Altijd al een spannende baan vol avontuur willen hebben? Wil je de meest tot de verbeelding sprekende werelden verkennen, de meest fantastische monsters te lijf gaan en uiteindelijk de grote held van het land worden met een knappe prinses aan je zijde? Ben je op zoek naar een leven waarin je ook veel tijd overhoudt voor kartracing, tennis, voetbal, golf en elk jaar een groot feest met al je vrienden? Eigenlijk is er dan maar één baan voor jou! Een baan die jou al deze onvergetelijke ervaringen zal bieden, en meer! Meld je nu aan en wordt...loodgieter. Ja, je hebt het goed gehoord. Bij voorkeur van Italiaanse komaf trouwens. Het temprament wil nog wel eens helpen.
Hoe onzinnig dit ook klinkt, het is al meer dan twintig jaar het dagelijkse leven van de mascotte van Nintendo, Super Mario. Ooit was hij hét boegbeeld van de game-industrie. Meer mensen zouden bekend zijn met Mario dan met Jezus Christus. Een soort Mickey Mouse, maar dan net even iets anders. Met Super Mario Bros. ontketende Nintendo iets meer dan twintig jaar geleden een revolutie op de NES en de carriére van de gezette loodgieter zou daarna nooit meer hetzelfde zijn. Tegenwoordig staat hij onder veel gamers vooral bekend als een uitmelk-franchise. Nintendo steekt ook niet geheel onder stoelen of banken dat Mario ooit met die insteek gecreeërd is. Gelukkig heeft het nog altijd kwalitatief goede games opgeleverd die veel fun bieden.
Met New Super Mario Bros. wil Nintendo terugkeren naar de roots. Zoals gezegd ontketende Super Mario Bros. heel wat jaren terug een revolutie in de game-industrie, nadat deze min of meer was gecrashed door een complete verzadiging qua content en een algehele afname van kwaliteit. De basisprincipes die Super Mario Bros. voor gamedesign introduceerde, zijn legio en ook nu nog steeds terug te vinden in de meest recente games. New Super Mario Bros. mag je daarom gerust opvatten als een terugkeer van één van de belangrijkste en meest relevante games die ooit verschenen is. Dit betekent niet dat we hier met een remake te maken hebben. Nee, dit is een geheel nieuwe en volwaardige platformgame. Eigenlijk de vijfde Mario-platformer in twee dimensies, na de Super Mario Bros.-trilogie op de NES en Super Mario World op de SNES. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen, gezien de erg hoge status van de voorgaande games.
Qua design is New Super Mario Bros. een combinatie van Super Mario Bros. en Super Mario Bros. 3, met wat minieme invloeden van Super Mario World. De gebruikelijke power-ups, namelijk de Super Mushroom, Fire Flower en Starman, zijn weer als vanouds aanwezig. Mario kan zich dit keer ook in een Koopa Troopa-suit hijsen. Helaas lijdt deze power-up aan dezelfde kwaal als de pakken uit Super Mario Bros. 3, de nut en relevantie ervan is niet altijd even duidelijk. Je kunt met dit pak rondtollen als een Koopa Troopa-schild en zo je vijanden omver kegelen, maar toch is de meerwaarde hiervan niet echt groot. Eigenlijk hadden we dan liever een power-up gezien waarmee je kunt vliegen. De Raccoon Leaf uit Super Mario Bros. 3 en de Feather Cape uit Super Mario World hadden beide veel invloed op de gameplay en het leveldesign. Helaas moet New Super Mario Bros. zo'n power-up ontberen.
Dit wordt weer enigszins gecompenseerd met twee nieuwe Mushrooms die je ofwel heel groot, ofwel heel klein maken. Beide hebben zo hun nut. Als je heel groot bent, kun je voor een beperkte tijd alles omverlopen en zo 1-Ups verzamelen. Ben je minuscuul klein, dan kun je over water lopen en pas je in hele kleine spleten en doorgangen. Helaas is het wel zo dat beide power-ups maar in beperkte mate nut hebben, aangezien alleen bepaalde levels op sommige stukken rekening gehouden hebben met het gebruik van deze mushrooms.
New Super Mario Bros. kent acht werelden. Elke wereld is opgedeeld in een aantal levels, wat varieert per wereld. Ook kent elke wereld één of twee forten waarin je een minibaas moet verslaan en wacht aan het eind van elke wereld een kasteel met de echte eindbaas. Ter afwi eling herbergen sommige werelden een spookhuis en kun mag je ook een aardige selectie aan ondergrondse en onderwater-levels verwachten. Nintendo heeft zelfs de nodige optionele en geheime levels ingebouwd voor de echte die-hards.
Iedere wereld heeft natuurlijk een eigen thema. Verwacht onder andere een graswereld, een woestijnwereld, een tropische wereld en een sneeuwwereld. Elke wereld is ook voorzien van een aantal paddestoelhuisjes. Hier kun je power-ups vandaan halen. Je hebt echter geen inventorysysteem zoals in Super Mario Bros 3, dus het nut van de paddestoelhuisjes is aanzienlijk kleiner. Je kunt altijd maar één power-up meenemen die bovendien niet overschrijfbaar is. Het enige paddestoelhuisje met enige meerwaarde, is de groene. Daar kun je namelijk extra levens bij elkaar sprokkelen.
Het mag in ieder geval duidelijk zijn dat de nostalgische waarde van deze game behoorlijk groot is en dat er goed gekeken is naar de leukere elementen van de voorgaande games. Een Mario-platformer gaat echter eerst en vooral om één ding, de pure gameplay. New Super Mario Bros. maakt gebruik van 2D-achtergronden en 3D-personages. Dit betekent dat je in het begin waarschijnlijk even aan de feel van de game moet wennen. Daar had ik in ieder geval wel last van. Mario bestuurt meer zoals in de recentere 3D-games, alleen nu over een tweedimensionaal vlak. Hij accelereert langzamer en voelt wat zwaarder aan bij het springen. Ook kan hij wat minder gemakkelijk terugvallen in de lucht. Begrijp me niet verkeerd, het stuurt allemaal heel erg strak en het voelt gewoon allemaal erg realistisch en natuurlijk aan. Het is alleen wel zo dat de feel net even wat anders is dan in de 2D-games, die onderling sowieso al wat van elkaar verschillen.
Zo ben je ook minder afhankelijk van de sprint en kun je een groot deel van de game gewoon zonder te rennen afleggen. Op deze manier heb je ook wat meer controle en glij je niet zo snel weg. De vuurballen van Fire-Mario zijn ook meer onderhevig aan physics en stuiteren nu echt tegen muren. Je kunt ze nu een boog meegeven door ze bijvoorbeeld tegen een schuin oppervlak aan te schieten, of je laat ze terugkaatsen. Er is zelfs meer verschil tu en Small-Mario en Super-Mario merkbaar. Small-Mario heeft minder last van de zwaartekracht. Dit geldt nog sterker overigens voor Mini-Mario die redelijk lang in de lucht kan zweven.
Mario is een bezig baasje en heeft daarom enkele nieuwe moves aangeleerd voor deze game. Hij kan nu voor het eerst een buttstomp uitvoeren. Niet nieuw in platformgames, wel nieuw voor een 2D-Mario-platformer. Opvallend is dat Mario op deze manier de welbekende vraagtekenblokken van bovenaf kan openen. Je hebt dus voor een vraagtekenblok wat op de grond ligt, niet meer persé een Koopa-schild nodig. Aan de ene kant voelt dit een beetje aan als een exploit waardoor de game op momenten iets te gemakkelijk gemaakt wordt, aan de andere kant is het een leuke vinding dat de gameplay net even wat anders maakt.
Een tweede nieuwe move, is de walljump. Eveneens geen nieuwigheid binnen het genre, wel voor de 2D-avonturen van Mario. De walljump wordt nog aardig veel gebruikt in de game, zeker wanneer je alle geheimen wilt behalen. Dit is dan ook de nieuwe toevoeging met de meeste meerwaarde voor de gameplay. Helaas is Mario's vaardigheid met een Koopa-schild minder geworden in deze game. Je kunt niet langer, zoals in Super Mario World, een schild recht omhoog trappen bijvoorbeeld. Alleen recht vooruit is mogelijk. Je kunt een Koopa-schild nu wel voor het eerst gebruiken om muntjes mee te verzamelen. Dit is handig voor plaatsen waar je zelf niet tot nauwelijks bij kunt komen.
Nou kun je goede controls en leuke nieuwe moves hebben, zonder goed leveldesign ben je er nog niet. Hoewel niet alle levels van hetzelfde niveau zijn en bepaalde stukken een beetje inspiratieloos over komen, is het algehele niveau van de levels behoorlijk hoog. Je loopt behoorlijk wat vijanden tegen het lijf, er zijn meer dan eens verschillende paden te nemen, geheimen zijn aardig verstopt en niet al te gemakkelijk te bereiken, er is veel dynamiek en interactiviteit, en de levels zijn onderling erg afwi elend. Toch moet eerlijkheidshalve gezegd worden dat de game grotendeels niet het niveau weet te halen van de vroegere Mario-platformers. Het komt in de buurt, maar toch mist een deel van de uitdaging, inventiviteit en verra ing die de oorspronkelijke games zo enorm goed maakten.
Veel van de latere levels mi en lengte, het ren- en springwerk is soms net iets te gemakkelijk, er zijn minder creatieve platform-onderdelen en de complexiteit van de levelstructuur ligt lager. Dit is jammer voor de fans, want zij zullen de game daardoor erg snel uitgespeeld hebben. Daar staat tegenover dat men wel een aantal nieuwe platformelementen heeft geïntroduceerd die behoorlijk goed uit de verf komen. Die zal ik hier niet noemen, want daar moet je gewoon zelf achter komen tijdens het spelen. Kortom, aardig sterk leveldesign, maar je moet wel van uitzonderlijk goede huize komen, wil je hetzelfde niveau halen als de kla iekers van weleer. Ga er ook maar aan staan als bijna alles sindsdien al eens gedaan is.