De roots van SWAT stammen uit een grijs verleden met de game Police Quest. Dat deze adventure waarbij je met ingetikte tekst jezelf een uitweg moest vinden in een web van corruptie, moord en intrige de grond legger zou zijn voor een game als SWAT4 zullen de ontwikkelaars van toen nooit hebben kunnen bedenken. Want inmiddels zijn we van het simpel vormgegeven Police Quest geklommen naar nieuwe hoogstes met onder andere graphics, geluid en doorgevoerde realisme. En dat is bij SWAT 4 goed te zien.

SWAT4 beslaat een veertiental mi ies die los van elkaar de doeleinden van het SWAT team bepalen. In deze veertien mi ies kom je in aanraking met de verschillende aspecten van waar een arrestatie team allemaal mee krijgt te maken. Zo kom je als speler terecht in onder andere een discotheek waar zo juist een bommelding is gemaakt, een huis van een serie moordenaar waar verschillende slachtoffers nog aanwezig kunnen zijn en een ziekenhuis waar een invloedrijke diplomaat het doelwit is geworden van een aantal strijdlustige terroristen. Probleem is echter dat de diplomaat in kwestie net onder het mes is gegaan.

Realisme is waar Irrational games haar zinnen op heeft gezet en in heel veel gevallen komt dat goed uit de verf binnen de game. Mensen reageren niet altijd even direct als je ze vraagt op de grond plaats te nemen met hun vingers “interlocked” op hun hoofd, grijpen alsnog naar hun wapen als je ze benaderd en verschuilen zich achter containers, deuren en andere objecten. Enig minpunt aan de AI is de manier waarop er wordt omgegaan met de politie als de terroristen achter het feit komen dat het huis waarin ze vertoeven wordt binnen gevallen. Veel van de AI zal de kamer waarin ze zich bevinden niet verlaten of zullen ten alle tijden hun gegijzelde onder schot blijven houden. De snelheid waar dit allemaal mee gebeurd simuleert wel weer enige vorm van realisme. Hoewel in veel gevallen enige haast wel is meegenomen, hanteert het SWAT team onder jouw commando een bepaald tempo wat allerminst snel te noemen is, maar wel het leven van veel mensen kan redden. Ook de models van de wapens en de agenten zelf zijn van een ongekende kwaliteit alsmede ook de omgevingen van de diverse mi ies. Al zijn deze laatste niet altijd even groot in omvang, de details die erin verwerkt zijn, zijn een goed teken van hoe games er later nog beter uit kunnen zien.

Op het gebied van gameplay is er nog al wat veranderd. Verwacht geen algehele Rainbow Six planning zoals je dat van de vroegere games gewend bent, maar een soort van “direct response” waarbij je na de keuze van je team en de uitrusting waarmee je zal binnenvallen, direct aan de slag gaat. Natuurlijk gaat het geheel wel gepaard met een algehele briefing waarin wordt uitgelegd wat de mi iedoeleinden zijn en waar je zelfs kunt luisteren naar het “911” gesprek met de politie. In veel gevallen kan je uit al deze informatie precies achterhalen hoeveel verdachten zich in het pand ophouden, maar hoeveel mensen er precies aanwezig zijn die echter géén bedreiging vormen blijven daardoor nog wel onbekend.