De eerste poging van ontwikkelaar Monumental Games om de MotoGP-reeks van nieuw elan te voorzien had een redelijk eindresultaat. Het was geen overtuigende game, maar je kon duidelijk zien dat er een goede basis was om op voort te borduren. Het arcadegevoel van de motoren was mi chien een dolksteek in het hart voor simulatiepuristen, maar het was ook een logische keuze voor een sport die slechts een vrij kleine groep gamers aanspreekt. Met MotoGP 10/11 wordt echter wel gedeeltelijk gehoor gegeven aan de roep om meer realisme van de trouwe achterban, zonder dat daarbij de toegankelijkheid van het spel verloren gaat. Een win-winsituatie, zo lijkt het.
Onder het oppervlak
Op het eerste gezicht is er weinig veranderd aan de game. Het menu ziet er een stuk strakker uit, maar verder zijn de opties van het spel hetzelfde gebleven. Buiten een naamsverandering voor de Arcade-modus uit de editie van vorig jaar, die nu is omgedoopt tot de Challenge-modus, hebben er geen ingrijpende veranderingen plaatsgevonden. De wijzigingen in het spel zitten meer onder het oppervlak. Maar voor we daar dieper op ingaan, bespreken we eerst het meest vlezige gedeelte van de game: de carrièremodus.
Hierin begin je net als voorheen onderaan de ladder in de 125cc-kla e als onbekende coureur en tevens manager van je eigen team. Op basis van je positie aan het einde van de race krijg je uitbetaald en kun je steeds meer personeel aan je team toevoegen in de vorm van PR-managers en technici. De PR-mensen slepen nieuwe, betere sponsorcontracten voor je binnen, terwijl de technici op vier vlakken onderzoek kunnen doen naar betere onderdelen voor je motor. Het managementgedeelte gaat niet bijzonder diep, maar het biedt een welkome afwi eling tu en de raceweekenden door en doordat je motor steeds beter wordt, geeft het een bepaald gevoel van vooruitgang. De meest intere ante feature van de carrièremodus is echter de mogelijkheid om een tweede menselijke speler mee te laten rijden in jouw team. Dit gaat via een drop-in/drop-out systeem, dus je kunt alleen of met z’n tweeën verder gaan wanneer het jou uitkomt.
Naarmate het seizoen vordert, wordt het spel steeds makkelijker. Terwijl jouw motor sneller en makkelijker op de weg te houden wordt, blijft de tegenstand van hetzelfde niveau als in het begin. De gaten tu en jou en de achtervolgers worden met de race groter en ook bij fouten is het niet meteen voorbij, want je rijdt de gaten vrij snel weer dicht. Dat is erg jammer, want hoewel de races in het begin nog zeer uitdagend zijn en je op het puntje van de stoel houden, merk je dat je houding wat meer ontspannen wordt wanneer je motor krachtiger wordt. De carrièremodus mist hierdoor het ‘klamme handjes-gevoel’ dat een racegame vastgeroest houdt in je console. De leercurve is als het ware omgedraaid. In plaats van dat het spel je rustig laat wennen en de tegenstand wat milder is, moet je hier vanaf het begin vol aan de bak om halverwege het seizoen flink gas terug te kunnen nemen. Het is een probleem dat zich enkel in deze modus bevindt, de overige spelmodi hebben geen last van een enorm krachtverschil in motoren. Het is ook een probleem dat gedeeltelijk is op te lo en door de moeilijkheidsgraad omhoog te schroeven om zo meer uitdaging voor jezelf te creëren.
Realistischer en toch toegankelijk
De grootste veranderingen in het spel zijn merkbaar op het gebied van de besturing. Het zijn op het eerste gezicht geen ingrijpende wijzigingen, maar ze maken de game een stuk beter speelbaar en realistischer dan zijn voorganger. Vooral de remmen zijn een stuk beter afgestemd. Niet langer kun je op het allerlaatste moment je motor vol in de remmen gooien om alsnog redelijk soepel de bocht door te glijden zonder onderuit te gaan. Wanneer je dat bij deze versie probeert, is het eindresultaat iedere keer weer een te wijde bocht of een uitstapje naar de grindbak. Gelukkig wordt er een optionele racelijn op de baan weergegeven waardoor je kunt wennen aan de verschillende rempunten. Ondanks dit hulpmiddel loopt de motor soms nog steeds wijd uit een bocht. Dit is vooral het geval wanneer je handmatig schakelt. Bij het terugschakelen mis je regelmatig feedback van de motor, waardoor het remsysteem niet altijd even goed werkt. Het is daarom belangrijk dat je je eigen remlijnen vindt en je op den duur alleen nog maar op gevoel remt.
Voor beginnende spelers is het niet zo dat MotoGP 10/11 meteen een hogere instapdrempel heeft. Het spel is bewust toegankelijk gehouden door het gebruik van moeilijkheidsgraden in combinatie met hulpmiddelen die in- en uitgeschakeld kunnen worden. Van het automatisch verdelen van het gewicht van de coureur tot de a istentie bij het remmen met het voor- of achterwiel, alles is regelbaar. De echte veteraan kan alles uitschakelen en zo de nodige uitdaging vinden in het spel, maar een beginneling wordt op deze manier goed bij de hand genomen tijdens zijn eerste stapjes. Naarmate je meer vertrouwd raakt met de besturing kun je alsnog stap voor stap steeds meer hulpmiddelen uitschakelen.
Op audiovisueel vlak is ook het nodige gesleuteld. Over de 09/10-versie hing een vreemde waas, die het spel een arcadeachtig uiterlijk gaf. Deze waas is vrijwel geheel verdwenen, waardoor de omgevingen en de motoren er net even wat strakker en realistischer uitzien. Er valt soms nog wel een gloed te bespeuren, maar het is lang niet meer zo aanwezig als vorig jaar. De motoren klinken ook een stuk beter. Het is duidelijk dat de ontwikkelaar zich de kritiek heeft aangetrokken dat het geluid van de motoren nergens op leek en je hebt nu veel meer het gevoel op een krachtige motor te zitten in plaats van een sterk opgevoerde grasmaaier.
Minimale verbetering
Op het gebied van de multiplayer kunnen we helaas nog geen mening vormen. Op het moment van schrijven was het online gedeelte voor ons nog niet toegankelijk. De ontwikkelaar heeft aangegeven dat de netwerkcode ditmaal solide is en vertraging dus een probleem uit het verleden moet zijn. Met maximaal twintig coureurs op een baan is een gezellige race gegarandeerd. Verder zijn vooral kleine irritaties uit het vorige deel weggepoetst. Zo kan de host van de server nu aanpa ingen maken in de instellingen zonder dat er een nieuwe game gestart moet worden.
Uiteindelijk is MotoGP 10/11 inhoudelijk een minimale verbetering ten opzichte van de vorige versie. Het spel is tot op zekere hoogte een simulatie van hoe het voelt om op twee wielen over een circuit te scheuren, zonder altijd even goed de spanning van een echte race over te brengen. Het vorige deel had hier ook al mee te kampen en op dit gebied is er dus niks veranderd. Dat moet de doorgewinterde speler echter niet weerhouden om dit nieuwe deel naast de editie van vorig jaar in huis te halen. De verbeteringen in de besturing, het audiovisuele plaatje en het vooruitzicht op de data van het seizoen van 2011 (die later middels een gratis update toegevoegd wordt) rechtvaardigen zeker een nieuwe aankoop.