Een genre dat vrijwel non-existent is op de PSP is het adventuregenre. Midway besloot daar verandering in te brengen door de inmiddels ruim 11 jaar oude klassieker Myst naar Sony’s handheld over te zetten. Het betreft hier een rechtstreekse, zo exact mogelijke port van de game uit 1995 en dus niet van één van de vele opgepoetste versies die later zijn verschenen. Wel heeft Midway een geheel nieuw hoofdstuk aan het spel toegevoegd, speciaal voor de PSP. Althans, dat is wat men beweert, maar dat was buiten ons olifantengeheugen gerekend. Maar allereerst Myst zelf. Myst was één van de eerste games die op CD-ROM verscheen en was voor veel mensen de reden om zo’n CD-ROM drive in huis te halen. Het spel zat voor die tijd vol met multimedia: prachtige voorgerendeerde achtergronden met daarin, weliswaar kleine, filmpjes geïntegreerd met echte acteurs. Het spel was in zijn tijd een lust voor het oog en was, met de perceptie van toen, enorm sfeervol en rijk aan detail. Helaas zijn we wat jaartjes verder en ook Myst is slijtage gaan vertonen. De achtergronden die toen tot de beste 3D kunstwerkjes behoorden, zouden nu zelfs in ‘real-time 3D’ weinig indruk maken. De meeste achtergronden zien eruit alsof iemand net een weekje heeft lopen experimenteren met 3D Studio Max. De sfeer die er ooit was, is geheel verdwenen doordat ons brein door de jaren heen verpest is met zovele mooiere plaatjes. Mooiere bewegende plaatjes ook, want Myst is zo statisch als een standbeeld. Zelfs het rimpelige water is niet in beweging te krijgen. Als ik Marco was zou ik er een liedje over zingen. Een ander probleem met de graphics is dat ze behoorlijk korrelig zijn, omdat het originele Myst nog rekening moest houden met een beperkte kleurenpallet. Hierdoor zijn vooral de donkere locaties eigenlijk echt niet om aan te zien. Ook jammer is dat objecten die je kunt gebruiken, niet altijd netjes in de omgeving zijn verwerkt. Wanneer je bijvoorbeeld een knop indrukt, dan wordt er een nieuw plaatje over de knop heen geplaatst die aan de randen niet aansluit op de omgeving, zodat je het vierkantje rond het nieuwe plaatje kunt waarnemen. Dit komt erg slordig over. De interface van Myst was al nooit de meest gebruikersvriendelijke, maar kan naar hedendaagse maatstaven eigenlijk helemaal niet meer door de beugel. Je cursor verandert bijvoorbeeld niet wanneer je over een bruikbaar object beweegt, dus je zult het hele scherm af moeten ‘klikken’ op zoek naar bruikbare voorwerpen. Je ziet zo ook makkelijk dingen over het hoofd die je wel kunt gebruiken. Ook is het niet altijd duidelijk welke kant je nu wel en niet op kunt lopen. Soms blijkt een ogenschijnlijke muur van bomen toch een doorgang te bieden naar een andere locatie. Als de cursor mee zou veranderen, zou je dit heel wat sneller door kunnen hebben. En dan de puzzels van Myst. Ooit ware hersenkrakers, waar vele gamers zich dagenlang op stuk konden bijten. Bij gebrek aan andere games deden we dat toen ook maar. Inmiddels zijn we echter veel betere puzzels gewend. Die van Myst zijn niet zo moeilijk omdat er zoveel denkwerk bij komt kijken, maar vooral omdat ze zo onlogisch en vaag zijn. Het komt eigenlijk allemaal neer op het overhalen van hendels en het invoeren van codes die je elders gevonden hebt. Van de hendels heb je vaak geen idee wat ze precies doen, waardoor je eerst een tijdje rond moet lopen om het effect te kunnen achterhalen. De codes zul je zelf neer moeten pennen, want een ingame memoblokje is niet van de partij. Handig hoor, voor een handheldspelletje dat bedoeld is om onderweg te spelen. Een ander probleem met Myst op de PSP is de grote rol die geluid speelt in Myst. Zo is er een puzzel waarbij je de toonhoogte van noten moet herkennen, maar wanneer je in een drukke bus zonder geluid zit te spelen, dan is dat onmogelijk. Ook de filmpjes in het spel bevatten veel informatie in de vorm van gesproken tekst, maar ondertiteling ontbreekt. De enige uitkomst zijn oordopjes, maar zelfs dan is vooral de gesproken tekst moeilijk te verstaan. Er is namelijk sprake van heftige compressie, omdat er in de tijd van Myst nu eenmaal geen betere compressiemogelijkheden waren. Maar dat is geen reden om het niet even op te poetsen bij een re-release 10 jaar na dato. Een ander probleem met de PSP-versie zijn de laadtijden. Omdat de UMD een vrij traag medium is, moet je soms tussen twee schermen in, wel drie seconde wachten. Op zich geen probleem, ware het niet dat je voor sommige puzzels zoveel heen en weer moet lopen dat je in totaal wel honderd schermen passeert. Dan werken de laadtijden op zijn zachts gezegd, enigszins op je zenuwen. En dan is er nog de nieuwe Age, die speciaal voor de PSP gemaakt zou zijn. Deze Age heet de ‘Rime Age’ en is helemaal niet zo nieuw. Deze Rime Age zat namelijk al in realMyst, een 3D-versie van het originele Myst. De versie van de Rime Age in de PSP-versie van Myst maakt echter wel gebruik van stilstaande achtergronden en kent dus geen vrije navigatie zoals in realMyst het geval was. Deze achtergronden zijn echter gewoon screenshots uit realMyst en niet eens met hedendaagse rendertechnieken opgepoetst. Ze zijn enorm korrelig en ook nog eens slechts geresized, waardoor de kartelrandjes schering en inslag zijn. Werkelijk schandalig dat dit gedrocht van een appendix durft te adverteren met ‘A Complete New Age With All Newly Created Graphics’. Puur consumentenbedrog dus. En dan te bedenken dat de Rime Age an sich sowieso weinig voorstelt en eigenlijk alleen in het leven is geroepen, om Myst met zijn opvolger Riven te verbinden. Myst voor de PSP is een van de slechtste overzettingen in tijden. Men heeft niet de moeite genomen om ook maar iets aan het originele spel aan te passen, terwijl dat na 11 jaar toch wel wenselijk was geweest. Het spel heeft noch aantrekkingskracht op fans van Myst, noch op nieuwe gamers. Voor de fans biedt het spel simpelweg te weinig nieuws en opnieuw dezelfde puzzels oplossen, werkt niet echt inspirerend. Nieuwe gamers zullen Myst hopeloos gedateerd vinden, met de onlogische puzzels en het gebrek aan visuele feedback op je handelingen. Daarbij komt dat de PSP-versie ook nog eens behoorlijk handheld-ongeschikt is door het ontbreken van ondertiteling, de kleine filmpjes, de stugge interface en het feit dat je perse pen en papier bij de hand moet hebben om het te kunnen spelen.