Je hebt je werk niet altijd voor het kiezen, maar vraag aan iemand hoe spannend het hem of haar lijkt om achter een lopende band te werken en de meesten zullen toch antwoorden dat ze liever thuis zitten. Nu lijkt het werk achter een lopende band saai en eentonig, thuis doen de meeste gamers echter niet veel anders. De meeste games zijn vandaag de dag ronduit saai en kauwen het succes van complete voorgaande generaties nog eens rustig uit. Neem bijvoorbeeld het gros van de shooters. Sinds Wolfenstein 3D is er bar weinig veranderd. Nog steeds loop ik door op de toetsen te drukken door nietszeggende levels, klik ik op mijn linkermuisknop, zodat er een vuurstraal uit de loop van het wapen komt en er iemand, die de ene keer een bruin en de andere keer een zwart pakje aan heeft, neervalt. Ook de verhalen waarmee je steeds wordt lastig gevallen gaan meestal niet het niveau van de gemiddelde streekroman voorbij. Moet de wereld niet gered worden, dan mogen we meestal bij onze Oosterburen huishouden. Nu wil ik niet de zoveelste column schrijven waarin geklaagd wordt over de originaliteit in games, die inderdaad ver te zoeken is, ik wil wat anders.
Zelf ben ik al jaren een fanatiek gamer, zo fanatiek dat ik amper nog boeken las. Sindskort ben ik weer wat boeken gaan lezen, en dan pas besef je pas hoe je als persoon eigenlijk hebt stil gestaan in je ontwikkeling. Natuurlijk is gamen ontspanning en doe je het voor je plezier. Toch zullen de meeste bezoekers van deze site de nodige tijd aan het gamen kwijt zijn en zullen er zonder twijfel echter gameverslaafden tu en zitten. "Iedereen moet toch doen waar die zelf zin in heeft", wordt er waarschijnlijk nu gezegd en daar kan ik natuurlijk geen nee op antwoorden. Het leven heeft echter meer te bieden dan vermaak dat van een plat beeldscherm afkomt. Ik wil niet als een soort ouwe schoolmeester klinken, maar het is toch wel een feit dat je door het uitspelen van Max Payne niet echt verder komt in het leven. Ik ben dan ook groot voorstander van edutainment. Educatieve Entertainment, het klinkt alle snelle jelle's mi chien saai in de oren, maar het heeft een aantal grote voordelen.
Verhalen bevatten meer informatie en krijgen zo meer detail. Detail waardoor het verhaal meer kan gaan leven, wat het ondergaan in het spel doet bevorderen. Ook kun je op deze manier, of het nu gaat om historische gebeurteni en of het uitdiepen van bepaalde persoonlijke karakters, nog iets leren. Zie het als muziek, naast alle roze tiener-pop liedjes heb je ook nummers die een boodschap willen overbrengen. Nu vraag ik me af wat voor boodschap Valve of id Software aan hun games zouden meegeven, behalve het bericht dat er echt aliens in de ruimte rondzweven, het gaat erom dat games een medium zijn dat uitermate geschikt is om van te leren.
Zie het als de volwa enwording van de games, iets wat uiteindelijk betere, orginelere en educatievere games zal opleveren, die het speelplezier zeker ten goede zullen komen.
Nog steeds game ik graag, alleen is de balans nu wat beter geworden. Af en toe een boek, af en toe een spelletje. Ik start alvast RedCat op...