Steel Diver is een vreemde eend in de bijt. In tegenstelling tot de vaak aantrekkelijke personages en toegankelijke gameplay van Nintendo-spellen moet Steel Diver het doen met trage duikboten, een oorlog cenario en een paar nietszeggende personages. Producer Shigeru Miyamoto staat bekend om zijn actiespellen waarin de speler meteen het resultaat van zijn bediening ziet, maar in Steel Diver wilde hij graag het andere eind van het spectrum verkennen. Net als in vliegsimulatoren wilde hij in Steel Diver de speler laten nadenken over welke gevolgen zijn stuurkunsten later zullen hebben. De 3DS-game gaat daardoor uit van een ‘realistische’ benadering; een duikboot is log en zwaar, en moet lang van tevoren worden bijgestuurd om geen obstakels te raken.
Het belangrijkste onderdeel van het spel is de Campaign, met mi ies waarin je met de stylus de duikboot langs een traject loodst. De keuze bestaat uit een snelle duikboot, een middelmaatje en een dikke sub. Het kost even wat tijd om te wennen aan de besturing; de duikboot reageert langzaam en glijdt een stuk door, zodat je vooruit moet denken en in de gaten moet houden wat er op je pad komt. Er is een regelaar voor dalen en stijgen, een regelaar voor vooruit en achteruit, en de middelste en grote duikboten kunnen ook hun neus omhoog en omloog brengen. Je begint links, kijkt op de kaart waar de onderzeese route heen leidt, schiet op zeemijnen, duikboten en schepen en probeert een vroegtijdig zeemansgraf te voorkomen door rechts in beeld te eindigen.
Prachtig geluid
In het diepe water kom je dus geen Koopa’s, Bowsers of prinse en tegen, maar verricht je realistische oorlogshandelingen zoals decoys loslaten om de torpedo’s van de tegenstander in de maling te nemen. Het is aan te raden het spel met een hoofdtelefoon te spelen, want de geluidseffecten en de muziek geven de game een mysterieus smaakje. De onderzeese levels hebben leuke details, zoals waterbelletjes die van torpedo’s en boten af komen en een schol vi en die om je stalen kolos door het water schieten. Ook bijzonder zijn de onderwatervulkanen en scheepwrakken. Spijtig is dat het spel zich in twee dimensie afspeelt. Het grafische effect is dan wel 3D, maar de sub beweegt zich door het water zoals Ecco the Dolphin bijna twintig jaar geleden ook al deed.
De teleurstelling laat niet lang op zich wachten als je eenmaal enthousiast het ruime sop met je sub kiest en slechts zeven mi ies krijgt voorgeschoteld. Onderweg kom je geen echte uitdaging tegen. Toegegeven, de bediening vereist vaardigheid, maar na tien minuten is dat obstakel ook achter de rug en stuur je als een nazaat van Jacques-Yves Cousteau fluitend het stalen oorlogsbeest naar zijn einddoel. Iets raken is geen probleem in dit ‘realistische’ onderwateravontuur: je kunt talloze malen tegen een torpedo of een rotswand opvaren voordat je daadwerkelijk tegen een ‘game over’-scherm aankijkt. En mocht je echt in de problemen dreigen te komen, dan kun je de gezondheidsmeter zomaar aanvullen door even boven de zeespiegel te verschijnen en wat lucht te happen. Daar knapt een duikboot altijd zo van op.
Vijanden en obstakels kun je min of meer links laten liggen: gewoon voorbijvaren en naar het eindpunt toe. Het gebrek aan uitdaging haalt de spanning volledig uit het spel. Bovendien heb je de in eerste instantie beschikbare levels binnen twee uur uitgespeeld. Daarna kun je deze vijf levels proberen uit te spelen met alle drie duikboten, zodat je nog twee levels kunt spelen. Van een behoorlijk verhaal is overigens geen sprake, als je tenminste de paar openingszinnen niet meerekent, waarin gesproken wordt over gebeurteni en in het jaar 19XX (geen typefout, er staat letterlijk 19XX).
Drie onderdelen
Naast de Campaign kun je Periscope Strike spelen, een onderdeel dat ook na elk level van de Campaign voorbijkomt om stickers te winnen waarmee je sub extra krachten krijgt. In Periscope Strike beweeg je de 3DS om je heen om andere schepen te zoeken, torpedo’s af te vuren of weg te duiken voor projectielen van de tegenstander. Steel Diver mag dan geen online mogelijkheden hebben en geen StreetPa gebruiken, maar biedt in dit onderdeel dus wel de bewegingsgevoelige besturing van de 3DS. Periscope Strike is een aardige afwi eling met aantrekkelijke 3D-beelden. Leuk om een paar keer te bekijken en dan weer te vergeten. Het derde onderdeel is Steel Commander, een variant op Zeeslag dat geheel in strijd met Nintendo’s beleid in vele pagina’s tekst wordt uitgelegd. Ook dit is slechts een simplistisch extraatje dat je een paar keer speelt.
Steel Diver leek op voorhand een van de intere antste 3DS-titels uit het eerste jaar van de nieuwe handheld. Het idee dat Nintendo een onderwateravontuur met een duikboot in de planning had, sprak meteen tot de verbeelding. Zeven jaar ontwikkeltijd en de kwaliteiten van Shigeru Miyamoto konden dit zinkende schip echter niet redden. Het resultaat is een pakket van drie spelletjes die het niveau van een browsergame nog maar net weet te ontstijgen.