Terwijl het Spore-universum langzaam leegliep, zijn de makers van de 'monstersim' druk bezig geweest met Spore: Galactic Adventures. Een update waarvan wij dachten dat het de oplo ing zou vormen voor het grootste minpunt aan Spore: het gebrek aan diepgaande gameplay. Nu we Spore: Galactic Adventures zelf hebben gespeeld zijn we jammer genoeg niet veel wijzer geworden. Het spel is zeker uitgediept, maar ook een stuk vreemder geworden.

Wie denkt dat Galactic Adventures naadloos in Spore over gaat, heeft het mis. Integendeel, Galactic Adventures staat, met uitzondering van het gebruik van gecreëerde wezens, huizen en andere objecten, compleet los van Spore. Je hoeft geen ruimtereizen meer te maken en op zoek te gaan naar gekoloniseerde planeten; alle avonturen worden op een ordelijke manier gepresenteerd in een apart keuzescherm. Het aanbod is bovendien nog behoorlijk beperkt en bestaat voornamelijk uit een handvol Maxis-creaties (met behulp van de makers van Robot Chicken) en een paar dozijn creaties van gamejournalisten die de kneepjes van het mi ie maken nog niet helemaal onder de knie hebben. Het voelt dus allemaal nog niet echt als Spore aan.

Wat wel weer echt Spore is, is het feit dat je een nieuwe kapitein voor je ruimte-avonturen mag maken of toewijzen. Het maken van een nieuwe kapitein werkt hetzelfde als het creëren van een nieuw wezen in Spore. Het enige verschil is dat je hem direct moeten uitdo en met extra kleding, waar je dit in Spore zelf pas in de Civilisatie-fase kreeg. Zoals gezegd kun je ook een bestaand wezen gebruiken en deze voorzien van  een rare pet, wat stoere bepantsering en een coole naam. Ben je klaar, dan kan je eerste ruimte-avontuur beginnen. Een avontuur dat je waarschijnlijk wel even bijblijft.

Na een kort laadscherm word je namelijk gedropt in Adventure Town, en wat je daar te zien krijgt moet ongeveer in de buurt komen van wat een hippie op LSD en paddo's gemiddeld op een dag voorbij ziet komen. Roze, konijnachtige wezens, grote paddenstoelen, regenboogkleuren, vrolijke technodeuntjes, rare kikkers en vooral veel lolligheid. Zoveel lolligheid dat je er bijna verdrietig van zou worden.  Door alle wazigheid heen volbreng je de eerste, niet zo bijster moeilijke opdracht door naar de poort van de stad te lopen. Gevolgd door een bezoekje aan een museum, een spacy ruimtekapitein en een schapenhoedster. Wie bij de konijnen de weg nog niet kwijt was, is het nu zeker.

De eerste indruk bestaat dan ook uit gemengde gevoelens. Aan de ene kant heb je het gevoel dat de makers inspiratie te over hebben en dat het na de trainingsmi ie alleen nog maar vreemder gaat worden. Aan de andere kant heb je echt het idee dat dit een grapje is en dat er straks een Spore-wezen aan komt lopen die zegt dat het 'echte' spel pas over een week uitkomt. Gelukkig merk ja na een mi ie of twee dat de makers inderdaad inspiratie te over hebben. De trainingsmi ie is veruit de slechtste van allemaal en Maxis zou er verstandig aan doen om hem gewoon uit de lijst te halen. Wat overblijft, is een bonte verzameling van vreemde, soms best intere ante mi ies die we overduidelijk hebben gemist in het origineel. Soms hadden we zelfs het idee dat we een scène uit de boekenreeks Hitchhiker's Guide to the Galaxy van Douglas Adams aan het naspelen waren.

Wat moet je bijvoorbeeld denken van een mi ie waarbij je twee bodyguards uit de weg moeten ruimen, zodat je de weg vrijmaakt voor een groepje van de lelijkste wezens die je ooit hebt gezien? Zonder jouw hulp waren ze echt nooit een discotheek binnen gekomen dus geef jezelf maar een schouderklopje. Andere mi ies bestaan uit het redden van circuspersoneel dat door de geflipte circusbaas zelf wordt gegijzeld, het beschermen van pinguïns voor een paar maniakale sneeuwmannen in een gigantische sneeuwbol of zelfs een miniquest in het Witte Huis. We moeten toegeven dat het niet de meest uitdagende opdrachten zijn, maar je zult het gros wel volbrengen met een glimlach op je gezicht.

EA probeert de levensduur van de uitbreiding nog wat te rekken door middel van een soort beloning ysteem, maar slaat hiermee de plank wel een beetje mis. Iedere mi ie die je met succes volbrengt levert, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad, een aantal punten op. Die punten kunnen vervolgens worden ingeleverd voor nieuwe wapens of health-generators.  Een leuk idee, maar je kunt in feite een level dusdanig ontwerpen dat het erg eenvoudig wordt om die punten te halen. En mocht je geen behoefte hebben aan raketwerpers of extra gezondheid, dan kun je er ook voor kiezen om alleen maar levels te spelen die geen wapens vereisen of die je laten spelen met een vooraf geselecteerde ruimtekapitein.

De makers van de animatieserie Robot Chicken zijn verantwoordelijk voor een aantal van de aangeboden mi ies en die taak hebben ze met verve uitgevoerd. Het grote toverwoord bij Galactic Adventures is echter User Generated Content. De uitbreiding voorziet namelijk in een uitgebreide adventure editor waarmee je de vreemdste of juist moeilijkste mi ies kunt maken, en dit alles op een eenvoudige manier. Je begint met een planeet en past hem naar jouw wensen aan. Je kiest een paar personages die een  hoofdrol gaan vervullen in de mi ie, schrijft wat tekst, plaatst wat objecten, stelt je opdrachten in en je mi ie is in feite klaar. Zo simpel is het.

De complete Spore-database met zelfgemaakte wezens, huizen, voertuigen, bomen en planten kan worden aangewend om jouw avontuur met de nodige objecten te voorzien. Hierdoor krijg je in dus een bijna onuitputtelijke bron van bouwmaterialen. Mocht er echt niets bijzitten van je gading, dan kun je het ook gewoon zelf maken. Spore: Galactic Adventures geeft je enorm veel macht en maakt je mede-auteur van de verhalen die je beleeft. Het is echter wel een hele klus om een echt goede mi ies te maken, waardoor er vooral in het begin ook veel slechte, huisgemaakte mi ies zullen zijn.

Een ander minpuntje is het vinden van de mi ies die wel leuk zijn. Op dit moment valt het aanbod nog wel mee, maar als het spel straks wordt opgepakt door een groot aantal gamers, dan wordt het een lange zoektocht naar een avontuur dat aan jouw wensen voldoet. Dat je daarnaast soms best lang moet wachten totdat een mi ie opgestart is, wekt tevens wat frustratie op. Dat je daarnaast soms best lang moet wachten totdat een mi ie opgestart is, wekt tevens wat frustratie op. Het was voor ons ook klein beetje frustrerend om te moeten ontdekken dat de uitbreiding wel degelijk in het origineel verwerkt zit, maar dat we maar mondjesmaat de nieuwe adventure kunnen kiezen. Bovendien biedt de game gewoonweg te weinig inhoud om als lo taand deel lang te blijven boeien,