In The Suffering nam je de rol aan van Torque, een man die ter dood werd veroordeeld voor de moord op zijn vrouw en kinderen. Hij weet zelf niet of en waarom hij deze moord begaan heeft. In afwachting op zijn executie breekt de hel los in de gevangenis. Vreemde wezens, geschapen door één of andere krankzinnige dokter, weten haast iedereen uit te moorden die op het gevangeniseiland aanwezig is. Aan het eind van The Suffering ontsnapte Torque met een boot van het eiland.

Aan het begin van The Suffering: Ties That Bind meert Torque zijn boot aan en, niet geheel tegen verwachting, wordt hij opgewacht door de sterke arm der wet. Of, daar lijkt het op. De mannen die hem gevangen nemen lijken namelijk heel wat anders met hem van plan te zijn. Het duurt niet lang voordat de horror die Torque doormaakte ook op het vasteland, in de stad Baltimore, zijn opwachting maakt. Opnieuw zit er voor Torque niet anders op dan te overleven, om erachter te komen wat men met hem van plan is.

Voor vernieuwing ben je bij Ties That Bind niet aan het goede adres. Het spel speelt precies hetzelfde als het eerste deel en ziet er ook grotendeels hetzelfde uit. Wanneer je beide games bij wijze van spreke aan elkaar zou plakken, zou je niet door hebben waar het origineel ophoudt en de opvolger begint. Wat je te wachten staat zijn nieuwe locaties, nieuwe monsters, nieuwe wapens en nog meer huiveringwekkende flashbacks, vreemde telefoontjes, obscure krantenartikels en een gestoorde gek die je probeert tot waanzin te drijven.

Net als in het eerste deel staat de keus tu en het goede en het slechte voorop in Ties That Bind. Afhankelijk van je speelstijl zul je hierdoor een goed, normaal of een slecht einde krijgen. Tot de slechte handelingen behoort bijvoorbeeld het vermoorden van onschuldige burgers, terwijl een goede speler ze juist bij zal staan. De goede optie brengt vaak aardig wat voordelen met zich mee, omdat burgers die aan je zijde meevechten aardig mee kunnen vechten. Sommige slechte zaken zijn overigens zo bruut dat je het haast niet over je hart kunt verkrijgen om deze misdaden te begaan. Wat te denken van het doodschieten van een huilend baby’tje onder een deken, omdat je het gejank op de achtergrond niet meer kunt verdragen?

Ties That Bind is overigens wel een stuk pittiger dan het origineel. Je tegenstanders komen in grotere aantallen op je af en de ammunitie is vaak schaars. Je kunt nog steeds maximaal twee verschillende wapens tegelijk met je mee dragen. In Ties That Bind zul je vaker nog dan in The Suffering, over moeten schakelen naar de beestachtige vorm van Torque om de tegenstanders het hoofd te kunnen bieden. Bepaalde tegenstanders zijn namelijk niet met conventionele wapens te doden.

De omgevingen in Ties That Bind zijn net iets mooier dan die in het origineel. De texture-resolutie lijkt wat hoger en er zijn nog meer leuke details waar te nemen in de omgeving. Toch miste ik op de een of andere manier de beklemmende sfeer die in het eerste deel wel aanwezig was. Het gevangeniseiland gaf toch meer het gevoel dat je opgesloten zit, dan de stad waarin het tweede deel zich voornamelijk afspeelt. Het lineaire karakter van het spel komt door de stedelijke omgeving ook wat meer geforceerd over, dan bij het eerste deel het geval was.

Een ander aspect dat de beklemmende sfeer niet ten goede komt, is het grote aantal monsters dat soms op je losgelaten wordt. Van de grootste exemplaren krijg je er meteen drie voor je kiezen, waardoor het speciale gevoel dat je een gigant verslagen hebt, snel wegebt. Je krijgt in Ties That Bind ook veel meer te maken met menselijke tegenstanders. Deze zijn minder angstaanjagend maar wel veel irritanter, omdat ze over automatische vuurwapens beschikken. Op het gebied van afwerking laat The Suffering: Ties That Bind soms wat te wensen over. Vooral de AI laat regelmatig wat steekjes vallen. Ze lopen straal langs je heen, worden te laat geactiveerd of lopen tegen de muur op.

The Suffering: Ties That Bind is een aardige opvolger die bij fans van The Suffering zeker in de smaak zal vallen. Het spel is geen verbetering van het origineel, maar vooral meer van hetzelfde. Toch mist Ties That Bind net dat beetje extra dat in het origineel wel aanwezig was. De sfeer is iets minder beklemmend en de monsters zijn wat minder angstaanjagend. Heb je het eerste deel nog niet gespeeld, koop van vooral die game en niet deze Ties That Bind. Het scheelt je inmiddels aardig wat duiten en wanneer het bevalt kun je altijd de opvolger nog in huis halen. Fans van The Suffering doen met Ties That Bind geen miskoop.