Het is een spel voor kinderen, die zo op een toegankelijke manier kennis kunnen maken met games. Als ze wat jonger zijn kan dat via de co-op met een ouder, broer of zus, en anders komen ze in hun eentje ook nog wel een eind. En wat dat betreft doet Knack 2 wat het moet doen. Het speelt prima weg en de kleurrijke graphics zullen in de smaak vallen. Als je hier als hardcore gamer aan begint, dan weet je eigenlijk wel wat je kunt verwachten.
Dat gezegd hebbende, dat het een kindergame is betekent natuurlijk niet dat het overal maar mee weg kan komen. Ook die doelgroep verdient een goed spel, en Knack 2 laat op meerdere punten steken vallen. Om maar gelijk met het slechte nieuws te beginnen: net als zijn voorganger is Knack 2 behoorlijk eentonig. Elk level barst van de platformsecties die op elkaar lijken, afgewi eld met wat simpel sla- en schopwerk.
Steek je Knack uit
Het rondspringen is wel iets gevarieerder dan in het origineel. Je moet regelmatig wi elen tu en grote en kleine Knack om bijvoorbeeld onder lage plafonds of juist over hoge obstakels te springen. Maar na een paar uur spelen begint het op te vallen dat de meeste springsecties een aantal keer worden hergebruikt, en dan zijn het ook nog de standaard elementen die je in veel van dit soort games ziet. Ronddraaiende oppervlaktes, heen en weer bewegende platforms, spiesen en kleine richeltjes, het is bekende kost.
Er is bovendien nog steeds maar één manier om door een level te komen, en die is meestal vrij duidelijk. Slim wi elen tu en grote en kleine Knack had voor intere ante puzzels kunnen zorgen, maar als je een ruimte ziet waar grote Knack niet in past is het altijd voor de hand liggend wat je moet doen.
De combat is ook iets aangepakt vergeleken met het vorige deel, maar houdt het nog steeds simpel. Knack heeft meer moves tot zijn beschikking en leert gedurende het verhaal nog wat speciale vaardigheden. Met het spammen van twee of drie aanvallen weet je echter de meeste gevechten wel tot een goed einde te brengen. Bijna alle vijanden zijn te verslaan door ze naar je toe te trekken met een haakslag en een klap van je vuist te verkopen, om vervolgens snel weer een haakslag te doen.
Hete adem in je Knack
Daar moeten we wel bij zeggen dat de game soms ineens een rare piek qua moeilijkheidsgraad kent. Het ene moment sla je vrolijk fluitend door de ma a's goblins heen, het andere moment word je ineens in de pan gehakt door grote mechs. Het is niets waar de geoefende gamer niet voorbij kan komen, maar de jongere speler moet wat frustraties doorstaan.
Met al die minpunten klinkt het alsof Knack 2 alleen maar saai is, maar dat is verre van de waarheid. Als je het een kans geeft kun je je goed vermaken met dit tekenfilmachtige avontuur. Het is allemaal wat simpel, maar speelt soepel. De sfeer is bovendien heerlijk, het voelt alsof je een tekenfilm in bent gelopen. Zeker de op een Pixar-tekenfilm lijkende cutscenes zijn een plezier om naar te kijken, maar ook de rest van de game ziet er prima uit. Het is niet zo adembenemend mooi als Ratchet & Clank was, maar ook hier springen de kleuren van het beeldscherm, zeker op een Pro.
Met de Knack aangekeken
Het verhaal is een aaneenrijging van clichés uit het genre, maar het gaat er in ieder geval in een prettig tempo doorheen. Knack en zijn menselijke vriend zijn aan het wandelen als ineens de eeuwenoude machines van de goblins uit de grond verrijzen. Aan spelers de taak om te ontdekken wie de oude wapens weer tot leven wekt en wat ze daarmee van plan zijn. Het verhaal probeert het zo snel en simpel te houden dat het ons soms duizelt. Op een gegeven moment moeten de helden bijvoorbeeld naar een mythische stad waar al honderden jaren niets van is vernomen. Hoe komen we daar ooit? Kom, we vragen het aan die gast met een vliegtuig, die weet het vast. En hop, we zijn er al.
Een speciale melding voor de stem van Knack: we weten niet wie het een goed idee vond om die koddige mascotte zo'n enorm zware en diepe stem te geven, maar vermakelijk is het wel. De personages in de game komen helaas niet verder dan de geijkte stereotypes. De slimme profe or, de dappere avonturier en de puber die zich wil bewijzen. De gesprekjes en grapjes zijn soms zo tergend dat je ogen ervan gaan rollen. Als Knack zijn nieuwe ijskrachten ontdekt, zegt hij bijvoorbeeld: “Ice is nice!'
Die eenvoud maakt het wel toegankelijk voor jonge spelers. Dat geldt ook voor de uitstekende coöperatieve optie, dat samenspelen een fluitje van een cent maakt. Je geeft de controller gewoon aan je kroost, die krijgt dan een tweede Knack onder de knoppen met dezelfde mogelijkheden als jij. Maar als jij doorloopt, teleporteert de tweede Knack gewoon mee, zodat men nooit vast komt te zitten. En als de tweede speler de controller neerlegt en iets anders gaat doen, kun jij gewoon
Knackst level
Met het verhaal ben je zo tien tot twaalf uur bezig, een aardige tijd voor een game als dit. Dan heb je nog lang niet alle geheimen en schatten uit het spel gevonden. Er zitten enorm veel schatkisten verstopt op plekken waar je niet zomaar zoekt. Een tweede playthrough (met new game plus behoud je al je skills) is dus wel nodig om alles te ontdekken. Dan heeft elk level nog zijn eigen uitdagingen die je kunt voltooien, zoals een speedrun of een opdracht om vijanden op een bepaalde manier te verslaan. Nadat je het spel hebt uitgespeeld ontgrendel je een paar time trials en een score attack-modus in een arena.
Genoeg te doen dus, al voelt het allemaal wel als meer van hetzelfde. Het is een leuk avontuur om een keertje door te spelen, maar de kans dat je geïnspireerd raakt om alle levels uit te pluizen en alles te vinden is vrij klein. Als je een kleine in huis hebt is dit een prima aanschaf waarmee je je pa ie voor games kunt delen met de volgende generatie.
Knack 2 verschijnt op 6 september exclusief voor de PlayStation 4 en is getest op een PlayStation 4 Pro.