Monster Hunter Stories 2 treedt uit de schaduw van de hoofdserie

In Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin speel je niet als een jager, maar ben je onderdeel van een stam van Riders: mensen die een vriendschappelijke relatie met monsters hebben en zelfs op ze kunnen rijden. Wanneer hele zwermen van Rathalos plotseling van de aardbodem verdwijnen, krijgt jouw in elkaar geknutselde personage een door volkslegendes verdoemd Rathalos-ei toevertrouwd en begint je epische avontuur.

Jagers en verzamelaars

Voor wie het vorige spel gespeeld heeft, klinken enkele van bovenstaande elementen misschien bekend in de oren, maar vergis je niet: dit is een losstaand verhaal en geen direct vervolg. Wel maken veel van dezelfde personages opnieuw hun opwachting. Het spel houdt duidelijk rekening met het feit dat veel spelers met dit deel hun intrede doen in het Stories-universum, maar voor de terugkerende speler is het leuk om bekende gezichten te zien. Toch zorgt dat er mogelijk voor dat niet alle personages even uitgediept aanvoelen voor nieuwe spelers, omdat je nog niet volledig bekend bent met bijvoorbeeld Navirou en Alvinia. De haastige samenvattingen van hun achtergrondverhalen kunnen nooit de ervaring van een volledig spel vervangen.

Desondanks is het opmerkelijk hoe toegankelijk Monster Hunter Stories 2 is voor mensen die nog nooit een Monster Hunter-spel hebben aangeraakt, terwijl dit nog altijd een groot probleem is bij games in de hoofdreeks. Dat komt deels doordat Stories 2 je op een rustig tempo onderdompelt in het reilen en zeilen van het jagersbestaan, maar ook omdat het turn-based vechtsysteem meer ruimte geeft om te experimenteren en na te denken over je volgende zet.

Steen-papier-schaar

Net zoals bij de jacht op een gloednieuw monster in Monster Hunter Rise, weet je in Monster Hunter Stories 2 in eerste instantie niet goed hoe je zo’n beest succesvol overmeestert. Monsters vallen terug in bepaalde patronen en het herkennen van die patronen is wat het verschil maakt tussen leven en dood. De eerste paar beurten maak je misschien de verkeerde beslissingen, maar na verloop van tijd leer je je tegenstander kennen en weet je hoe je moet reageren. Dat is niet anders in Monster Hunter Stories 2.

Gevechten worden namelijk grotendeels beslist door een steen-papier-schaar-systeem, waarbij je moet anticiperen of een monster voor een Power-, Technique- of Speed-aanval gaat, en dan zelf het overtreffende type moet kiezen om het monster te overrompelen. In het eerste spel kon dit nogal willekeurig zijn, maar in Stories 2 houden de monsters zich vast aan hun gewoontes en kun je je vijanden dus volledig doorgronden. De parallellen met de hoofdserie zijn erg vernuftig en geven je meer het gevoel controle te hebben over het gevecht. Als je verliest, kun je alleen jezelf de schuld geven, omdat je niet goed genoeg hebt opgelet.

Ook nieuw in Stories 2 is dat je op specifieke delen van een monster kunt richten om bijvoorbeeld een hoorn af te breken of een vleugel lam te maken, en zo jezelf te behoeden voor specifieke aanvallen. Daarbij kan het wisselen van wapentype ook uitkomst bieden,. Een staart hak je immers makkelijker af met een zwaard dan met een hamer. Je bent tijdens gevechten constant je strategie aan het finetunen, terwijl jouw eigen monster, Monsties genaamd, vooral zijn eigen ding doet, met soms wat bijsturing als je dat nodig vindt. Vaak word je vergezeld door een teamgenoot met zijn of haar eigen Monstie, maar zij zijn volledig computergestuurd en hoef je dus niet te babysitten. Daardoor blijf je niet lang in menu’s hangen en verlopen gevechten vlot. Gaat het je alsnog te traag, dan kun je altijd nog het tempo van gevechten tot 300% versnellen.

Dier(on)vriendelijk

Buiten gevechten om ben je vrij om de wijde Monster Hunter-wereld te verkennen en dat doe je natuurlijk het liefst op de rug van je favoriete Monsties. Verspreid over de open landschappen vind je monstergrotten waar je eieren van monsters uit nesten kunt stelen. Die broed je vervolgens uit tot Monsties, die je aan je team kunt toevoegen, of door de dna-shredder kunt halen om je bestaande monsters te versterken. Dat laatste klinkt behoorlijk dieronvriendelijk, net als het stelen van ongeboren babymonsters overigens, maar denk de morele vraagstukken even weg en je hebt de mogelijkheid om bijvoorbeeld de giftige eigenschappen van een Rathian aan sneeuwkonijn Lagombi te geven.

Wie graag in de spreadsheets duikt om het perfecte monster te scheppen, gaat heel veel voldoening uit Monster Hunter Stories 2 halen. Des te meer omdat het overhevelen van de genen van monsters nu nog makkelijker gemaakt is ten opzichte van zijn voorganger.

Wanneer je niet bezig bent met vechten of eieren rapen, valt er nog genoeg te beleven in de spelwereld. Het verhaal leidt je langs allerlei soorten gebieden en nederzettingen, waar de lokale bevolking je maar wat graag diverse klusjes laat uitvoeren. De plot lijkt daardoor in de eerste hoofdstukken regelmatig tot stilstand te komen, omdat je continu als loopjongen wordt ingezet voor zaken ongerelateerd aan het hoofdverhaal. Dit soort klusjes zijn duidelijk een excuus om je voor de zoveelste keer naar een nieuw monsterhol te lokken. Gelukkig weet het verhaal zich op tijd te herpakken, alsof de makers zich ineens realiseerden dat ze ook nog een boeiend verhaal moesten vertellen, en kom je vanzelf in een stroomversnelling van spectaculaire tussenfilmpjes, dramatische wendingen en alles wat je van een op tieners gerichte anime kan verwachten.

Frameratevreter

Stories 2 oogt sowieso prachtig, maar tijdens de vele volledig Engels of Japans gesproken tussenfilmpjes worden we meermaals van onze sokken geblazen door de hoge kwaliteit van de animatie en het stemacteerwerk. Het spel heeft misschien een koddig uiterlijk en het gaat geen Pulitzerprijs winnen, maar het verhaal neemt een aantal duistere wendingen en er zijn ook tal van scènes die op je emoties werken of waarbij je juist je vuisten in de lucht wilt pompen. Wie de eerste game heeft gespeeld, weet ongeveer wat er te wachten staat.

De enige duidelijke smet op dit spel is helaas constant aanwezig en laat ons verlangen naar een krachtiger Switch-model. De framerate is namelijk allesbehalve stabiel en zakt regelmatig naar haast trieste niveaus. Je merkt het vooral als je de prachtige wereld verkent en tijdens de tussenfilmpjes. Zonde, want het is tijdens die momenten dat je het meest wilt genieten van wat er op je scherm wordt getoverd.

Ondanks dat charmeert Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin ruimschoots. Of je nu liefhebber bent van Monster Hunter, van Pokémon-achtige spellen, of gewoon op zoek bent naar een sappige rpg om je tanden in te zetten: deze game houdt je ruim veertig uur zoet. Hopelijk is er na dit spel nog een toekomst voor de Monster Hunter Stories-serie, want Capcom en Marvelous hebben nogmaals bewezen dat ze dit kunstje meester zijn. Net zoals hoe deze game ons leert dat Hunters en Riders naast elkaar kunnen bestaan, zouden de Monster Hunter-hoofdgames en de Stories-spellen dat ook prima moeten kunnen.

Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin is vanaf 9 juli beschikbaar voor Nintendo Switch en pc via Steam. Voor deze review speelden we de game op Nintendo Switch.

Conclusie

8,5

Uitstekend

Conclusie

Monster Hunter Stories 2 een spin-off noemen doet de game tekort.. Deze Monster Hunter-jrpg is uitmuntend op alle vlakken die belangrijk zijn voor een game binnen het genre, van de spectaculair geanimeerde tussenfilmpjes, tot het diepgaande maar makkelijk vatbare vechtsysteem waar het Monster Hunter-dna op fantastische wijze in is vervlochten. Bovenal is het een geweldige introductie tot de serie, dat Monster Hunter ook toegankelijk maakt voor een jonger publiek.

Plus- minpunten

Ongeëvenaard op vlak van animatie en presentatie

vechtsysteem is aanzienlijk verbeterd

ontzettend veel om te doen

Framerate kan soms behoorlijk stotteren op Switch

tempo ligt in het begin erg laag

leunt soms teveel op terugkerende personages