En toch hè, toch, betrap ik mezelf op het kopen van elk klein beetje content dat er beschikbaar wordt voor de race simulator. Zelfs als ik het SpeelStation niet aan heb gehad sinds afgelopen zomervakantie, voor scholierige redenen. Ik ben me best bewust van het feit dat het helemaal niks meer voorstelt: het aantal Ni an’s GT-R wordt met elk DLC pakket groter (tot frustratie van de vaste racers), en bij de introductie van de Toyota GT86 kon Polyphony zijn lol niet op, met het introduceren van zowel de Scion als Subaru variant daarop, twee euro per stuk. En dan krijgen ze mij alsnog zover, als ik slechts 24 uur per jaar mag PS3-gamen. Joepie, drie Toyota’s!
Downloadable content, ja. Elke keer weer is het maar de vraag of het iets nieuws is, echt een grote toevoeging, of een concept wat identiek aan eerdere DLC’s is, in de veronderstelling dat “het ook nu wel weer klanten gaat trekken”. Flauw tot en met, maar ik snap zowaar wel die gedachtegang. Want ik doe dat zelf ook: als je echt verknocht bent op zo’n game, dan wil je ook óf voorop lopen in de multiplayer-sferen, óf juist niet als enige dat zombie-pakket niet hebben. Of is het juist zo dat als je bijvoorbeeld, (ik haal dit nu even uit mijn bolle hoofd), een concurrent van dezelfde game op de andere console ziet die elke maand nieuwe DLC krijgt met compleet andere wagens. Waarvan je dus gaat denken aan het feit dat je alleen een GT-R hebt gekregen vorige maand, die in de garage onder een laag stof staat, tu en de rest van de GT-R’s met nét een andere typeaanduiding. “Nou, dan halen we maar weer die Subaru BRZ GT, kost toch maar twee euro. Vult het gat enigszins.”
Bij Gran Turismo kan ik me echt afvragen, waar ze mee bezig zijn. Want elke ‘doe de nieuwe Dinges, de Automobiel uit 1986, de Lachebek in het spel’ die de community uitschreeuwt, eindigt met een heel aantal ondersteuningen van soortgenoten, en uiteindelijk ligt ‘ie midden onderin de doofpot. Want ja, met een serie als GT, mag je nou eenmaal niet te snel aan het werk gaan. Er zat vijf jaar tu en deeltje vier en vijf. En bij de introductie van de ene, beginnen ze aan de volgende. Weliswaar de Prologue (een duur woord voor ‘Dure Betaalde Demo’), maar dan kun je wel weer begrijpen dat de focus niet zo veel ligt op toevoegingen. Maar onze Kazunori Yamauchi zei toch wel ooit dat we ‘elke twee maanden DLC konden verwachten…’
Wat hij je niet vertelde was: ‘… maar dat houdt ook in dat we dezelfde auto’s mogen gebruiken die al in het spel zitten.’ Hetzelfde concept, maar dan nieuwer. Downloadable content in a nutshell.