Het eerste dat aan X-Men: Destiny opvalt is dat het zich grafisch goed weet te onderscheiden, maar niet in positieve zin. Vooral de effecten in tu enfilmpjes komen uit het jaar kruik. Vuurballen lijken sprekend op de bollen die vijanden in Doom naar je gooiden en de klauwen van Wolverine hoor je vaak wel, maar zie je niet. Schandaliger is dat het spel niet fatsoenlijk draait als het hectisch wordt op het scherm.
Toch is het ontwikkelaar Silicon Knights gelukt om in die grafische puinhoop een sterke sfeer neer te zetten. Vooral elementen als een vluchtende menigte in een verwoeste stad of zielige mutanten die dienen als proefkonijn in een laboratorium betrekken je bij verhalende gebeurteni en. Het zorgt dat je twijfelt aan alles wat je denk te weten over wat er gaande is, en het beïnvloedt subtiel je uiteindelijke keuze voor The Brotherhood of X-Men.
Zo veel om het lijf als Emma Frost
Je speelt één van de drie personages wiens mutantenkrachten pas ontwaken tijdens een verstoorde vredesmars na de dood van Profe or X. De verse mutanten zijn net als de verhaallijn helemaal nieuw. Het spel vergeet gelukkig niet iedereen, bekend of onbekend, helder te introduceren, waardoor het verhaal ook voor leken uitstekend te volgen is. Je leert het diepere gedachtegoed van zowel de X-Men als The Brotherhood kennen, wat je helpt later een overwogen keuze tu en beide partijen te maken. De tegenstanders, zoals de anti-mutantengroepering The Purifiers, worden daarnaast duidelijk als slechterik neergezet met hun dubieuze methodes en motieven.
In X-Men: Destiny volg je een afgebakend pad dat je door de levels heen leidt. De route is dus duidelijk afgeschermd en brengt je van knokpartij naar knokpartij, want veel ingewikkelder is de gameplay niet. Soms moet er een kort stukje geklommen worden, maar dit kan alleen op duidelijk aangegeven plekken. Daardoor heeft exploratie weinig om het lijf en voelt de grote oranje X die je de weg wijst een beetje overdreven.
Het tempo ligt op die manier wel lekker hoog. Je hoeft ook niet bang te zijn dat je wat mist door een verkeerde afslag te nemen. Het nadeel van deze achtbaanritachtige ervaring is dat de game aan de korte duur is: binnen zes uur bereik je de aftiteling. Dan komt het grootste gebrek van X-Men: Destiny aan het licht: het ontbreken van diepgang. De verschillen tu en de keuzes die je maakt zijn miniem en de ze leiden enkel sporadisch tot bescheiden andere gevolgen. Behalve het eindfilmpje en een handjevol afwijkende mi ies maakt het weinig uit of je X-Men of The Brotherhood aanhangt.
De verschillende achtergrondverhalen van de personages hebben daarnaast te weinig invloed op het verloop van de dialogen. Dat leidt tot onwennige situaties. Waarom wordt mutantenhater Adrian op eenzelfde manier behandeld als een 15-jarig meisje uit Japan? De gestroomlijnde mi iestructuur zou zich juist moeten lenen voor radicaal andere verhaallijnen, maar daar is geen moeite in gestoken.
Logan ‘Iceman’ Maximoff
X-Men: Destiny kent verschillende mutantenkrachten, wat in een superheldengame natuurlijk niet onbelangrijk is. De keuze tu en de hoofdkrachten Shadow Matter, Energy Projection of Density Control beïnvloeden in tegenstelling tot de verhalende keuzes wel degelijk de gameplay. Met Energie Projection kun je bijvoorbeeld vanaf veilige afstand met energiebollen schieten, maar met Density Control sta je je mannetje in fikse vuistgevechten. Je krachtenarsenaal groeit wat traag doordat je alleen op vaste tijdens het verhaal momenten nieuwe mogelijkheden krijgt. Die rem zorgt dat je je de eerste doorspeelbeurt precies krachtig genoeg voelt voor de tegenstand. Wie voor een tweede doorspeelbeurt gaat voelt zich wel gelijk een ‘Omega-level’ mutant; de eerste eindbaas is slechts met één aanval uit te schakelen.
Naast de hoofdkrachten kun je je personage ook uitrusten met zogenaamde X-genes. Die belonen je met een willekeurige kracht of kostuum van bekende mutanten. Je kunt de krachten vervolgens naar eigen smaak mixen en matchen, wat leuke resultaten oplevert. Wil je de diamanten huid van Emma Frost , ijskrachten van Iceman en snelheid van Quicksilver terwijl je in Wolverine zijn kostuum rondloopt? Geen probleem. Wie een volledige set van een mutant bezit, krijgt toegang tot hun X-modus, waardoor je een poosje nagenoeg onoverwinnelijk bent. Toch is het verzamelen van één gehele set niet nodig. Moeilijk is de game immers niet en bovendien is het maken van je eigen mengelmoes vele malen intere anter dan het imiteren van een bestaand personage.
Cyclops zag het aankomen
X-Men: Destiny geeft spelers een kans om een eigen mutant te vormen. Dat is leuk, maar buiten dit spelelement mist het spel de vrijheid en diepgang om je geboeid te houden voor langere tijd. De staat van dienst van ontwikkelaar Silicon Knights is sinds Eternal Darkne al dubieus, waarbij hooggespannen verwachtingen uitdraaien op een deceptie. Net als bij Too Human is X-Men: Destiny een potentievolle actie-RPG die de studio als teleurstelling op zijn CV mag noteren.
X-Men: Destiny is getest op de Xbox 360