Zoals zoveel andere games, is Stalingrad een RTS die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Aangezien heel veel strategiespellen zijn die zich in die periode afspelen, moet je met iets heel speciaals komen, wil je niet in de ma a verdwijnen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, Stalingrad verdwijnt inderdaad in deze ma a. Het principe waarop het spel is gebaseerd, is goed bedacht: neem een belangrijke veldslag uit de Tweede Wereldoorlog en maak hiervan een zo nauwkeurig mogelijke game. Dit houdt in dat de mi ies de werkelijkheid nabootsen, zodat je precies weet wat er destijds allemaal gebeurd is.
In het spel kun je twee campagnes spelen, namelijk die van de Duitsers en de Ru en. Zo krijg je een goed overzicht van wat zich aan beide kanten afspeelde. De eerste campagne is die van de Duitsers die de stad innemen, waarna je de borsjt en wodka uit de kast mag halen om de Ru ische campagne te spelen. Begin je echter aan de eerste mi ie, dan zal je meteen opvallen dat er geen tutorial aanwezig is. De doorgewinterde strategie-gamer zal waarschijnlijk geen problemen hebben met de standaard bediening van het spel, maar voor de beginner is het niet echt handig om meteen zo'n vuurdoop te krijgen.
Ook voor de die-hard strategiefan zal Stalingrad echter een uitdaging zijn. Niet omdat de mi ies zo moeilijk zijn, maar omdat je eigen troepen simpelweg niet willen meewerken. Zo kun je geen enkele formatie kiezen voor je troepen. Als je je troepen vooruit stuurt, zullen ze in precies dezelfde volgorde rijden zoals ze begonnen waren. De kans is dus groot dat je zwakkere troepen vaak vooraan staan. Er gaat dus nogal wat tijd zitten in het steeds opnieuw ordenen van je manschappen. Ook zul je regelmatig meemaken dat tanks en troepen gewoon stoppen of simpelweg de verkeerde kant opgaan. De path-finding in de game is werkelijk één van de slechtste die ik ooit gezien heb. Troepen rijden tegen bomen, bruggen en gebouwen aan, en proberen niet eens eromheen te rijden. Tanks stoppen midden op bruggen, waardoor ze een enorm makkelijk doelwit zijn en de rest van je troepen ook stil moeten staan. Dit was, op zijn zachtst gezegd, soms enorm frustrerend.
De mi ies zelf zijn ook vrij standaard: verover dit punt op de map, waarna je moet doorgaan naar dat punt. Verdedig dit punt op de kaart totdat hulp arriveert. Zodra je het spel speelt, krijg je al meteen een Been there, done that gevoel. Base-building is een woord wat niet voorkomt in het woordenboek dat tijdens het maken van Stalingrad gebruikt werd. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Je hebt ondersteuningstroepen die je tanks kunnen repareren en herladen. Je zult deze troepen dus goed moeten verdedigen, want zodra deze kapot zijn, kan er niets meer gerepareerd worden. Heb je een mi ie volbracht, dan krijg je, zoals bij bijna elke RTS-game, een pagina met statistieken. Hier staat onder andere het moreel, wat echter geen enkele betekenis heeft in de rest van het spel.
Grafisch is Stalingrad een middenmoter. De tanks, troepen en gebouwen zijn leuk, maar niet meer dan dat. Als speler kijk je er vanaf een vast punt tegenaan, wat inhoudt dat de omgevingen in 2D zijn. Met al het grafische geweld van tegenwoordig, is dit mi chien een vreemde keuze, maar erg storend is het niet. Het geluid is niet van erg hoge kwaliteit. Net als bij de mi ies, krijg je het idee dat je dit allemaal al eens beter hebt meegemaakt.
Concluderend kan gezegd worden dat Stalingrad een matig tot slecht spel is. Vooral de verschrikkelijke AI en path-finding maken het spelen van deze game soms tot een hel. De mi ies zijn weinig gevarieerd en audiovisueel is het maar matig. Wil je een echte goede WWII RTS, zoek dan verder, want aan Stalingrad zal je weinig plezier beleven.
Gameplay: 5,0Graphics: 6,0Geluid: 6,0Totaal: 5,2