Streets of Rage 4 is de extreem late opvolger die iedereen verdient

Streets of Rage is het soort game waarvan alleen al de naam voor kippenvel zorgt. De hypnotiserende combinatie van rake klappen uitdelen aan golven van gespuis onder het genot van pompende techno geniet nog steeds een unieke status. Als piepjonge Nintendo-fanboy ging ik daar zelfs speciaal voor langs bij schoolvriendjes met een Sega Mega Drive - alvorens de originele games in de loop der jaren op diverse modernere platforms werden uitgebracht.

Over de ontwikkeling van een compleet nieuw deel is in al die jaren geregeld gesproken, maar nooit werd een Streets of Rage 4 doorgezet. Tot nu, 26 jaar (!) na de oorspronkelijke lancering van deel drie. Voor de ontwikkeling liet Sega zich leiden door de succesvolle aanpak van Sonic Mania uit 2017, dat het levenslicht zag door de inspanningen van een collectief kundige fans. Voor Streets of Rage 4 bundelden Dotemu, Lizardcube en Guard Crush Games hun krachten, als indie-ontwikkelaars met een ijzersterk begrip én passie voor de franchise.

Op het eerste gezicht is Streets of Rage 4 al een spektakel. Alle graphics zijn met de hand getekend en geanimeerd. Dat resulteert in een uiterst vloeiende en spetterende presentatie, mede dankzij rijke kleuren en reflecties van belichting en objecten. De tien levels barsten van de details en kennen een even levendige als grimmige, neon-overgoten sfeer, met welkome uitstapjes in oriëntaals en zelfs neogotisch aandoende omgevingen.

Wie behoefte heeft aan een hoger retrogehalte, kan extra pixel- en scanline-effecten over het scherm laten gieten. Technisch presteert de game over de hele linie solide: op alle spelcomputers draait de game rotsvast in zestig frames per seconde in een resolutie van 1080p. De enige zeer milde teleurstelling op grafisch gebied zijn de tussenfilmpjes in stripboekstijl: die passen weliswaar bij de originele trilogie, maar steken anno 2020 toch ietwat karig af naast de vloeiende introductievideo en gameplay.

De actie op het scherm wordt even sterk muzikaal omlijst door opzwepende techno als voorheen, ditmaal verzorgt door een collectief met onder meer oorspronkelijke componisten Yuzo Koshiro en Motohiro Kawashima. Ook hier is gedacht aan nostalgisten, want de soundtrack van de eerste twee delen kan eveneens onder de actie gezet worden.

De presentatie is in elk geval perfect afgestemd op de dynamische gevechten door het fictieve Wood Oak City. Met één van oude bekenden Axel Stone, Blaze Fielding en Adam Hunter, of nieuwe personages Cherry en Floyd, doorloop je elk level en duik je op vijanden met een combinatie van vechttechnieken. Naast diverse standaardaanvallen beschikt ieder over sterkere speciale acties - waarbij je richting van groot belang is voor het juiste effect.

Bovendien is er een risk-reward-element dat herkenbaar is voor Bloodborne-spelers: een speciale aanval kost namelijk wat levenskracht, maar die kun je direct terugwinnen door klappen uit te delen zonder zelf geraakt te worden. Bovendien zijn er nog zeldzame en spectaculaire ‘star moves’ om in één keer een hele groep mee weg te vagen.

In de scoreberekening aan het einde van elk level tellen niet alleen je rake klappen mee, maar ook overgehouden gezondheid en zelfs ongebruikte star moves. Daarmee beklim je niet alleen de leaderboard, maar zijn er ook nieuwe personages te ontgrendelen. Ook hier met een leuk knikje naar het verleden, aangezien het gros van de cast uit de originele games (met hun originele pixellook en speelstijl) valt te ontgrendelen.

De enorme hoeveelheid liefde die in de ontwikkeling van Streets of Rage 4 is gestoken is te voelen in elke rake klap. De voldoening van combo’s en verslagen midden- en eindbazen is zó sterk, dat je vaak wilt doorspelen tot de kramp in je handen toeslaat. Toch zal voor velen de uitdaging op momenten overgaan in frustratie: mogelijkheden om vijandige aanvallen te blocken of soepeler ontwijken dan door weg te lopen of springen, zijn er niet echt.

En die zouden de spelopzet misschien ook te ingrijpend veranderen, gezien de opzettelijke focus op offensieve strategie. Wel kun je de hulp van vrienden inroepen: twee spelers online, vier spelers lokaal co-op (en minder indrukwekkende competitieve stand), waarbij de game ook mooi schaalt in de hoeveelheid schade die je per persoon kunt toebrengen.

Al met al verdienen Dotemu, Lizardcube en Guard Crush Games een enorme pluim. Ondanks de enorme tijdspanne tussen de originele trilogie en dit vierde deel voelt Streets of Rage 4 als een échte opvolger. Geen remake of reboot die meer dan noodzakelijk put uit de materie van toen, maar een game die in alle opzichten voortborduurt op de originele formule, met zowel verfijning van bestaande elementen als nieuwe toevoegingen.

Daarmee wordt wederom het bewijs geleverd dat een collectief die-hard-liefhebbers met voldoende kennis van zaken daadwerkelijk voor het beste resultaat kan zorgen. En dankzij hen heb ik nu ook nog een extra goede reden om m’n vroegere schoolvriendjes weer eens te vragen voor een potje Streets of Rage.

Streets of Rage 4 is getest op PlayStation 4 en nu verkrijgbaar, ook voor Xbox One, Nintendo Switch en pc.

Laatste reviews op Gamer.nl: