De laatste twee Bond-films, Casino Royale en Quantum of Solace lijken niet iedere Bond-liefhebber te bekoren. Daniel Craig lijkt weinig op zijn voorgangers en ook op de films zelf is kritiek. Dit betekent echter niet automatisch dat de Bond-games er minder van worden. In een videogame knallen we namelijk liever slechteriken af dan dat we een schone dame moeten versieren.

Quantum of Solace is ontwikkeld door Treyarch en kreeg als motor de Call of Duty 4-engine mee. Omdat de vorige Bond-film, Casino Royale, opvallend genoeg geen game kreeg, werd besloten om in deze game dan maar beide films te behandelen. Dit hoeft op zich geen verkeerde keuze te zijn, maar dan moet het wel allemaal kloppen. In Quantum of Solace begin je met enkele missies die losjes gebaseerd zijn op de gelijknamige film, maar vervolgens neemt het spel je mee naar enkele missies afkomstig uit Casino Royale om uiteindelijk weer enkele scènes uit Quantum of Solace op te voeren. Klinkt verwarrend, en dat is het ook. Het is niet zo dat Treyarch er een potje van maakt, want door enige creatieve vrijheid weten ze de missies wel met elkaar te verbinden, maar met de film Quantum of Solace heeft het weinig meer van doen.

Uiteindelijk weet de game wel het juiste Bond-gevoel te raken. Tijdens enkele persbijeenkomsten liet Treyarch al doorschemeren dat ze veel eigenschappen uit vorige Bond-games zouden schrappen en dat ze de films slechts als leidraad wilden gebruiken. Geen wilde auto-achtervolgingen of een minigame in de vorm van een kaartspel dus. Men wilde een pure Bond-game, zonder al teveel poespas en met genoeg actie, waardoor de vaart in het spel blijft. Om de game niet in een recht-toe recht-aan shooter te laten veranderen, hebben de makers wel wat afwisseling aangebracht. Een goed voorbeeld hiervan is de vechtscène in Sienna, waarbij je op het juiste moment op de juiste knoppen moet drukken. Andere 'minigames' zie je terug in de vorm van korte handgevechten met tegenstanders of het openmaken van elektronische sloten. Waarbij de laatstgenoemde eerder irritant dan leuk is, maar dat terzijde. Juist door de gamer niet constant te bombarderen met vijanden weet de game net dat beetje meer te brengen dan de doorsnee shooter.

Jammer genoeg weet Quantum of Solace dit op sommige momenten weer handig om zeep te helpen door van Bond alles behalve een chique geheim agent te maken. In veel Bond-games voert stealth de boventoon, maar in Quantum of Solace kun je dat principe al vrij snel overboord gooien. Werkelijk overal staan gasflessen, compressoren en ander ontvlambaar materiaal die zorgen voor gigantische explosies. De hoeveelheid van dit soort ongein die opgevoerd wordt, tart werkelijk iedere verbeelding. Zelfs in een museum is er geen gebrek aan deze dingen, wat voor een gebouw vol met kostbare kunst toch wel wat vreemd is. Dat Bond vervolgens het halve museum opblaast is dan ook eigenlijk geen verrassing meer.

We betrapten ons er zelfs op dat we in bepaalde levels het alarm opzettelijk af lieten gaan, zodat we direct de beschikking kregen over de machinegeweren van gedode tegenstanders. Deze manier van spelen is namelijk eenvoudiger dan veiligheidscamera's omzeilen en wachten tot de bewakers de andere kant opkijken. Niet dat de kunstmatige intelligentie bijzonder slecht is, maar iedere gamer die een beetje bekend is met het shooter-genre zal niet altijd teveel moeite hebben met de tegenstand in Quantum of Solace. Wij speelden de game op Hard, de op een na hoogste moeilijkheidsgraad, en waren niet langer dan een uurtje of vijf bezig. Tegenstanders doen vaak precies hetzelfde en er is veel gescript, wat de herspeelbaarheid van het singleplayer gedeelte niet ten goede komt.

Maar de voorgeprogrammeerde sequenties zijn niet per se een nadeel. Door de over the top actie heeft Bond wat meer weg van Rambo dan van een ambtenaar in dienst van MI6, maar de game zelf weet op bepaalde punten wel degelijk te overtuigen. De vergelijking die sommigen met de klassieker Goldeneye maken zijn wat overtrokken, maar er zijn momenten dat je jezelf echt Bond waant. Dit is bijvoorbeeld het geval tijdens de Construction Yard-missie, waarbij de achtervolgingsscène in Madagascar uit Casino Royale de basis vormt. Tevens zorgen de gedetailleerde omgevingen, een meer dan degelijke soundtrack en overtuigende stemmen ook voor wat extra Bond in de game. Vooral het uiterlijk en de aankleding van de levels zien er verzorgd en  goed uit, en het is duidelijk dat Treyarch niet over één nacht ijs is gegaan tijdens de ontwikkeling van de levels.

Een spel dat gemaakt is met de Call of Duty 4-engine biedt mogelijkheden tot fijne multiplayer actie, en ook in Quantum of Solace is dit aanwezig. De game biedt verschillende game-modi aan, waarbij Deathmatch en Team Deathmatch niet zo heel bijzonder zijn. Leuker wordt het wanneer je een potje Bond Versus of Golden Gun speelt. Inderdaad, Treyarch heeft de klassieke game-modus uit Goldeneye terug laten keren en ja, het is nog steeds een meer dan geslaagde multiplayer modus. In Bond Versus kruipt één speler in de huid van Bond en mag de rest proberen zijn leven aardig zuur te maken. Wapens kun je online verdienen door ze simpelweg te kopen. Voor ieder gespeeld potje krijg je geld en maak je meer kills, dan wordt je beloning ook hoger. Naast wapens kun je onder andere vizieren, fragmentatie granaten, kogelvrije vesten en andere hulpmiddelen kopen. Treyarch noemt het nog net geen perks, het bekende systeem uit Call of Duty 4, maar het lijkt er wel verdacht veel op. Jammer genoeg weet de onbalans in de wapens het online gedeelte aardig te verstoren. De shotgun is namelijk zo sterk gemaakt dat bijna iedereen met zo'n ding rondloopt.