Noord-Amerika en het Verenigd Koninkrijk moeten er nog op wachten, maar onze Bratwürstfre ende oosterburen (en hier en daar wat andere Europese landen, waaronder wij) kunnen er al een tijdje mee stoeien: de Oblivion-achtige game Two Worlds. Alvast een waarschuwing vooraf: zorg dat je gelijk na een verse installatie de patch versie 1.4 installeert, anders zul je van een onaangenaam koude kermis thuis komen!

Want echt waar, ik weet niet wat het is met Duitse spellen, maar het merendeel van de games die daar ontwikkeld worden hebben ontzettend vaak te kampen met een flinke zooi aan nare bugs. Neem Gothic 3 bijvoorbeeld, het spel waar Two Worlds mi chien nog wel meer op lijkt dan Oblivion. Ook het derde deel uit de Gothic-reeks blonk niet bepaald uit in een gestroomlijnde bugvrije performance. Integendeel, als er na het een installeren van een zogenaamde patch meer problemen of andere rariteiten optreden, dan ga je jezelf toch afvragen wat die ontwikkelaars allemaal uitspoken op hun kantoortjes. Daarom dus nogmaals het advies: let erop dat je laatste versie hebt draaien, want anders valt er niet veel te beleven qua performance, maar ook op het gebied van balancing (maar daar komen we later nog op terug).

Dat gezegd hebbende, op naar de kern van het spel. Two Worlds is een rasechte westerse RPG die flink leentjebuur heeft gespeeld bij eerder genoemde spellen Gothic 3 en natuurlijk The Elder Scrolls IV: Oblivion. Vooral de uitgestrekte landschappen, bo en en heuveltjes met in de verte wat stadjes of hoge torens doen onmiddellijk denken aan die grote topper van vorig jaar. Niets mis mee verder, want eerlijk gezegd zie ik de westerse RPG graag zo. Het grote verschil met Oblivion, maar wel weer overeenstemmend met Gothic 3, is dat je nauwelijks keuzevrijheid hebt in het samenstellen van je personage: je bent een mens en een man. Klaar. Je kunt nog wel de kleur van je haar, je kapsel of, let op, de stand van je ogen veranderen, maar daar houdt het dan ook écht mee op. Het is namelijk zo dat het verhaal verlangt dat je een mens bent.

Je bent een stoere man met een nog stoerdere schaduw!

Niet dat dit verhaal nou zo bijster intere ant is: je tweelingzus (dat is dus die rondborstige dame op de voorkant van de doos!) is ontvoerd door duistere lieden die er achter kwamen dat jij en je zusje bepaalde gaven en kennis bezitten. Een slimme zet, want zo kunnen zij je taken dwingen uit te voeren. En dat doe je dan ook maar, je wilt immers je arme zusje niet kwijtraken. Om haar terug te krijgen zul je daarom een vijftal voorwerpen moeten terugvinden. Zoals het een echte RPG betaamt zijn die uiteraard over héél de wereld verspreid en uiteraard niet in de eerste de beste schatkist te vinden. Dat wordt lopen dus, want Antaloor, het land waar Two Worlds zich afspeelt, is niet bepaald klein te noemen. Hoewel wij van mening zijn dat de makers ietwat overdrijven met de grootte ervan (één centimeter op de kaart is bij benadering een seconde of 10-15 lopen), doe je er wel goed aan zo snel mogelijk een paard ergens vandaan te ritselen. Gelukkig krijg je deze dan ook al vrij snel in het begin van het spel en anders hebben de lokale bandieten nog wel een paard te eh, leen. Wat alle andere games niet hebben, maar in Two Worlds wél kan, is het vechten vanaf een paard.

Goed hard aan die teugels rukken, dan luistert-ie wel! Het kreng...

Dat klinkt weliswaar tof, maar de praktijk wijst dat het eigenlijk helemaal niet zo lekker werkt. In tegenstelling tot de meeste RPG's waar je op een paard kunt rijden, bestuur jij het paard. In Two Worlds bestuurt jouw personage het edele dier, wat het knolhobbelen ineens een stuk anders laat 'voelen'. Vaak genoeg heb ik gehad dat ik wel supersnel door de bo en kon rennen, maar dat het naar links of rechts sturen (omdat je bijvoorbeeld een kist zag waarvan de inhoud natuurlijk gejat moet worden) vaak onbegonnen werk is. Het beest luistert niet, of juist heel laat, en als hij dan toch eenmaal stuurt, zal dat heel anders gaan dan zoals jij het zou willen. Een tikkeltje frustrerend dus. Hoewel het leuk is dat men de aanpak van paardrijden wilde veranderen, is het toch niet helemaal wat we er van gehoopt hadden. Niettemin is het slaan met je wapen op voorbijgaande vijanden een aardige toevoeging die andere ontwikkelaars hopelijk ook over zullen gaan nemen.

Bij een RPG wil je natuurlijk kunnen stijgen in je level en ook Two Worlds voorziet daar ruim in. Maar waar je in andere spellen een kla e kunt kiezen, kun je dit gaandeweg Two Worlds zelf uitzoeken. Alles gaat allemaal via skill points die te verdienen zijn door opdrachten uit te voeren, of door gewoon alles neer te maaien wat je op je weg tegenkomt. Wil je bijvoorbeeld een magiër zijn, dan gooi je wat punten in de magic skills, waaronder de Fire- en Water-trees. Wil je meer met een boog gaan klooien, dan is het verstandig om wat punten te investeren in vaardigheden die gericht zijn op ranged combat. Maar als je wil, kun je natuurlijk ook de lompe warrior uithangen en punten gooien op skills als Critical Strike, Strong Hand, Berserk en meer van dat soort standaard skills.

Een nieuwe skill, Dirty Trick genaamd, in actie

Wel moet gezegd worden dat ontwikkelaar Reality Pump hun eigen systeem heeft gehanteerd wat betreft skills. De Dungeons & Dragons-regels zul je daarom hier ook niet aantreffen. Kijk dus niet vreemd op als je na tien skilllevels ineens 100% extra schade kunt aanrichten, of nog mooier: om de klap een critical strike van 500% uit kan voeren! Toch zitten er nog wel een paar originele vaardigheden bij, waaronder de 'Dirty Trick', het schoppen van stof en aarde in andermans gezicht waardoor deze tijdelijk verdoofd is.

Echter, bij het bedenken zulke originele skills schuilt ook een niet te onderschatten addertje onder het gras: het verzinnen van compleet onzinnige of overbodige skills! Zo kun je aanleren om sneller te gaan zwemmen, maar wat heeft dat voor zin als er in het hele spel maar één rivier is die je één keer over moet steken (en dát kan zelfs wel anders!). Nog zo'n hilarische vaardigheid is de 'Unmount Horse'-skill, waarmee je vijanden van hun paard af kunt slaan. Super tof bedacht, alleen, hou je vast: ER ZIJN HELEMAAL GEEN VIJANDEN TE PAARD. IN HET HELE SPEL NIET. D'oh.

Geen paard te zien.

Hier ook niet.

Een foto van een hert hebben ze vreemd genoeg wel!

Ik zie het dan ook nog wel gebeuren dat er met een toekomstige patch 1.5 dit hele skill-systeem enorm overhoop gehaald gaat worden. Terecht overigens, want het is eigenlijk een beetje knullig (understatement) om te zien dat men zich niet eens houdt aan wat zijzelf hebben ontworpen. Tu en twee haakjes: mijn gok is dat het dan ook deze reden is, dat Two Worlds voor de PC (in de rest van de wereld) én Xbox 360 (wereldwijd) uitgesteld is. Het Europese publiek (lees: Duitse fans) zou je in principe dan ook kunnen zien als de testers die feedback geven op wat er goed is, wat er minder goed is en wat er vervolgens veranderd moet worden. Niet helemaal eerlijk tegenover hen, want zij hebben wel de volle pond betaald voor iets wat nog lang niet helemaal gefine-tuned is, maar de schoorsteen bij Reality Pump moet natuurlijk ook blijven roken.

Niettemin ben ik er van overtuigd dat men aandachtig naar de fans blijft luisteren. Patch 1.4 was daar al het voorbeeld van, wie weet zal het allemaal goed komen in de toekomst. De oplettende lezer weet overigens dat ik dit zelfde ook gezegd heb voor Gothic 3, maar waar het daar uiteindelijk bleef hangen bij een stel patches en een nog steeds een haast onspeelbaar spel, geloof ik er heilig in dat het bij Two Worlds wel allemaal goed gaat komen op het gebied van gameplay. De basis is heel aardig, het systeem werkt best prettig; het is momenteel alleen enorm gemakkelijk en dus geen uitdaging. En skills die nergens op slaan horen er natuurlijk niet bij.

Iets waar ze nooit meer iets aan kunnen doen (want dat is gewoon onmogelijk), zijn de ingesproken teksten. Die zijn werkelijk hilarisch. Hilarisch SLECHT welteverstaan. Zelfs de gemiddelde Uwe Boll-film levert betere en geloofwaardige acteerprestaties af. Ik weet niet waar het fout is gegaan tijdens het schrijven van de dialogen en het vinden van Engelse stemacteurs, maar dit was eigenlijk een gevalletje van 'back to the drawingboard': het script is hoogstwaarschijnlijk direct vertaald vanuit het Duits naar het Engels.

Tip: oren dicht als hij praat

En eerlijk is eerlijk, dat klinkt écht nergens naar. De ene keer lag ik krom van het lachen, terwijl ik de andere keer tenenkrommend de gesprekken moest doorlopen. De makers kunnen nog wel zo hard beweren dat het een Oud-Engelse manier van praten/schrijven is, zoiets moet je gewoon niet doen! Zinnen die constant beginnen met 'mayhap', 'verily', 'pray', of continu 'aye': het is echt te fout gewoon. Dat het vervolgens ingesproken wordt door mensen die totaal geen idee hebben hoe ze iets correct moeten uitspreken, is de spreekwoordelijke druppel. Grammatica is kennelijk ook te moeilijk voor de schrijvers: er zitten fouten in die een eerstekla er nog niet zou maken op zijn eerste schriftelijke overhoring. Opnieuw wordt het pijnlijk duidelijk: Duitsers kunnen géén Engels.

Qua audio mi chien niets, maar grafisch zeer aardig!

Jammer, want voor de rest is Two Worlds een zeer degelijk spel geworden. Ietwat ruig mi chien, en het mist de fine e van een Oblivion (maar het evenaren van dat Meesterwerk is dan wellicht ook gewoon te hoog gegrepen), maar op zich helemaal niet verkeerd. Ik heb me dan ook meermaals betrapt dat ik het eigenlijk best leuk vond om de wereld van Antaloor een beetje te bewandelen. Zelfs ondanks het feit dat je te maken krijgt met framedrops en het gegeven dat de wereld in zijn geheel vrij kaal aan doet: omgevingen zijn weids, maar hebben per gebied allemaal dezelfde bloemen, bomen en dergelijke. Ook jammer: steden voelen niet druk aan en lijken eigenlijk allemaal op elkaar, er zijn maar een handjevol NPC's in de wereld en wat er rondloopt ziet er barslecht uit. En waar zijn de vrouwen gebleven? Ik wil vrouwen zien!

En wij dachten dat de vrouwen in Oblivion lelijk waren...

Eigenlijk is het heel simpel: het is gewoon een leuke RPG geworden, zo lang er maar geen conversaties zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan: probeer maar eens een gesprek uit de weg te gaan in een RPG waar elk stukje tekst ingesproken is! Niet te doen gewoon. Helaas, Two Worlds had een hogere score kunnen krijgen als ze maar iets beter hun Engelse le en hadden geleerd op school.

O, en mocht je je trouwens nog afvragen hoe de langverwachte multiplayer uiteindelijk uitpakt? Zie het als een summiere Guild Wars. Je start een nieuw personage (overzetten van je singleplayer-mannetje is er niet bij) en begint in een stad waar maximaal een man of twintig rond kan lopen, items met elkaar kunnen delen, kopen en meer van dat soort fratsen. Daarna kies je een server uit, waar je vervolgens met maximaal zeven anderen een hoop mi ies uit de singleplayer-modus kunt naspelen. Op moment van schrijven bleek dit langverwachte onderdeel alleen nog niet zo populair als gedacht: er was maar een handjevol met spelers te vinden en wat er rondliep waren (driemaal raden)… Duitsers!