Waar de Xbox en GameCube allang verdoemd zijn tot de muffe opbergruimte op zolder, prijkt de PlayStation 2 nog fier naast de next-gen consoles. Vooral op feestjes doet dit apparaat nog steeds uitstekend dienst dankzij de nog steeds schier oneindige stroom Buzz- en Singstar-games. Maar ook voor volwaardige big-budget titels is de PlayStation 2 nog niet afgedaan. Yakuza 2, het nieuwste avontuur van Kazuma Kiryu houdt Sony's zwarte spelconsole nog even in leven. Maar het zou heel goed het allerlaatste wapenfeit kunnen zijn en de afsluiting van een tijdperk. Althans, qua serieuze games, want voorlopig zijn we nog niet uitgefeest.
Yakuza 2 verschilt niet bijster veel van het eerste deel. Het is uiteraard een voortzetting van het sterke verhaal uit het eerste deel, maar aan de eigenlijke gameplay is maar weinig veranderd. Niet heel erg, want het verhaal was juist het sterkste punt van Yakuza en dat geldt ook voor het tweede deel. Opnieuw spelen we Kazuma Kiryu, ooit kortstondig het hoofd van de Tojo Clan, een belangrijke organisatie binnen de Japanse maffia, de Yakuza. Wanneer zijn opvolger wordt vermoord, neemt Kazuma de taak op zich om een oorlog tu en de Tojo en de Omi Clan te bezweren. Het verhaal van Yakuza 2 is net als in deel één bijzonder complex, met een groot scala aan personages, dubbele motieven, plotwendingen en zijspoortjes. Je zult goed op moeten letten om alles te volgen en zelfs dan zul je je regelmatig afvragen wie dat ene personage ook alweer was.
Het verhaal wordt met name verteld via tu enfilmpjes en door de complexiteit en gewichtigheid van het verhaal, zul je een groot deel van je tijd naar dit soort filmpjes zitten te kijken. De filmpjes zijn goed geregi eerd en zitten vol met scherpe dialogen, gekke personages en grappige situaties. De spraak is overigens door SEGA in het Japans gelaten. Een slimme keuze: niet alleen bespaart men een hoop geld met de lokalisatie, het is ook veel realistischer dat men in Japan Japans spreekt. Je zult echter wel je ogen op de ondertiteling gefocust moeten houden, wil je niets van het verhaal mi en. Dit maakt het kijken naar de filmpjes redelijk inspannend, want niet voor iedere gamer weggelegd zal zijn. Zeker niet omdat je bijna net zoveel naar filmpjes kijkt, als dat je speelt. Wil je gewoon lekker op de knoppen rammen, dan moet je niet bij Yakuza 2 zijn.
Het eigenlijke spel bestaat uit heen en weer lopen tu en locaties die het verhaal verder brengen, zij het in de vorm van een gevecht, zij het in de vorm van een tu enfilmpje, dat veelal leidt tot een gevecht. Tijdens je wandeling doorkruis je prachtige, levendige Japanse steden met sfeervolle neonverlichting in de hoofdstraten en sombere steegjes waar zwervers zich ophouden. Zo nu en dan spreekt een willekeurig persoon je aan op straat om je vervolgens in elkaar te trimmen. Wanneer je ze van repliek dient en ze zelf tot gort slaat, dan bieden ze hun nederige excuses aan trekken ze zelfs hun portemonnee. Deze random encounters zijn iets minder frequent dan in het eerste deel en bieden een leuke afwi eling, maar stemmen niet echt hoopvol voor de tolerantie in de westerse samenleving. “Waar kijk je naar? Ik trim je in elkaar!”
De stad is meer dan een decor. De talloze winkeltjes, bars, Mahjong-clubs en golfbanen, zijn stuk voor stuk toegankelijk en bieden gevarieerde activiteiten om de tijd mee door te komen. Je kunt meisjes versieren, pluche beesten proberen te grijpen of zelfs een vechtgame spelen in de arcadehal. Op een gegeven moment raakte ik zelfs verzeild in een seksclub voor mensen met een luierfetisj. Toen ik niet wilde participeren, besloten de zo schattig ogende volwa en baby's me maar in elkaar te slaan. Terwijl je juist zou denken dat je met zo'n vreemde fetisj wel begrip zou hebben voor een andere seksuele leven tijl. Het geeft in ieder geval wel een idee van hoe bizar Yakuza 2 soms kan zijn. Dit soort scènes laten zien dat dit spel alleen maar in Japan gemaakt had kunnen zijn, want het toont de Japanse cultuur in al zijn facetten.
De activiteiten in de stad zijn leuk, maar niet perse noodzakelijk. Wanneer je je puur op de mi ies focust, dan kom je er ook wel. De ervaring en het geld dat je soms met facultatieve mi ies bij elkaar sprokkelt kan wel van pas komen, net als de spulletjes die je in de winkels koopt, maar zonder red je het ook wel. Om toch te forceren dat je zo nu en dan de stad verkent, geeft Yakuza 2 je soms geen enkel idee van waar je nu eigenlijk heen moet. Het gros van de tijd wordt op je radar met een roze pijltje aangegeven waar je naartoe moet, maar soms mag je dat zelf uitzoeken. Je moet dan net de goede persoon in het goede deel van de stad tegen het lijf lopen en in tu entijd vermaak je je maar met alles wat op je pad komt. Een beetje een kunstmatige manier om het eigenlijke spel op te rekken, daar je ook naar afloop van het verhaal nog prima de tijd kunt nemen om de stad te verkennen.
Het eigenlijke gameplayelement van Yakuza 2 zijn de gevechten, en die rammen heerlijk weg. Je hebt aardig wat combo's, ontwijkende en blokkende acties en een aantal heftige aanvallen die je kunt gebruiken wanneer een metertje is volgelopen. Vooral die laatste geven de gevechten een heerlijke impact. Om tegenstanders vast te grijpen, tegen een muur te pletter te slaan en vervolgens op hun hoofd te stampen, geeft een geweldig gevoel. Lo e objecten in de omgeving kunnen worden opgepakt en aangewend als wapen. De gevechten vinden net als in het eerste deel plaats in aparte arena's, die weliswaar lijken op de locatie waar je bent, en niet in de drukke straten waar je normaal doorheen schuimt. Dit haalt iets uit de dynamiek van het straatleven en zet de gevechten los van de spelwereld, die weer los staat van het verhaal.
En dat is mi chien het grootste probleem van Yakuza 2. Hoewel het een lekker vechtsysteem heeft, een sterk verhaal en een levendige spelwereld waarin van alles te doen is, ben je nooit met alle drie tegelijk bezig. Het ene moment loop je door de spelwereld, even later zit je in een gevecht, dan kijk je weer naar een tu enfilmpje, maar een echte eenheid wordt het nooit. Je wordt maar wat heen en weer gestuurd door de wereld, onderweg trim je wat willekeurige voorbijgangers in elkaar en op je bestemming krijg je weer een stukje meer van het verhaal te zien. Het verhaal dat Yakuza 2 vertelt is uitstekend, maar voor een dermate pa ieve verhaalvertelling kun je ook een film kijken. Desondanks is Yakuza 2 een prima afsluiting voor de PlayStation 2 die zeker gezien de zachte prijs de aankoop waard is. Al kunnen nieuwkomers in de Japanse maffiawereld beter eerst de eerste Yakuza op de kop tikken. Die is nog iets goedkoper en zo krijg je tenminste het hele levensverhaal van Kazuma Kirya mee, al is Yakuza 2 wel voorzien van een resumé van het verhaal van deel één.