Starlink: Battle for Atlas laat je spelen met dure ruimteschepen

In plaats van schattige wezentjes staan in Starlink ruimteschepen met een kleurrijk arsenaal aan wapens centraal. Door het bijbehorende fysieke speelgoed via een opzetstuk aan de controller te bevestigen, kunnen verschillende ruimtevaartuigen, piloten en wapens het spel worden ingeladen. Al deze onderdelen zijn afzonderlijk te verwisselen, waardoor je elke mogelijke combinatie zelf kunt bepalen – zolang je die specifieke onderdelen tenminste in je bezit hebt. De mogelijkheid om je eigen ruimteschip naar hartenlust samen te stellen is niet alleen buiten het spel vermakelijk, maar ook tijdens het spelen ontzettend handig.

Verschillende onderdelen zijn namelijk niet alleen cosmetisch verschillend, maar hebben ook allemaal unieke eigenschappen die in verschillende situaties van pas komen. Het ene schip is bijvoorbeeld langzamer, maar beter bestand tegen vijandelijk vuur, terwijl een ander schip vuurkracht inruilt voor snelheid. Wapens hebben allemaal een ander effect en elementen waarvoor bepaalde vijanden een zwakte hebben of juist weerstand. Dat maakt iedere combinatie nuttig voor een andere situatie en moedigt het vrij samenstellen (en kopen) van verschillende onderdelen aan.

Met die verschillende ruimteschepen trek je als lid van het intergalactische Starlink-team door het heelal in een poging je mentor uit de klauwen van een universumbedreigend kwaad te redden. Dat levert uiteraard de nodige gevechten op met ruimtebandieten, aliens en dienaren van een mysterieuze krijgsmacht die de naam 'Legion' draagt. Die gevechten vormen het grootste deel van de spelbeleving van Starlink en zijn meteen ook het beste onderdeel. De actie is snel maar overzichtelijk, heeft de nodige impact en stelt op visueel vlak niet teleur.

Het wisselen tussen effectieve wapencombinaties en piloten met afwisselende speciale vaardigheden zorgt er voor dat er voldoende variatie is om zulke schermutselingen keer op keer leuk te houden. Omdat elke piloot afzonderlijk levels verdient door het gebruiken van verschillende wapens en voertuigen, wordt die afwisseling op den duur wel steeds uitdagender. Een onervaren piloot gebruiken tegen vijanden van hoog een level vraagt om problemen.

De hoogtepunten van de actie vinden plaats tijdens aanvaringen met grotere tegenstanders, zoals de Primes, die meer doordachte strategieën vereisen en met hun spectaculaire aanvallen de nodige indruk maken. Ruimtegevechten tegen de Dreadnoughts doen daar zelfs nog een schepje bovenop. Op dit soort momenten heeft de gameplay van Starlink wel wat weg van die uit de Star Fox-franchise. Het is dan ook geen toeval dat de Switch-versie van Starlink exclusieve content heeft in de vorm van Fox McCloud en zijn Arwing.

Helaas is de ervaring met de rest van het spel niet even positief. Wanneer je niet vijanden in de pan aan het hakken bent, houd je je voornamelijk bezig met het verkennen van de verschillende planeten. Die planeten zijn kleurrijk en mooi vormgegeven, waarbij de vergelijking met No Man's Sky snel gemaakt is. Zodra je op de landkaart kijkt zie je meteen overal torentjes en missiemarkeringen verschijnen en wordt meteen duidelijk dat je een Ubisoft-spel speelt. Dat betekent dat overal wel wat te doen is en dat je buitenposten moet veroveren om meer van de landkaart te ontdekken.

De ontdekkingstocht wordt jammer genoeg wel tekortgedaan door het gebrek aan variatie. Je vliegt voornamelijk van punt A naar B om een bijna onophoudelijke stroom aan gelijksoortige missies te volbrengen, die naast wat ervaringspunten en een monetaire beloning weinig toevoegen aan het overkoepelende verhaal. Na het tiende neergestorte ruimteschip te hebben gescand. terwijl je je belagers van je afvecht. sluipt de verveling er in. Toch heb je wel grondstoffen en ervaringspunten nodig om door het spel te komen, waardoor je die saaie zijmissies helaas niet helemaal kunt overslaan.

De plot van Starlink is onderhoudend, maar niet baanbrekend. Uiteindelijk draait het in het hoofdverhaal ook om het verslaan van een steeds groter kwaad met een lineaire opbouw. Je vernietigt op een planeet de Extractors, om er achter te komen dat ze de krachtbron zijn van een Prime, waarna je die weer moet vernietigen. Dan blijkt dat die Primes weer de krachtbron vormen voor een Dreadnought en moet je daar achteraan. De piloten waaruit je kunt kiezen tijdens deze missies zijn best gevarieerd, maar de nadruk ligt op een handjevol van de minst interessante personen onder hen. Uiteindelijk wordt geen van de personages echt uitgediept, maar de personages die daar op het eerste oog een beetje tussenuit springen, zoals de plantachtige revolverheld Eli Arborwood, worden voornamelijk op de achtergrond gehouden. Het geheel is uiteindelijk te oppervlakkig.

Starlink: Battle for Atlas is volledig digitaal te spelen, maar een van de voornaamste verkoopargumenten is de mogelijkheid fysieke ruimteschepen samen te stellen en in te scannen. Wanneer je voor die optie kiest, is de keuze uit verschillende onderdelen beperkt tot je fysieke collectie. Het starterspakket bevat één schip, één piloot en een tweetal wapens. Daarnaast zijn er (tot nu toe) van zowel de extra schepen, losse piloten en wapensets ieder een viertal extra pakketten beschikbaar. Eén extra ruimteschip (met piloot) kost €29,99, een wapenset €11,99 en voor alleen een piloot ben je €7,99 kwijt. Het uitbreiden van die collectie gaat dus al snel veel geld kosten en dat maakt Starlink een prijzige onderneming.

Het helpt niet dat het speelgoed zelf niet heel interessant is om naar te kijken en van twijfelachtige kwaliteit is. Een Skylander of amiibo heeft wat dat betreft veel meer verzamelwaarde. Wanneer je er voor kiest volledig digitaal te spelen, heb je wel de duurdere Deluxe-versie (€99,99) nodig om alle spelelementen tot je beschikking te hebben; anders moet je de gewenste uitbreidingen los kopen (digitaal zijn de verschillende onderdelen wel goedkoper dan de fysieke varianten). De Switch-versie van Starlink is zonder twijfel de beste optie als je de keuze hebt, omdat die exclusieve Star Fox-content heeft die op andere systemen simpelweg niet beschikbaar is. Daarnaast komt de fysieke Arwing wél goed uit de verf.

Starlink is duidelijk gemaakt met een jonger publiek in gedachte en die doelgroep kan het zeker bekoren. Ondanks de herhalende gameplay is er door de wat serieuzere insteek ook voor oudere spelers plezier uit het spel te halen. De wapens en gevechten uit Starlink zijn heel vermakelijk en maken het gebrek aan variatie in missies grotendeels goed. De speelgoedelementen zijn volledig optioneel, maar het is de vraag of je genoegen neemt met de standaard mogelijkheden of bereid bent de portemonnee te trekken om de gehele spelervaring mee te maken. Ouders met jonge kinderen kunnen zich alvast voorbereiden op een spel, waarvoor ze weer herhaaldelijk naar de winkel moeten.

Starlink: Battle for Atlas is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch. Het fysieke starterspakket kost €79,99 euro; het digitale starterspakket is €59,99. Voor deze review is de PS4-versie gespeeld.

Laatste reviews: