toon verandert blijft je nog lang bij. Het ene moment achtervolg je het dennenappelvolk of speel je verstoppertje met gnoomkinderen, het volgende moment val je in het karkasgevulde hol van The Butcher of beland je in een bloedstollende achtervolging met een van de vele griezelige bazen.

Het verhaal van Bramble staat niet los van deze omgevingen en toonverandering. Het wordt namelijk vrij snel duidelijk dat Olle een bange en voorzichtige jongen is, die eigenlijk nooit wijkt van zijn dappere, grote zus. Om haar te redden staat hij er nu grotendeels alleen voor en moet hij leren om dapper te zijn, soms door afschuwelijke dingen te doen. Het hoort een beetje bij volwassen worden, zou je zeggen, maar deze game voert de beproevingen van ‘een man worden’ tot het extreme door. Bijvoorbeeld door gnoomkinderen ‘per ongeluk’ op te offeren aan berenvallen, of meerdere keren je zwaard in het hoofd van een vrouwelijk boswezen te boren.

Wie niet sterk is

Een zwaard klinkt misschien heldhaftig, maar eigenlijk is Olle een weerloos jongetje dat niet echt kan terugvechten. Hij vindt wel een bijzondere lichtbol, die niet alleen dient om zijn pad te verlichten in de duistere levels, maar ook gegooid kan worden als wapen, zo fel kan schijnen dat het corrupte braamstruiken (‘bramble’) afschrikt of af en toe – wanneer het plot erom vraagt – in een lichtzwaard transformeert. Hoewel Olle dus niet het agressieve type is, zijn aanvaringen met vijanden en bazen allesbehalve saai of voorspelbaar.

Een memorabele baas – voornamelijk omdat de rillingen bij ons over de rug liepen – is Näcken. Voorheen een getreiterde man, maar nu een monster dat met zijn duivelse viool mensen naar het meer lokt waar hij woont om ze vervolgens te vermoorden. Om aan hem en zijn dodelijke melodieën te ontkomen moet je een combinatie van stealth en snel platformen gebruiken, bijvoorbeeld om op tijd dekking te zoeken achter voorwerpen voordat zijn viool weer klinkt. Om nog maar niet te spreken van de segmenten waarin hij achter je aankruipt om je te pakken, waardoor je zonder twijfel naar Olle krijst dat hij sneller moet rennen.

Oeps

Hoewel op de juiste manier en op het juiste moment de aanvallen van bazen ontwijken een groot onderdeel is van Olle’s overlevingstechnieken, pakken deze platformsegmenten niet altijd even soepel of handig uit. Af en toe komt het voor dat de springknop te gevoelig lijkt, waardoor je onbedoeld veel verder springt dan bedoelt en je doodvalt. Over doodvallen gesproken: de fall damage is vrij inconsistent in het spel. Soms kun je van een dak springen zonder schrammetje, andere momenten val je van een meter hoge plank en sterf je al stuiptrekkend een abrupte dood.

Soms is het ook moeilijk in te schatten wanneer Olle nou wel of niet in het water kan lopen. Eigenlijk is het antwoord op al deze twijfels: als het logisch lijkt voor het verhaal en om het level te overbruggen, zit het wel goed. Die inconsistenties zijn dus vooral een kleine irritatie en een meestal kwestie van gewenning. Wat wel irritant blijft is dat het geluid van de personages en gebeurtenissen niet altijd even goed synchroniseert met wat zich op het scherm afspeelt. Gelukkig is dit iets wat met een patch opgelost kan worden. 

Cue boss music

Het inzetten van de juiste geluiden en muziek doet de game namelijk wel voortreffelijk. Dimfrost noemt zichzelf een studio die hoog inzet op storytelling en dat zit zeker snor bij Bramble. Niet alleen wordt het verhaal van Olle gaandeweg verteld door een aangename vrouwelijke verhalenverteller, maar er zijn bijvoorbeeld ook ‘sprookjesboeken’ of dagboeken te vinden die de achtergrondverhalen van vijanden en gebieden op toepasselijke wijze vertellen. Vaak pas nadat Olle deze gevaren heeft getrotseerd, wat erg goed werkt om de verassing niet te bederven. Ook verzamelbare items in de vorm van houten personagefiguurtjes zijn naast deze verhalenboeken leuke ontdekkingen.

Om nog even op de muziek terug te komen: elke baas en omgeving heeft een eigen unieke klank of melodie. Verreweg een van de beste muzikale stukken is die van King Nils, de eindbaas van Bramble. Wanneer je je ogen sluit, lijkt het net alsof je tegenover een Dark Souls-baas staat, zo episch en opzwepend is het orkest. Maar ook andere baasgevechten, zoals met de verleidelijke Skogsrå of de stalkende vroedvrouw Karrhaxan – dat wel érg veel lijkt op het laatste baasgevecht van Little Nightmares – hebben bijpassende muziek.

Zoals gezegd moet je zeker niet aan Bramble beginnen voor de uitdagende puzzels, want daar is dit spel niet voor. Het is een avonturengame met platform- en puzzelelementen die voor de nodige variatie zorgen, maar het tempo van het verhaal niet vertragen. Bramble: The Mountain King draait om avontuur, moed en de nodige effectieve jumpscares wanneer je ze het minst verwacht. Dat maakt dit duistere, Noordse sprookje zeker geslaagd. 

Bramble: The Mountain King is vanaf 27 april verkrijgbaar op pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S en Nintendo Switch. Voor deze recensie is de game op PlayStation 5 gespeeld.

Conclusie

8,5

Uitstekend

Conclusie

Bramble: The Mountain King is wellicht niet de beste game voor spelers die van uitdagende puzzels en geavanceerde platformsecties houden, maar het is wel een overtuigende avonturengame met erg duistere thema’s en genoeg afwisseling in toon om het spel interessant te houden.

Plus- minpunten

Prachtige omgevingen

goed gebruik van licht en muziek

bloedstollende achtervolgingen

creatieve baasgevechten

meeslepend sprookje

Platformen is soms bedrieglijk inconsistent

af en toe synchroniseert het geluid niet goed