Hoewel de twee jongste telgen in de nog immer populaire Pokémon reeks inmiddels met groot succes uitgebracht zijn in Japan en Amerika, moeten wij Europeanen nog voor een onbepaalde tijd wachten op de DS iteratie van één van Nintendo's meest populaire franchises. Verschillende spin-offs hebben we al wel gehad, met vorig jaar Mystery Dungeon en Pokémon Link. Nu wordt dit rijtje verder aangevuld met Pokémon Ranger en is het de vraag of deze game genoeg te bieden heeft om de fans zoet te houden tot de release van de nieuwste hoofdgames.
In Pokémon games zijn we gewend om als een Pokémon Trainer te spelen die steeds meer Pokémon in zijn of haar gelederen opneemt en het daarmee opneemt tegen andere Pokémon Trainers. Met deze spin-off, voegt men een nieuwe baan aan het Pokémon-universum toe, de Pokémon Ranger. Als Pokémon Ranger handel je niet uit eigenbelang, maar in belang van de wereld om je heen. Je hebt als taak om de natuurlijke balans in stand te houden en Pokémon in vrede en harmonie te laten leven met elkaar en de mensen.
Dit concept zorgt voor een geheel andere spelopzet, die echter lang niet zo verslavend werkt als de opzet in de traditionele Pokémon titels. Je mist namelijk enige vorm van verzameldrang. Als Ranger heb je een Partner Pokémon die altijd met je mee reist op je mi ies, maar alle andere Pokémon die je tijdens de mi ies vangt, moet je altijd weer vrijlaten in het gebied waar je ze gevangen hebt. Ze dienen dus slechts een tijdelijke rol binnen mi ies. Sterker nog, zodra je ze ergens voor gebruikt hebt, moet je ze alweer vrij laten. Pokémon hebben in deze game dus geen blijvende waarde en je zult geen band met ze opbouwen.
Om het gemis van dit zo e entiële aspect op te vangen, zal de rest van de game bijzonder boeiend moeten zijn. Boeiender dan elke andere Pokémon game in principe. Helaas is dit een te zware opgave gebleken. Echt een sterke verhaallijn hebben Pokémon games nooit gehad, niet als je het vergelijkt met veel andere RPG's tenminste. Het zijn toch ook games bedoelt voor kinderen, dus moet de plot ook voor de jongeren onder ons begrijpelijk blijven. Daardoor zul je als oudere speler al snel de nodige diepgang mi en. Dit geldt ook voor Pokémon Ranger waardoor je, in combinatie met het mi ende verzamelaspect, moeilijk een band zal opbouwen met de spelwereld. Het blijft allemaal redelijk afstandelijk en zal je waarschijnlijk alleen boeien wanneer je een diehard Pokémon fan bent.Ondanks dit alles, moet toegegeven worden dat mi chien wel de grootste kracht van Pokémon in de gameplay zit. Als je echter met een spin-off af stapt van het bewezen turn-based vechtsysteem, moet je wel een bijzonder overtuigend nieuw systeem ter vervanging aanbieden. Als je in Pokémon Ranger op een Pokémon stuit, wordt je in een venster geworpen waarin je de te vangen Pokémon in het rond ziet springen/vliegen/kruipen. Nu komt het touchscreen van de DS in actie. Het is nu namelijk de bedoeling dat je een aantal cirkels trekt rond de Pokémon. Terwijl je de cirkels trekt, mogen deze niet onderbroken worden door de te vangen Pokémon. Dit wordt gedurende de game steeds lastiger, omdat de Pokémon steeds onvoorspelbaarder rondbewegen en allerlei aanvallen tot hun beschikking hebben om de getrokken cirkels te doorbreken.
Tijdens de gevechten kun je één van je reeds gevangen Pokémon inzetten om je te helpen bij je vangst. Iedere Pokémon heeft een unieke vaardigheid die jou kan helpen. Zodra je één van de Pokémon hebt ingezet, zullen ze vrijgelaten worden. Alleen je Partner Pokémon kun je vaker gebruiken, mits je Partner Balk gevuld is door veel cirkels te trekken. Hoewel dit een leuk concept is, laat de uitwerking toch wat te wensen over. Er zit namelijk te weinig afwi eling en diepgang in het systeem. Nergens wordt het zo intere ant als bijvoorbeeld het turn-based vechtsysteem. Je blijft maar als een dolle die cirkels trekken en af en toe gooi je er een Pokémon tegenaan om het geheel wat te vergemakkelijken. Hierdoor raak je al behoorlijk snel uitgekeken op het vangen van Pokémon. Al snel voelt het meer aan als werk, in plaats van een leuke uitdaging. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn in een game.
Een andere taak van de Pokémon die je meeneemt, is het uit de weg ruimen van obstakels in de omgeving. Dit moet een leuk en dynamisch puzzelelement opleveren. Echter, meestal is dit aspect simpelweg te voorspelbaar en voelt het nogal gefabriceerd aan. Kom je een bepaald obstakel tegen, dan kun je er vergif op innemen dat de benodigde Pokémon niet veel verder weg is. Sowieso zijn de omgevingen waarin je rondwandelt om mi ies te voltooien niet al te boeiend. Vooral de omgevingen binnendeurs spreken allerminst tot de verbeelding en zijn enorm eentonig. De muren en vloeren lijken vaak zodanig veel op elkaar, dat je soms onnodig verdwaald. Zeker verderop in de game, wanneer je met meerdere verdiepingen te maken krijgt, vormt dit een probleem.
Nee, Pokémon Ranger heeft het allemaal nét niet. Het mist de e entiële aspecten die de hoofdgames in de franchise zo verslavend maken en zet daar te weinig tegenover. De game is zeker omvangrijk, met vele mi ies om te voltooien, maar mogelijk zul je niet lang genoeg geboeid blijven om die allemaal te voltooien. De echte Pokémon fans zullen hier vast nog wel plezier aan kunnen beleven, aangezien de game een nieuw aspect van het universum belicht, maar ieder ander is beter af met andere games.