Waar Michael Jordan in 2K11 de grote man was en Jay-Z vorig jaar zijn persoonlijke touch gaf, is Lebron James nu het gezicht van 2K14. The King verzorgt de soundtrack, speelt de hoofdrol in een nieuwe modus en zegt af en toe met een stoer hoofd hoe je altijd het onmogelijke moet nastreven. Lebron voegt niet zoveel toe als zijn voorgangers, maar dat maakt de game zelf er niet minder op.
De nieuwe Path to Greatne -modus, waarin je de toekomst van Lebron James kunt spelen, is in ieder geval niet zo bijzonder als het had kunnen zijn. In plaats van dat je zelf bepaalt waar de Heat-ster zijn carrière vervolgt is dit al vooraf bepaald. Je hebt in het begin alleen de keuze of je James bij de Miami Heat laat spelen of ergens anders. Daarnaast ga je ook gewoon verder in de game als je alle punten met Dwyane Wade of een willekeurige andere speler maakt. Het ontbreekt de modes aan de spanning die de Jordan-challenges uit 2K11 bijvoorbeeld wel hadden.
De overige modi zijn nog net zo sterk als voorheen, alhoewel sommige wel wat vernieuwing konden gebruiken. My Career is bijvoorbeeld nauwelijks onder handen genomen; je maakt van je eigen speler een superster, maar word je weer geconfronteerd met die vele knullige interviews en andere onnodige zijstappen. My Team, de NBA-variant op Ultimate Team, kent wel een aantal significante toevoegingen. In 2K13 spaarde je alleen punten in de Road to Playoffs, maar nu kun je ook allerlei lo e toernooien doorlopen. Zo heb je veel meer ruimte om op je eigen niveau je team uit te bouwen. Ook online is er wat veranderd. Zo kun je nu simpelweg kiezen om met vrienden te spelen en is de Crews-modus terug. Hier speelt iedereen met zijn eigen speler uit de My Career-modus en speel je potjes van drie-tegen-drie of vijf-tegen-vijf.
Opnieuw leren basketballen
Voor de derde keer op rij gooit NBA 2K zijn besturing op de schop. Zo schiet en dribbel je met dezelfde rechterstick, voer je geavanceerde pa es uit met L2 en kun je automatische plays uitvoeren met L1. Het is even wennen, maar de uitwerking is wederom uitstekend. De rechterstick geeft je enorm veel controle over je speler en nooit raak je de bal kwijt vanwege een gebrek aan bewegingsmogelijkheden. Daarnaast is de besturing logisch en toegankelijk genoeg voor nieuwkomers, terwijl het voor gelouterde 2K-spelers een nieuwe, fijne uitdaging biedt.
De game speelt overigens sowieso heerlijk weg en met gerichte verbeteringen is de balans een stuk beter geworden. De belangrijkste factor daarin is het verdedigen. In 2K14 is fysieke kracht een stuk realistischer aanwezig, waardoor verdedigend sterke teams ook daadwerkelijk verdedigend sterk zijn. In NBA 2K13 is verdedigen nogal beperkt tot ‘in de weg lopen’ maar nu ben je met een juiste organisatie en slimme dekking veel beter bestand tegen aanvallende plays. Het is daarbij een verademing dat ook dunks deze keer te blokken zijn.
Het maakt het scoren van punten ook gelijk een stuk lastiger. In tegenstelling tot het vorige deel is het minder verleidelijk de bal zo snel mogelijk naar een speler als Lebron James te pa en om je door de verdediging te frommelen. Plays zijn daadwerkelijk van belang, ook als je als nieuwkomer op het rookie-niveau speelt. Heb je daar overigens geen verstand van, dan heb je ook de mogelijkheid de game zelf de ideale play te laten verzinnen. Dit werkt, door de goede kunstmatige intelligentie, prima.
Net zoals in het echt
Door gedetailleerde animaties is elke speler nog beter te herkennen. Dat zorgt niet alleen voor visuele authenticiteit, maar werkt ook door in de gameplay. Subtiele lichaamsbewegingen kunnen namelijk het verschil zijn tu en een schot of een turn over. Dit zorgt ervoor dat je beter kunt anticiperen op bewegingen van de tegenstander. Zo is een steal echt gebaseerd op inzicht en zijn schijnbewegingen nog meer afhankelijk van de juiste timing. Desondanks zijn de animaties niet helemaal perfect. Een pa -animatie heeft bijvoorbeeld niet altijd een logische balsnelheid tot gevolg en spelers reageren niet altijd accuraat als de bal op de grond ligt.
Deze kleine slordigheden staan de totale beleving van NBA 2K14 echter nauwelijks in de weg. Nog steeds is het alsof je naar een echte wedstrijd zit te kijken. Het commentaar ondersteunt elk potje met de juiste emotionele toon en het publiek is wederom heerlijk enthousiast. Vooral tijdens een climax, zoals een schot in de laatste seconde of een allesvernietigende dunk, neemt de game je mee in zijn euforie.
Uiteindelijk moet je diep zoeken om NBA 2K14 op zwakke punten te betrappen. Sowieso zitten die niet tot nauwelijks in de gameplay. De gerichte verbeteringen zorgen namelijk voor een nog beter uitgebalanceerd en rijker basketbalspel. Het enige waar we kritiek op hebben, is dat NBA 2K14 niet dezelfde verfri ende content biedt als waar we de afgelopen jaren mee verwend zijn. De toevoeging van Europese teams is bijvoorbeeld aardig, maar zonder significante meerwaarde; we zien bovendien liever een aantal dream teams terug. Dat we dit soort zaken echter überhaupt moeten aanhalen, onderstreept dat NBA 2K14, net zoals zijn voorgangers, de beste sportgame van het jaar is.