Wat ooit begon als een soort geintje, is geëvolueerd tot mi chien wel de meest serieus genomen gamefranchise van Nintendo. Super Smash Bros. is zelfs uitgegroeid tot een eSports-game. De Wii U- en 3DS-uitvoeringen van de vechtgamereeks - die draait om het toebrengen van zoveel mogelijk schade en vervolgens uit de ring meppen van tegenstanders - staan zonder meer bovenaan de lijstjes van heel veel hardcore Nintendo-fans. Met de versie voor de 3DS is er bovendien sprake van een primeur: nooit eerder deed Smash Bros. een handheld aan.
Minder fine e
Niet iedereen zal gelijk goed uit de voeten kunnen met deze versie. Na jarenlang de vechtersbazen van Nintendo en aanverwanten te hebben bestuurd met de legendarisch fijn in de hand liggende GameCube-controller, is het behoorlijk wennen om dat met de knoppen van de 3DS te doen. Sterker nog: na ruim tien uur op de klok Smashen we als ervaren spelers nog steeds niet met hetzelfde zelfvertrouwen als in eerdere delen. Vooral de circle pad, maar ook de kleine knoppen, maken het moeilijk om dezelfde fine e te krijgen in je spel als met het gebruik van een goede console-controller.
Ook is het even wennen om de spelactie te volgen op het kleine scherm, zeker in de grotere levels en tijdens gevechten met meer dan twee personages, hoewel 3DS XL-bezitters daar zeker minder moeite mee zullen hebben. Je kunt je afvragen of Smash Bros. wel tot z'n recht komt op een handheld. Niet alleen vanwege de beperkingen in besturing en zicht, maar ook omdat het bij uitstek een game is om met vrienden op de bank te spelen, starend en vloekend naar hetzelfde scherm. Wat dat betreft is de 3DS-versie vooral voor een bepaalde groep echte liefhebbers: fanatiekelingen die stiekem geen dag zonder Smash Bros. kunnen én bereid zijn om heel wat tijd te investeren in het zich eigen maken van de 3DS-besturing. Tevens zijn de besturing en zichtbaarheid van de vechtersbazen enigszins aan te pa en.
Oceaan
Wie zich waagt aan deze game, kan zich wel weer onderdompelen in een oceaan aan Nintendo-erfgoed. Met een grotere variëteit aan personages (zoals nieuwkomers Shulk uit Xenoblade en Little Mac uit Punch-Out!, maar ook niet-Nintendo-gezichten zoals Pac-Mac en Mega Man) dan ooit tevoren en vele verschillende levels, items en ander verwijzingen, beleef je in een kwartiertje meer Nintendo-historie dan tijdens een bezoek aan een retrogamebeurs. En wil je als fanatiekeling serieus knokken (zonder willekeurig opduikende items of andere storende factoren), dan heeft elk level nu ook een Omega-vorm: een eenvoudige, vlakke arena met behoud van de originele achtergrond en de muziek die sommige levels zo leuk maakt.
Naast de bekende lo e potjes, zowel tegen computergestuurde tegenstanders als andere mensen en zowel via een lokaal netwerk als online, hebben de ontwikkelaars hun best gedaan om je op zoveel mogelijk verschillende manieren te vermaken. Je kunt bijvoorbeeld ook naar online wedstrijden van anderen kijken én gokken op de winnaar. Of aan de slag met gevechtsreeksen en speciale uitdagingen, al blijven die laatste hier beperkt tot stadiongevechten tegen golven aan Mii-strijders, de uit Super Smash Bros. Melee bekende homerunwedstrijd met de zandzak en het vernietigen van zoveel mogelijk doelwitten door een bom te lanceren.
Het is wel jammer dat alle speltypes nogal verspreid door het spel verstopt zijn. De singleplayerstanden waarmee je nota bene veel content kunt vrijspelen, staan onder het kopje 'overig'. Verder introduceert de 3DS-versie nog de zogenoemde Smash Run, waarin je enkele minuten lang in een wereld vol kleine vijanden power-ups verzamelt voor een finalegevecht tegen volwaardige tegenstanders. In de praktijk ken je deze wereld vrij snel, gaat 'ie vervelen en voelt het minutenlang jagen op items als een sleur. Het gebrek aan een fatsoenlijk groter avonturenspeltype, zoals in Melee en vooral de Subspace Emi ary in Brawl, valt hierdoor des te meer op.
Honkbalknuppel
Een juist wel terugkerende en ditmaal meer uitgebreide feature uit Brawl is het naar eigen smaak kunnen aanpa en van personages. Ditmaal niet met stickers, maar door alternatieve aanvallen, statusboosts en zelfs andere kleding te verzamelen. Elke vechter kan zó getweakt worden dat je er optimaal mee overweg kunt. Wat meer snelheid ten faveure van verdedigend vermogen? Prima. Elk gevecht beginnen met een honkbalknuppel? Idem. Je krachtige speciale aanvallen verwi elen voor eentje met meer bereik. Kan gewoon!
Wie Smash Bros. een warm hart toedraagt, haalt de 3DS-versie gelijk in huis en zal daar vast geen spijt van krijgen. Zolang je maar over het nodige doorzettingsvermogen beschikt. We hebben sowieso hogere verwachtingen van de Wii U-versie, al is het alleen maar omdat die met diverse controllers te spelen zal zijn. Toch verdient het ontwikkelteam achter Super Smash Bros. voor de 3DS een grote pluim.