We zouden omgerekend wel 800,4 kilometer willen lopen om de man te zijn die zijn schaamte laat voor wat het is. Maar we zouden het ook weer zielig vinden voor The Veronicas als zij hierdoor onaangeraakt blijven. Een totale zonsverduistering van hun hart is iets wat we onszelf nooit zouden vergeven. Dans gewoon, gaf een jonkvrouw op het beeldscherm als tip, terwijl we juist bang waren dat er gezongen moest worden. Nu we niet langer geel zagen van koudwatervrees voor het spelen van We Sing Encore, moest het er dan toch van komen.
Tijdrekken
En zingen hebben we gedaan, voor zover ons gekrakeel binnen de definitie van het werkwoord valt. Maar dat is nu gelukkig iets waar het spel zelf een oordeel over velt. We Sing Encore geeft netjes per regel aan wanneer je te hoog of te laag zingt, zoals je mag verwachten van een spel dat veel elementen leent van zijn PS3- en Xbox360-stiefbroertjes. Ook de lengte van de tonen wordt voorgeschreven en bij iedere noot die je produceert zie je mooi in hoeverre deze lang en zuiver genoeg is. Toch kan juist deze handigheid zorgen voor problemen, in het bijzonder als de rechtmatige zanger of zangeres van een nummer ondertu en al gestopt is met zingen. Het balkje loopt soms door en rekent je af op het mi en van een stukje dat niet eens echt in het nummer zit. Wie een bepaald nummer al van buiten kent zal deze voorkennis daarom links moeten laten liggen om deze stukken te kunnen halen.
Ken je de nummers helemaal niet - wat mij betreft al een perfecte score waard - dan kun je ook tegen problemen aanlopen. De weergegeven songteksten in combinatie met de toonladder volstaan lang niet altijd om een juist idee te schetsen van hoe snel je moet zingen. Het spel toont dan wel vooraf wat de volgende regel is die je moet zingen, maar pas wanneer deze daadwerkelijk aan de beurt is, merk je wat er van je keel verwacht wordt. Zelfs op de momenten dat de originele artiesten het ook niet meer weten en overgaan op ‘la-la-la-laa’s’ heb je daar als speler nog een flinke kluif aan. Het spel hoort hier namelijk meer in en tovert combinaties als ‘da-dum-li-di-da-dum-dum’ op het scherm, die je braaf besluit te volgen. Maar dan blijkt het spel toch de toonladder van de zanger aan te houden en loop je weer een aantal punten mis. Het had dus wat consequenter gemogen. Tot slot produceren de bijgeleverde microfoons nog een vervelende echo, die samen met de zang van het nummer door de luidsprekers van de televisie je kamer in schalt. Dit kan het extra lastig maken om liedjes die je nog nooit gehoord hebt tot een goed einde te brengen.
Multiplayer
Met de kleine gebreken in het strottenhoofd rijst de vraag des te meer of het spel verder nog genoeg leuke opties en varianten biedt om de moeite waard te zijn. Uiteraard is We Sing Encore geen zangsimulatie maar een partygame, die boven alles bedoeld is om met meerdere mensen op een jolige avond aan te slingeren. Met acht multiplayervarianten zit dat in ieder geval wel goed. Je kunt de microfoon doorgeven en het zo tegen elkaar opnemen, of je mag het direct uitvechten in één nummer. Wie liever samen zingt mag kiezen om dit in harmonie te doen of er een duet van te maken, waarin ieder een ander deel van de tekst op zich neemt. Heb je ondertu en genoeg geoefend en ben je toe aan een uitdaging, dan staat de Blind-modus voor je klaar. Hierin is de tekst van ieder nummer is weggelaten en zul je het helemaal zelf uit moeten zoeken. Als iedereen dan eindelijk is uitgezongen en de avond stilvalt, dan kan de selectie nummers tot slot nog als jukebox functioneren. En op dat moment mag je concluderen dat de liedjes in het spel toch wel erg aanstekelijk werken.
Ook wie nooit op dit soort avonden terechtkomt, kan nog uit de voeten met We Sing Encore. Het spel bevat dertig zangle en en deelt daarnaast titels uit aan het selecte groepje spelers dat wel blijkt te kunnen zingen. Na ieder liedje wordt je behaalde score getoond en zie je of je een vermelding als talent verdiend hebt. Dat dit niet voor iedereen is weggelegd, blijkt nadat het spel claimt dat we een “nieuwe manier van martelen” hebben uitgevonden. En dus wordt het tijd om onze kortstondige zangcarrière met het koord van de microfoon om zeep te helpen. We Sing Encore heeft in ieder geval goed werk afgeleverd om ons ondanks dit niet minder bedeeld te laten voelen. Want ook zonder zwangkwaliteiten valt aan de multiplayer nog genoeg plezier te believen. Pas als iedereen naar huis is, komen de mankementen bij de singleplayer aan het licht. En dan is de toegift voorbij. Wat blijft staan is een degelijk zangspel.