NBA 2K11 is eigenlijk de Michael Jordan-show. De game draait grotendeels om His Airne en zijn grootste prestaties. Het begint al voordat je daadwerkelijk een menu hebt gezien. Terwijl je mi chien nog geeneens een lekkere houding op de bank hebt gevonden, draait de legendarische nummer 23 zich naar je om, staart je in de ogen en vraagt of je er klaar voor bent. Klaar voor wat? Je hebt geen tijd om hier lang over na te denken, je moet meteen vol aan de bak. En niet voor zomaar een wedstrijdje, maar voor de strijd om het kampioenschap van de NBA in 1991 tegen de Los Angeles Lakers onder leiding van Magic Johnson.
De toon is hiermee gezet. Het spel laat meteen blijken dat het van je verwacht dat je in ieder geval een basiskennis van de besturing van een basketbalspel hebt, want anders ga je keihard onderuit. NBA 2K11 is dan ook niet bepaald toegankelijk voor nieuwkomers. De besturing is vrij gecompliceerd en vergt een heleboel toewijding en oefening voordat je ook maar een beetje competitief kunt zijn. Zelfs op de lagere moeilijkheidsgraden word je genadeloos aangepakt.
Wanneer een standaard potje basketbal al een flinke uitdaging blijkt te zijn, kun je je borst natmaken voor de zogeheten Jordan Challenge. Dit zijn tien uitdagingen waarin historische momenten uit de carrière van Michael Jordan centraal staan. Ze zijn het hoogtepunt van de game en testen je kunnen tot het uiterste. Er zijn telkens een aantal pittige eisen waaraan je moet voldoen voordat je de uitdaging voltooid hebt. Mocht het je lukken om alle tien de uitdagingen succesvol af te ronden, dan kun je met Michael Jordan als rookie in een speciale versie van de My Player-modus aan de slag gaan.
Meer dan alleen Michael Jordan
Doordat Jordan zo’n indrukwekkend figuur is, zou je bijna vergeten dat dit spel niet alleen om hem draait. Ondanks dat hij de basketbalsport tot grote hoogten heeft weten te stuwen, leven we in het nu en willen we ook met de talenten van vandaag de dag aan de slag gaan. NBA 2K11 biedt op dat gebied genoeg keuze. In The A ociation kun je als general manager van een team aan de slag, waarmee je met alle aspecten van de dagelijkse routine te maken krijgt. Dit gaat van transfers tot de tactiek tijdens de wedstrijden. Op het gebied van transfers is de kunstmatige intelligentie van de computer flink verbeterd ten opzichte van de vorige editie. Niet langer worden er grote namen geruild voor een handvol jonge spelers en niet iedere speler tekent zomaar een contract bij jouw team. Iedereen heeft zijn eigen ambities en motivatie om wel of niet te tekenen.
De in NBA 2K10 geïntroduceerde My Player-modus maakt ook dit jaar zijn opwachting. Ten opzichte van vorig jaar heeft de modus de nodige veranderingen ondergaan, maar het heeft nog een hoop verbetering nodig voordat het een volwaardige toevoeging aan het spel is. Vooral het tempo waarin je jezelf als speler ontwikkelt en toegelaten wordt tot de NBA ligt veel te laag. Daarnaast zijn de straffen die je tijdens een wedstrijd krijgt voor het niet strikt volgens het boekje uitvoeren van je taken belachelijk hoog in vergelijk met de bonus die je krijgt wanneer je wel iets goed doet.
Authenticiteit en realisme
Waar het spel wel extreem goed in is, is het creëren van een authentieke sfeer. Soms vergeet je even dat je een game aan het spelen bent en heb je alleen nog maar oog voor de presentatie van het spel. Niet alleen op het basketbalveld klopt alles, maar ook daarbuiten is veel aandacht besteed om het levendig te maken. Het publiek reageert dynamisch op wat er op het veld gebeurt en ook het commentaar is van hoog niveau. Tijdens de rust word je in een verslag op de hoogtepunten van de eerste helft getrakteerd en aan het einde van de wedstrijd krijg je op spectaculaire manier de verrichtingen van de zojuist gekozen Man van de Wedstrijd te zien. Vooral het Pre book met foto’s van belangrijke momenten is een genot om na de wedstrijd nog eens op je gemak door te bladeren.
Naast de nodige visuele verbeteringen is uiteraard ook de gameplay onder handen genomen. Vooral de kunstmatige intelligentie van tegenstanders en teamgenoten is flink verbeterd. Soms mi chien iets te goed zelfs. Je moet van extreem goeden huize komen om een pa over een lange afstand te doen zonder dat deze onderschept wordt door een tegenstander. Het voelt een beetje geforceerd aan om de speelstijl van veel mensen op deze manier aan banden te leggen en het doet een klein beetje af aan deze verder uitstekende game. Maar als dit de prijs is die we moeten betalen voor een goede kunstmatige intelligentie, dan nemen we die graag op de koop toe. Voor de rest is deze namelijk ontzettend sterk. Binnen en rond de bucket is het bijvoorbeeld een stuk moeilijker om tot een goede schietkans te komen, enkel en alleen door de verbeterde kunstmatige intelligentie die je veel beter afschermen.
Om jezelf vrij te spelen of de bal naar een medespeler te pa en, zul je dus alles uit de kast moeten halen. Voorheen was het bovendien soms nog wat lastig om complexe beweging uit je hoed te toveren, maar dat is een stuk makkelijker dankzij de versimpelde IsoMotion-besturing. Hiermee controleer je elke beweging van de speler door middel van de linker analoge stick. In combinatie met de linker trigger zijn op deze manier een heleboel verschillende bewegingen te maken. Het maakt het verloop van het spel een stuk soepeler en houdt de snelheid in de aanval.
Eenzame hoogte
Het enige echte kritiekpunt op NBA 2K11 is de online modus. En dan in het bijzonder de lag die nog regelmatig aanwezig is. Daarnaast wil het verbinden met een tegenstander soms ook vrij lang op zich laten wachten. Gelukkig is het wel sterk verbeterd ten opzichte van vorig jaar. Dat wil niet zeggen dat het toelaatbaar is, maar het is wel een overkomelijk minpunt. Volgend jaar verwachten we echter wel meteen bij de lancering van het spel een soepel werkende multiplayer.
NBA 2K11 staat dit jaar op eenzame hoogte. Niet alleen door het ontbreken van concurrentie in de vorm van het tot volgend jaar uitgestelde NBA Elite 11, maar vooral omdat bijna alles klopt aan deze game. Het is nu alleen nog een kwestie van de laatste oneffenheden wegwerken en dan kan de NBA 2K-reeks tot dezelfde legendarische status uitgroeien als Michael Jordan.