Toen ik nog heel wat jaartjes jonger was, speelde ik erg graag met kleine autootjes. Overal waar ik kwam zag ik potentiële parcours opduiken waar ik mijn speelgoedrijtuigen op los kon laten. Niet alleen het racen zelf vond ik erg prettig, ook het verzamelen van allerlei verschillende soorten miniatuurwagens vond ik te gek. Natuurlijk moet je je, eens je een bepaalde leeftijd hebt weten te bereiken, volwassen gedragen en heb ik, met de nodige pijn in het hart, mijn hele collectie auto’s weggegeven aan enkele jongere familieleden. Blij was ik dus, toen ik een tijdje geleden Micro Machines V4 op de deurmat terugvond. Zou dit spel voor de DS er misschien voor kunnen zorgen dat ik mijn vervlogen jeugd eventjes kan herbeleven?

Micro Machines V4 is het allernieuwste deel in de bekende Micro Machines reeks, waarin speelgoedautootjes centraal staan, mocht dat nog niet duidelijk zijn na het lezen van de inleiding. In het verleden zagen we de piepkleine voertuigjes al op andere consoles verschijnen (PS2, Xbox) en vanaf nu mag ook de DS deze racegame verwelkomen. Wel, eigenlijk heeft het spel wat meer te bieden dan racen alleen, net zoals in het echte leven is het namelijk ook mogelijk de Micro Machines te verzamelen.

Maar goed, laten we om te beginnen even dieper ingaan op het racegedeelte binnen Micro Machines V4. Je krijgt als speler bij het opstarten van het spel de keuze om, voordat je aan het echte werk begint, te oefenen in de Practice Mode. Hier krijg je de kans om alle parcours al eens rustig te gaan verkennen. Denk je echter dat je zonder enige oefening klaar bent om onmiddellijk met het echte werk van start te gaan, dan kies je voor de Micro Tournament Mode, het gedeelte waarin de hoofdbrok van het spel terug te vinden is.

Eens ervoor gekozen om met de Micro Tournament Mode van start te gaan, moet je de moeilijkheidsgraad instellen, waarna je de keuze krijgt uit vier verschillende divisies die elk bestaan uit vier typen races, zijnde Battle Cup, Race Cup, Checkpoint Cup en Battle Leages. De benamingen van dit olijke kwartet aan verschillende racetypes laat niet veel tot de verbeelding over, maar toch even een woordje uitleg. Bij het spelen van een Battle Cup is het de bedoeling dat je door gebruik te maken van de wapens (waarover zo meteen meer) het autootje van de tegenstander doet vertragen, zodat jij als eerste helemaal naar de bovenkant van het beeldscherm van de DS kan rijden. Lukt je dit acht keer, dan win je de race. Kies je ervoor om met Race Cup aan de slag te gaan, dan moet je simpelweg na drie rondjes als eerste over de eindmeet scheuren. Checkpoint Cup draait rond het op tijd aankomen bij een bepaald punt op het parcours en Battle Leages is een variant op de eerder genoemde Battle Cup, met als enige verschil dat er meerdere tegenstanders op het veld te vinden zijn.Tot nu toe klint het alsof Micro Machines V4 een vermakelijk spel is, maar eens je daadwerkelijk met het racen zelf van start bent gegaan, verandert je mening onmiddellijk. Toegegeven, de opbouw van de verschillende circuits is leuk gedaan en je komt regelmatig terecht in erg originele omgevingen, zoals een kippenstal en een riool, maar de afwerking van de objecten die binnen de racetracks te vinden zijn is ronduit lelijk! Alles ziet er erg blokkerig en kleurloos uit, terwijl ook de auto’s waarmee je rijdt zo prielerig zijn dat je amper het verschil ziet tussen bijvoorbeeld een pick-up en een personenwagen. Dat de DS niet zo’n sterke grafische motor achter de hand heeft weten we, maar Micro Machines V4 ziet er echt erbarmelijk slecht uit.

Toch ben ik nog altijd een voorstander van de visie dat gameplay boven grafische pracht staat, maar ook op dat vlak slaat Micro Machines V4 de plank mis. Races zijn meestal reeds vanaf de eerste tien seconden beslist doordat, eens een tegenstander een voorsprong heeft weten op te bouwen, het erg moeilijk zal worden om hem ooit nog in te halen. Als klap op de vuurpijl is het ook op geen enkele manier mogelijk om een soort van minimap te bekijken waarop je ziet hoever je precies achterligt ten opzichte van je tegenstanders.

Doordat het racen niet naar believen werkt, is gelijk de hoofdmoot van de game waardeloos en is de zin om te spelen minimaal. Naast een belachelijke soundtrack zorgen ook de wapens die je onderweg met je wagen kan oprapen nauwelijks voor een noemenswaardige toevoeging aan de gameplay. Het is zelfs zo dat je tegenstanders soms nauwelijks iets zullen merken van het gebruik van zo’n power-up: ze doen namelijk niets meer dan de levensmeter van de auto lichtjes terug laten lopen. Ook de alternatieve routes of geheime weggetjes die zo kenmerkend zijn voor het genre waarin Micro Machines V4 thuishoort zijn zelden of nooit terug te vinden, met als logisch gevolg dat racen na een tijd verschrikkelijk saai wordt.

het spel is ook speelbaar door gebruik te maken van het touchscreen, maar ook deze manier van besturen is de moeite niet waard

Micro Machines V4 heeft nog wat anders te bieden dan wat pover raceplezier. Na elke race die je weet te winnen, speel je namelijk niet enkel nieuwe circuits vrij, je krijgt ook telkens nieuwe autootjes die je kunt gaan bekijken in je garage. Het is erg leuk dat Codemasters zo’n groot aantal voertuigen in het spel heeft weten te stoppen (750 verschillende modellen), maar spijtig genoeg is het verzamelen van die dingetjes geen drijfveer om het spel keer op keer te spelen. De autootjes zijn namelijk erg moeilijk van elkaar te onderscheiden en kennen zo weinig detail dat er je verzameling er maar zielig bijstaat.

Micro Machines V4 heeft op de DS ook nog een multiplayer mode aan boord, maar ook hier heeft het spel te kampen met diezelfde vervelende gameplayelementen uit het singleplayer gedeelte. Het is verder nog mogelijk om draadloos autootjes met je vrienden (die ook in het bezit zijn van een Micro Machines V4-exemplaar) te ruilen om zo je collectie compleet te maken, maar persoonlijk zie ik niet in waarom iemand dat zou willen doen.