Het eerste wat opvalt aan de nieuwe Viewtiful Joe, is dathet spel een volledig eigen weg gaat. Niet meer een 2D actie-adventure, maarmeer een vechtgame. De link met Super Smash Bros. is snel gelegd, omdat hetspel verrekte veel overeenkomsten heeft met de Nintendo-hit. Het hele idee vanSuper Smash Bros. is een vast, niet al te groot, speelveld waarin verschillendepersonages het tegen elkaar uitvechten. Elk personage heeft zo zijn eigen kenmerkenen aanvallen. Red Hot Rumble doet exact hetzelfde.

Het is mi chien wat kort door de bocht, maar het is wel dee entie van het spel. Natuurlijk blijft het allemaal een typisch Viewtiful Joesfeertje behouden, inclusief de maffe dialogen en uiteraard de VFX-krachten. Depersonages bestaan uit alle bekenden uit de serie met onder andere ViewtifulJoe, Sexy Sylvia en Captain Blue. Tevens bevat het spel bekende vijandigepersonages, zoals de eindbazen uit de vorige games. Het klinkt allemaalveelbelovend en op papier heeft het dan ook alles in zich om een volgendeViewtiful Joe toptitel te worden.

Het flinterdunne verhaal gaat weer over Captain Blue die dezekeer met pensioen gaat. Hij wordt veel te oud voor al die heldendaden en zoekteen vervanger voor zijn films. Daar mag jij auditie voor doen. De Story Mode isonderverdeeld in verschillende films welke weer onderverdeeld zijn in vierstages. Bij elke film kun je een willekeurig personage kiezen en je krijgt eenvaste tegenstander. In de eerste drie stages van een film krijg je opdrachtenals zoveel mogelijk vijanden meppen of zoveel mogelijk diamanten verzamelen. Inde laatste stage krijg je een eindbaas voor je kiezen. Het is constant debedoeling om je tegenstander af te troeven.

In de Trial Mode krijg je veertig trials voorgeschoteld,waarin je aan opdrachten moet voldoen binnen een bepaalde tijd. Ontzettendfrustrerende opdrachten, maar ze bieden zonder meer een uitdaging. Maar latenwe eerlijk zijn, zo’n spel is niet gemaakt voor de singleplayer, vooral deStory Mode gaat dan ook vrij snel vervelen. Capcom weet dat ook wel en heeftgelukkig voldoende aandacht besteed aan de multiplayer.

Je kunt het tegen een CPU tegenstander opnemen, maar hetleukst is natuurlijk multiplayer met menselijke tegenstanders. Met maximaal vierspelers kun je het chaotische gevecht aangaan. De makers hebben er zelfs voorgezorgd dat je met z’n vieren kunt spelen met één enkele UMD. Spijtig genoeg gaande gevechten, hoe snel en chaotisch ze ook zijn, ze gaan toch snel vervelen.Red Hot Rumble mist de echt leukigheid van Super Smash Bros.

Ook de VFX-aanvallen kunnen daar weinig aan veranderen,omdat ze een stuk minder tot hun recht komen. ‘Inzoom’ betekent bijvoorbeeldgroter worden en ‘FastForward’ gaat niet verder dan een personage in de fik metkrachtigere aanvallen. Aan de graphics en het geluid ligt het in ieder gevalniet, want de platte cell-shaded graphics doen nog altijd goed hun werk en de stemmenen de muziek blijven prima verzorgd.

Viewtiful Joe: Red Hot Rumble leek alles in zich hebben omeen uitermate goede titel te worden. Op de Gamecube viel het spel echter wattegen en voor de PSP-versie is daar weinig aan veranderd. De singleplayer boeitniet lang, maar de Trial Mode en de multiplayer weten het spel te redden. Hetspel bestaat uit korte en snelle potjes, wat prima werkt op een systeem als dePSP en met de multiplayer valt ongetwijfeld een tijdje plezier te beleven. Tochhad het spel veel meer kunnen zijn en mist het alle originaliteit. ViewtifulJoe was eens vernieuwend, maar nu lijkt Capcom voor de makkelijke weg te gaan.