Nioh 2: The Tengu’s Disciple is goede kwaliteit van korte duur

Nioh 2 probeerde zichzelf niet zozeer van zijn voorganger te onderscheiden met rigoureuze veranderingen, maar juist door middel van dezelfde aanpak en die waar nodig te verbeteren. The Tengu’s Disciple is duidelijk met dezelfde insteek ontwikkeld. Een volledig nieuw wapen, enkele nieuwe Guardian Spirits en handjevol nieuwe vijanden vormen de voornaamste vernieuwingen in een ongeveer vijfurig avontuur vol intense actie, frustratie en uiteindelijk voldoening. Die laatste beschrijving vat niet alleen deze dlc samen, maar eigenlijk het hele soulslike-genre waartoe de Nioh-spellen behoren.

Dat deze uitbreiding enorm uitdagend is wordt niet onder stoelen of banken geschoven. Zo is het aanbevolen level voor de allereerste missie 120. En ook al is het mogelijk de missie op een lager level proberen, is alle content van de uitbreiding pas beschikbaar nadat het hoofdspel is uitgespeeld. Tijdens die eerste missie wordt duidelijk dat dit avontuur wederom gepaard gaat met herhaaldelijk vallen en opstaan. Vijanden kennen geen genade en de omgeving is rijkelijk bestrooid met obstakels en afgronden die onoplettende spelers de kop kunnen kosten. De nieuwe missies zijn dus duidelijk bedoeld als een uitdaging voor veteranen en niet als onderdeel tijdens het hoofdspel.

Waar gaan we dit keer Heian?

Het verhaal van The Tengu’s Desciple is een prequel en neemt je mee terug in de tijd, naar het Japan van 1185: de late Heian-periode. Die sprong van 400 jaar verandert echter weinig aan de omstandigheden waarin je je bevindt. Ook toen al woedde er een felle strijd tussen rivaliserende clans en probeerde men Amrita-kristallen te gebruiken om bovennatuurlijke krachten te bemachtigen. Als geharde half-yokai, half-samoerai met de nodige ervaring in dit soort kwesties is het duidelijk wat je te wachten staat.

Helaas is de verhaallijn vrij oninteressant. Net zoals in het hoofdspel dient het voornamelijk als een acceptabele achtergrond om je als speler prachtige en uitdagende gebieden te laten verkennen. Ergens is dat niet verrassend, maar het is alsnog erg jammer. Het gebruik van een specifieke historische setting valt daardoor ook nauwelijks op. Wel is het is tof dat je bekende historische figuren zoals Minamoto no Yoshitsune en Benkei mag bevechten, ook al dienen die meer als verwijzing dan als uitgediepte personages.

Kwaliteit...

De voornaamste trekpleister van The Tengu’s Disciple is dan ook in de gameplay en de kwaliteit van alle nieuwe content. Een prominente nieuwe toevoeging is de indrukwekkende Splitstaff, een driedelige vechtstaf waarmee je flitsende en effectieve combinaties uit kunt voeren. Veel aanvallen worden uitgevoerd door de staf als één enkel wapen te gebruiken of door juist de driedelige versie te hanteren. Daardoor speelt de splitstaff heel anders dan andere wapens en is het leren beheersen van het wapen erg boeiend. Je jezelf daarin trainen tijdens een tiental nieuwe missies, hoewel de splitstaff ook gewoon in het hoofdspel kan worden gebruikt.

Ook zijn er vanaf nu zogenaamde Demon Parade Picture scrolls te vinden, bijzondere voorwerpen met een bijbehorende missie. Wanneer je deze uitdaging voltooit – en dat is een behoorlijke opgave – kun je je nieuwe aanwinst als deel van je uitrusting gebruiken en de krachtige voordelen die ze bieden benutten. De scrolls kunnen willekeurig door vijanden worden achtergelaten wanneer je ze verslaat en zijn telkens verschillend, waardoor de jacht op deze voorwerpen de potentiële speelduur van het spel behoorlijk verlengt. Demon Parade Picture Scrolls zijn overigens via een patch aan het spel toegevoegd en ook beschikbaar voor iedereen die de nieuwe dlc niet bezit.

Wat verder opvalt aan de nieuwe omgevingen, is dat ze vrij uitnodigend zijn ontworpen. Er zijn bijvoorbeeld tal van verborgen schatten en doorgangen te vinden die ervoor zorgen dat je ook na tien sterven toch het gevoel hebt dat je vooruitgang boekt. Ook bevatten de missies enkele duidelijke verwijzingen naar de eerste Nioh, bijvoorbeeld in de thematisering van omgevingen en terugkerende baasgevechten. Omdat je zoveel nieuwe gevechtsmogelijkheden tot je beschikking hebt en deze hergebruikte tegenstanders zelf ook een verbeterde trukendoos hebben, zijn deze duels ook een tweede keer leuk. De geheel nieuwe gevechten zijn eveneens tof, waarbij het eindgevecht een onderneming is die je geduld en vaardigheden enorm op de proef stelt.

...boven kwantiteit

Het grootste minpunt van dit uitbreidingspakket is het feit dat je er vrij snel doorheen bent. Tien nieuwe missies klinkt op het eerste gezicht heel goed, maar slechts twee van die tien zijn hoofdmissies. Er is één optionele missie met een eigen omgeving en baasgevecht, maar de overige zeven missies zijn korte ondernemingen in levels die je reeds bezocht hebt of niet meer dan een rematch met een baas. De wetenschap dat er nog twee van dit soort pakketten verschijnen maken de aanschaf van het seizoenspas een aanlokkelijke keuze, maar op zichzelf heeft The Tengu’s Disciple net te weinig te bieden om het prijskaartje te rechtvaardigen.

The Tengu’s Disciple is nu beschikbaar voor PlayStation 4 en kost 9,99 euro.

Nioh 2: The Tengu’s Disciple

6,5

Oké

Conclusie

De mix van vernieuwingen en knipogen naar de eerste Nioh maken The Tengu’s Disciple een vermakelijke uitbreiding. De nieuwe verhaallijn is aan de korte kant, maar betreft wel een mooie opzet voor de toekomstige dlc-pakketten. Desondanks heeft deze uitbreiding hoofdzakelijk aan echte Nioh-veteranen wat te bieden. Voor het grootste deel van de spelers is de inhoud van dit uitbreidingspakket daarom niet genoeg om het spel weer op te pakken.

Plus- minpunten

Splitstaff is een uniek en geweldig wapen

baasgevechten zijn intens en bevredigend

Demon Parade Picture scrolls zorgen voor grote herspeelbaarheid

Speelduur van de dlc is erg kort

hoofdverhaallijn is onbenullig