Microïds was de enige ontwikkelaar die de laatste jaren nog wat leven wist te blazen in het adventuregenre, vooral met de twee uitstekende Syberia games. In tegenstelling tot de concurrenten in het genre, kreeg Microïds het wel voor elkaar adventuregames op de markt te zetten waarvan de production values van hedendaags niveau waren. Helaas is Microïds niet meer. De ontwikkelaar werd onlangs opgekocht door Ubisoft en de werknemers verdeeld over de teams binnen de Ubisoft Montreal studio. Gelukkig mogen we nog genieten van het laatste wapenfeit van Microïds, het moordmysterie Still Life. Een waardige afsluiter?

In Still Life neem je de rol aan van Victoria McPherson, een inspecteur bij de politie van Chicago die een reeks moorden onderzoekt op diverse vrouwen, welke allen op gruwelijke wijze zijn omgebracht. Op het moment dat het spel begint, zijn er al vier moorden achter de rug. Je komt op een koude ochtend aan op het plaats delict van de vijfde moord, alwaar je collega zojuist het moordtafereel nog ranziger heeft gemaakt met een dikke laag maaginhoud.

Welkom op de vijfde moordscène!

Het moordonderzoek in Still Life gebeurt op een gelijkaardige wijze als dat in veel tv-series en films het geval is. Je zult onder andere de plaats delict op aanwijzingen mogen doorzoeken, vingerafdrukken af moeten nemen en verdachten moeten interviewen. De opbouw van Still Life is strikt lineair, je hebt dus zelf niet de keus in welke opsporingsmiddelen je gebruikt. Het is dus een adventurespel in de kla ieke zin van het woord, met een point and click en een inventaris waarin je diverse spullen meesleept.

De oplo ing voor de moord ligt deels in je eigen huis.

Na enig onderzoek komt Victoria erachter dat haar grootvader, Gus McPherson, in de jaren dertig in Praag een gelijkaardige reeks moorden onderzocht. Terwijl Victoria op haar slaapkaper in haar opa's dagboeken duikt, zal je als speler de rol van Gus aannemen en ook in Praag het moordonderzoek mogen leiden. Gus is een privé-detective en gebruikt heel andere middelen om moorden op te lo en dan tegenwoordig het geval is. Een huiszoekingsbevel was toen nog niet nodig en paranormale gaven kwamen vaak van pas.

Het sfeertje in Praag is behoorlijk verschillend met die in Chicago.

Het verhaal van Still Life wordt op een briljante wijze opgezet en grijpt je van het begin af bij de keel. Men zadelt je niet direct op met een waslijst aan feiten maar laat je langzaam kennis maken met het verhaal en de personages. Hierdoor raak je de grip op het verhaal nooit kwijt, wat bij andere games te vaak het geval is. De wi elwerking tu en het heden en het verleden werkt daarnaast uitstekend, omdat beide verhaallijnen bijna even spannend zijn en elkaar op briljante wijze aanvullen. De verhaallijn is zondermeer de drijfkracht achter Still Life en was mi chien nog beter geweest wanneer het een film of een boek was, want de gameplay lijkt er soms vooral te zijn om de voortgang van het verhaal te stremmen.