We bevinden ons op dit moment in het tijdperk van de nieuwe generatie consoles. De Xbox 360 is al geruime tijd beschikbaar, de Wii is een regelrecht schot in de roos voor Nintendo en de PlayStation 3 krijgt zo stilaan de titels waar fans op zitten te wachten. Het is dan ook wonderbaarlijk dat de PlayStation 2, een machine die stamt uit de vorige generatie, vandaag de dag nog steeds vlotjes meedraait tussen al dat next-gen geweld. Bovendien mag de console nog regelmatig toptitels huisvesten waar de concurrentie enkel van mag dromen. Ook ontwikkelaar Level 5 laat met Rogue Galaxy duidelijk zien dat er nog leven zit in die ondertussen zeven jaar oude roestbak. Het verhaal van Rogue Galaxy is er eentje vol met avontuur. De speler gaat op pad met ruimtepiraten die door het heelal rondvaren in de hoop allerlei verborgen schatten te ontdekken, zeg maar de droom van elke achtjarige jongen. Bekijk het als Star Wars meets Pirates of the Caribbean, een mix die opvallend interessant blijkt te zijn en zich op een verbluffende manier heeft weten te vertalen naar een spelconcept. Schatten zoeken is trouwens niet het enige waarmee je bezig zal zijn, zoals in elke Japanse RPG is er uiteraard nog het eeuwige kwade dat je moet zien te overwinnen om in dit geval niet de wereld, maar het universum te redden van de ondergang. Dieper ga ik niet op de verhaallijn van Rogue Galaxy in, simpelweg om bepaalde dingen niet te verklappen. Wat ik wel kan laten glippen is dat Level 5 de speler constant aan het beeld zal kluisteren door slechts met mondjesmaat alle functies van het spel vrij te geven. Zo ontmoet je bijvoorbeeld pas na een uur of tien spelen het laatste lid van je piratenbende. Het effect is dat je tijdens Rogue Galaxy voortdurend verrast zult worden met nieuwe dingen die telkens weer een verlangen in je opwekken waardoor je weer een uurtje of twee gaat doorspelen. Let wel, Level 5 heeft ervoor gekozen om van haar game een verhalend stuk te maken. Hiermee bedoel ik dat bepaalde dialogen erg breed worden uitgesmeerd en je dus vaak lange tijd naar het beeldscherm zit te staren. In het verleden is reeds gebleken dat de meerderheid van de gamende bevolking niet te porren is voor deze filmische aanpak, vooral dan omdat hetgeen je te zien krijgt saai is, en soms zelfs onlogisch blijkt te zijn door een povere vertaling. Gelukkig heeft Rogue Galaxy niet te kampen met dat soort problemen, Level 5 heeft duidelijk moeite gedaan om ook westerse spelers op hun wenken te bedienen.

Ten eerste valt onmiddellijk op dat de dialogen knap geschreven zijn en voor de verandering eens niet vol zitten met tenenkrommende taalfouten. Ook de acteurs die de stemmen hebben ingesproken zijn van een hoog niveau, een verademing als je soms hoort wat voor amateuristische rommel andere ontwikkelaars in hun games stoppen. Daarentegen bevat Rogue Galaxy nog genoeg vreemde, typisch Japanse puberhumor zoals we dat ondertussen al kennen uit het Japanse RPG-genre, al laat Level 5 gelukkig nooit toe dat de flauwe grapjes de overhand krijgen. Naast het ontdekken van een immens heelal met je ruimteschip dient er ook gevochten te worden. Verwacht echter geen statische turn-based gevechten, Level 5 heeft een eerder actief vechtsysteem gebruikt, vergelijkbaar met dat uit Final Fantasy XII en de Kingdom Hearts-reeks. Wat wel opnieuw zijn intrede doet zijn de random encounters: tijdens je zoektocht duiken er voortdurend vijanden uit het niets op. Een bejaard systeem, maar het leuke is dat er helemaal geen laadschermen optreden eens je de monsters tegen het lijf loopt, het spel transformeert naadloos van verken- naar gevechtsfase. Dat geldt trouwens voor heel Rogue Galaxy, zelden loop je tegen een laadscherm aan dat langer dan twee seconden op je beeld blijft hangen. Indrukwekkend!   Tijdens een gevecht heb je als speler een paar mogelijkheden. Je kunt monsters van dichtbij aanvallen met je wapen of ze van een afstand schade berokkenen door bijvoorbeeld met een geweer te schieten. Daarnaast is het ook mogelijk om speciale aanvallen uit te voeren, gaande van het lanceren van elektrische schokken tot een beschermend schild oproepen. Ook het gebruiken van voorwerpen en het wisselen van je uitrusting is mogelijk tijdens een gevecht. Personages die naast je zijde vechten bestuur je het merendeel van de tijd niet zelf, ze doen hun eigen ding naargelang de strategie die jij voor ze kiest. Zo kun je ze bijvoorbeeld allemaal op één vijand laten inhakken of geef je ze het bevel hun eigen tegenstander uit te kiezen. Deze manier van vechten kan perfect werken, zoals we al eerder gezien hebben tijdens Final Fantasy XII, waarin een gelijkaardige mechaniek zat. Rogue Galaxy heeft echter te kampen met wat A.I.-problemen, waardoor je teamgenoten soms als een kip zonder kop dingen doen die je kans op het winnen van een gevecht drastisch verlagen. Het is wel mogelijk om elk teamlid afzonderlijk commando's  te geven, maar dat is zo'n omslachtige bezigheid dat het eigenlijk niet als een optie gezien mag worden. Vooral de manier waarop ze roekeloos tegen de vijand te keer gaan zonder enig oog voor hun eigen gezondheid kan de nodige kopzorgen tegeweeg brengen.

Wat wel leuk is zijn de kleine hindernissen waarmee je tijdens een gevecht zo nu en dan rekening mee moet houden. Zo zijn er bepaalde vijanden die zich beschermen en hun zwakke plek enkel vrijgeven als je eerst op hun kop hebt gesprongen. Een ander voorbeeld zijn de confrontaties met eindbazen. Deze meestal gigantisch grote monsters vereisen een bepaalde strategie om ze tegen de vlakte te krijgen, gaande van het gebruiken van het juiste wapen tot het vinden van een fout in hun verdediging. Je denkvermogen zal echter nooit op de proef worden gesteld, de dingen die je moet doen zijn vaak overduidelijk. Waar je je hersenen wel voor moet pijnigen is het zelf vervaardigen van voorwerpen, wapens en andere soorten uitrusting. Door gebruik te maken van een paarse, metaaletende kikker (die ook in het PSP-spel Jeanne d'Arc opduikt, tevens van Level 5) is het mogelijk om wapens met elkaar te laten samensmelten in de hoop een sterker wapen als resultaat te krijgen. Voordat je echter twee dingen met elkaar mag combineren moet je eerst de nodige ervaring met het desbetreffende voorwerp hebben opgedaan op het slagveld. Gewoon twee zwaarden in de winkel kopen en ze voederen aan je paarse kikker is dus geen optie, een keuze die Level 5 bewust heeft gemaakt. Zeg nu zelf, je haalt toch veel meer voldoening uit het vervaardigen van een nieuw voorwerp door dingen te gebruiken waar je eerst heel wat tijd mee hebt doorgebracht? Het zelf maken van items gaat echter nog veel verder. Zo krijg je op een bepaald moment een volledige fabriek ter beschikking waarmee je door allerlei ruwe materialen te combineren, zeldzame voorwerpen kunt creëren. Het maken van die dingen is trouwens een volwaardig spel op zich, zo moet je metalen bijvoorbeeld eerst smelten voordat je er wat mee kunt maken. De items die je maakt zijn meer dan gewoon leuk, je hebt ze ook nodig om je speciale aanvallen te ontgrendelen. Even geen zin om dingen uit te vinden, dan ga je toch gewoon insecten vangen op de verschillende planeten in het heelal die je daarna á la Pokemon tegen elkaar kunt laten vechten. Genoeg minigames en randopdrachten dus die samen met het doorlopen van de verhaallijn ervoor zorgen dat je minstens een dikke veertig uur bezig bent voordat je de eindgeneriek te zien krijgt.   Als laatste moet benadrukt worden dat Rogue Galaxy er verbluffend mooi uitziet. Elke planeet is totaal anders en kent haar eigen architectuur, thema's en kleurenpallet. Het is dan ook zonde dat, eens je wat meer tijd op een planeet doorbrengt, alles er wel knap blijft uitzien, maar na een tijdje ga je toch snakken naar een nieuwe, verse planeet. Vooral tijdens het uitkammen van kerkers kan de omgeving wat repetitief overkomen. Wat de soundtrack betreft, deze is dik in orde met onder andere een magistraal mooi openingsnummer en sfeervolle achtergronddeuntjes die in je hoofd blijven rondspoken.