Ring Fit Adventure motiveert me om altijd te blijven bewegen

Sporten? Niks voor mij. Kan ik niet, wil ik niet. Immers, hier iemand die altijd als laatst gekozen werd met gym, op schoolvoetbaltoernooien in het gunstigste geval de beste schwalbemaker kon zijn en het zelfs presteerde om onvoldoendes te halen voor die vermaledijde cooper- en shuttle run tests. Als tiener tenniste ik weliswaar een paar jaar, maar ik stopte al gauw nadat ik besefte dat de aanmoediging van mijn ouders voor mij het enige positieve was. Dan speelde ik toch liever Mario Tennis op de Nintendo 64.

De woorden sport en spel kwamen in mijn woordenboek dus eigenlijk alleen voor in derivaten en vertalingen als esports en games – met als enige uitzondering autosport, al bedrijf ik ook dat om veiligheids- en kostentechnische redenen liever virtueel. Eenmaal meerderjarig veranderde dat een beetje, met vluchtige periodes fitness, squash en vechtsport. Pas toen ik twee jaar terug de edele kunst ontdekte van schermen – niet beeldschermen, maar schermsport met échte wapens – begon ik eindelijk structureel plezier te beleven aan sporten. Waarschijnlijk mede dankzij jarenlange inspiratie met dergelijke krijgskunst in The Legend of Zelda, Fire Emblem en recenter Demon’s Souls. Wat dat betreft is schermen voor mij ook een heerlijke, ‘gameachtige’ sport.

Vechten met een sabel

De bij schermen vereiste techniek, concentratie, inspanning én ontspanning hielpen me dan ook goed om een jaar terug een burn-out te verwerken. Net als m’n game van vorig jaar, Suda51’s autobiografische Travis Strikes Again: No More Heroes, waarin protagonist Travis Touchdown niet geheel toevallig ook een (licht)zwaard hanteert. Samen wapenden ze me tegen de donkere wolken in m’n hoofd, om stapje voor stapje weer mentale én fysieke energie op te bouwen. Het vechten met een sabel beviel me zelfs zo goed, dat ik naast de schermtrainingen ging meedoen aan toernooien, wedstrijden wist te winnen en zelfs overwoog me in te schrijven voor het Nederlands kampioenschap.

Tot het coronavirus in Europa toesloeg. Er werd van alles stilgelegd, waaronder ook de schermsport. Hardlopen met m’n fanatieke vriendin bood enige soelaas, maar al gauw miste ik de spelstructuur van gevechten met m’n lichaam. Juist toen trok Ring Fit Adventure mijn aandacht. Wat tijdens de lancering in oktober 2019 nog op mij overkwam als een koddige spirituele opvolger van Wii Fit, veranderde plotsklaps in dé manier om ook binnenshuis op ‘gameachtige wijze’ te kunnen bewegen. En ik was duidelijk niet de enige, want deze game werd door hele volksstammen aangegrepen toen de eerste lockdown sportscholen tot sluiting dwong. Een tekort aan nieuwe bevoorrading zorgde er zelfs voor dat gebruikte exemplaren voor een drievoud van de nieuwprijs werden aangeboden.

Gamen met je lijf

Medio april wist ik toch een set te bemachtigen met de game, de solide plastic Ring-Con en een beenbandje om je bewegingen te laten registreren. Gamen met je lijf is verre van een nieuw fenomeen, maar Ring Fit Adventure onderscheidt zich wel door je gerenommeerde fitnessoefeningen op te leggen om spiergroepen te trainen, waaronder die in je armen, je benen en je buik. Elke categorie correleert met een bepaalde kleur voor aanvallen en acties die je nodig hebt om gevechten, uitdagingen en andere hindernissen met succes aan te gaan. Zo kun je jezelf in een work-out van een half tot een heel uur al gauw in het zweet werken en de volgende dag daadwerkelijk spierpijn voelen.

Het opbrengen van de motivatie om dat soort activiteiten vol te houden, is een veelgehoord probleem, bij uitstek met fitness. Juist daar maakt de game voor mij het verschil. De meest evidente, maar ook minst krachtige, is het droogkomische verhaal dat je letterlijk en figuurlijk doorloopt. De herhaaldelijke strijd tegen bodybuilderdraak Drageaux en het contact met tal van kleurrijke personages onderweg worden echter overtroffen door de verrassend persoonlijke manier waarop de game je tijdens elke sessie aanspreekt, met passende tips en vragen over je ervaringen. Bovendien zijn er genoeg manieren om het soort en de intensiteit van de oefeningen naar je eigen voorkeur aan te passen.

Sporten met je vrienden

De krachtigste prikkel voor mij zit ‘m echter in de optie om je activiteiten te vergelijken met die van je vrienden. Wie heeft er de afgelopen tijd gespeeld (en wie juist niet), en tot hoe ver is ieder gekomen? Door regelmatig te kunnen zien hoe lekker m’n vrienden bezig zijn, kan ik mezelf ook gemakkelijker motiveren om bezig te blijven. Helemaal om daarna te sparren over onze ervaringen, zoals het collectief vervloeken van helse oefeningen zoals planken en ‘bergbeklimmen’. Haten op de sportschool is namelijk één ding, maar door dat met elkaar te doen én de deur niet uit te hoeven om de volgende keer weer aan de slag te gaan, ligt de drempel om bezig te blijven aantrekkelijk laag.

Ik beschouw Ring Fit Adventure dan ook niet zozeer als een game, maar als een fijne tool om sporten in m’n eentje veel leuker te maken. Wat dat betreft had Wii Fit me wellicht jaren geleden al kunnen aanzetten tot een sportieve levensstijl. Sinds april 2020 is hier in elk geval geen week voorbij gegaan zonder minimaal één flinke Ring Fit Adventure-sessie, aangevuld met hardlopen en (wanneer de beperkingen het toelaten) schermen. Case in point: dit najaar eindigde ik op het (lang uitgestelde) Nederlands kampioenschap schermen bij de beste achttien. Ring Fit Adventure was van essentieel belang om die fysieke training door het jaar heen vast te houden.

Na elke sportieve sessie, hetzij met een sabel, hardloopschoenen of de Ring-Con, voel ik de voldoening en verdwijnen zelfs de donkerste wolken uit m’n hoofd. Nu snap ik helemaal wat mensen bedoelen als ze zeggen dat ze lekker bewegen om hun hoofd leeg te maken. Sporten? Ik kan en vooral wil niet meer zonder.