Color Splash heeft ook typische rpg-gevechten waarin je beurtelings vijanden aanvalt. Als je wint krijg je als beloning meestal wat muntjes en kaarten die gebruikt kunnen worden in het volgende gevecht. Je wordt niet beter of sterker en in principe is de Mario aan het begin van het spel net zo sterk als de Mario aan het einde. De gevechten zijn nog verder versimpeld door niet te tonen hoeveel schade je exact doet met iedere aanval. Springt Mario bovenop een Goomba, dan zie je met iedere sprong de kleur wegtrekken uit de vijand, maar hoe effectief iedere aanval exact is moet je zelf zien uit te vogelen.
Kleuren en knutselen
Zijn je kaarten op, dan heb je geen aanvallen meer tot je beschikking. Voor een klein bedrag kun je tijdens een gevecht in een gokkast een kaart winnen. Als je net een hamer nodig hebt om een stekelige vijand uit te schakelen, kun je de gokkast voor wat extra geld zo vertragen dat je makkelijker de kaart kunt winnen die je zoekt. Hoeveel effect een aanval heeft is niet alleen afhankelijk van het type, maar ook van het feit of ‘ie al is ingekleurd. Mario’s hamer in Color Splash heeft namelijk de nieuwe kracht om met iedere mokerslag een laag verf achter te laten. Kleur wordt in dit gereedschap maar beperkt opgeslagen, waardoor je zuinig moet zijn met inkleuren. Het is het zeldzame stukje tactiek dat bij de gevechten komt kijken.
In Color Splash wordt het namelijk maar al te duidelijk dat de focus veel meer op het verkennen van de geknutselde wereld is komen te liggen. Een in zwarte verf gehulde Bowser heeft de kleur uit grote delen van de wereld gezogen en het is aan Mario om Prism Island weer zijn eigen tintje terug te geven. Dat doe je door in de van papier en karton gemaakte levels alle kleurloze vlekken een klap te geven met de hamer, maar ook door de zes Paint Stars te vinden die Bowsers hulpjes hebben meegenomen naar alle uithoeken van het eiland.
Hoewel het overkoepelende verhaal in Color Splash niet echt uit de verf komt, zijn de kleine verhaaltjes in de levels zelf wel erg geestig. Of je nu aan danswedstrijd van Toads jureert of in een spookachtig hotel onzichtbare gasten van dienst moet zijn, Color Splash blinkt uit op momenten waarop grappige situaties gecombineerd worden met simpele point ’n click-achtige gameplay. Dat de ziel van het spel in deze delen schuilt wordt eigenlijk al snel duidelijk.
Gokspel
Het platformen en de gevechten zorgen niet zozeer voor uitdaging, maar komt het geregeld voor dat je regelmatig vast komt te zitten. Zo nu en dan zijn er obstakels te vinden die alleen met een speciale kaart overwonnen kunnen worden. Een Toad die heel graag met zijn zeilboot wil gaan varen maar niet kan vertrekken omdat er geen wind is, kun je een handje helpen door een deel van de wereld uit te knippen en in het gat een speciale kaart te plaatsen. Deze kaarten maakt Mario zelf door driedimensionale objecten zoals een ventilator, een spaarvarken of een citroen uit te wringen. Vervolgens zijn ze op specifieke punten in levels te plakken of te gebruiken in de gevechten met even grappige als destructieve effecten.
Het is niet altijd even duidelijk welke kaart je precies moet gebruiken en met name tijdens de eindbaasgevechten is het nog wel eens frustrerend om precies uit te vogelen welke kaart je nodig hebt. Heb je de verkeerde kaart gebruikt of de juiste kaart te vroeg ingezet, dan ben je hem kwijt en moet je hem opnieuw kopen.
Schaamteloos hergebruik
Vervelender is de manier waarop het spel je steeds dwingt om op zoek te gaan naar teamleden van een speciaal Toad-reddingsteam. Deze Toads zitten verscholen in de levels en in de meeste gevallen heeft dat als resultaat dat je steeds dezelfde levels moet doorlopen totdat je ze allemaal vindt. Van hergebruik is Color Splash sowieso niet vies. Het spel kent nauwelijks verschillend ogende personages, enkel typische Mario-figuren in een andere kleur.
De kwalijkste manier van recycling is echter te vinden in de levels zelf, die je vaak dwingen om hetzelfde gebied meerdere keren te doorlopen, door bijvoorbeeld twee kostbare mini-Paint Stars naast elkaar te plaatsen. Heb je een zo’n ster eenmaal gepakt, dan moet je het hele level nog een keer doorlopen om de tweede te halen.
Het is zonde dat Color Splash zichzelf op zoveel verschillende manieren onderuithaalt, want er schuilt echt een vrolijk en leuk spel onder de onnodige frustratie die het spel soms opwekt. De dialogen zijn oprecht grappig geschreven, het gebruik van speciale kaarten in en buiten de gevechten is niets minder dan creatief en hilarisch, en bij vlagen zijn er bijzonder inventief in elkaar stekende levels. Het roept vooral de vraag op waarom Nintendo het nog nodig acht om Paper Mario rpg-elementen mee te geven als ze zo halfbakken in het spel verwerkt zitten.
Paper Mario: Color Splash is vanaf vrijdag 7 oktober beschikbaar voor Wii U.